Ορισμός και κατανόηση των όρων: HTTP, URL, Hyperlink, ISP, FTP
- HTTP: Όπως αναφέρθηκε στην προηγούμενη ενότητα, ένα πρωτόκολλο είναι κανόνας επικοινωνίας. Η επικοινωνία μπορεί να πραγματοποιηθεί σε διάφορα στάδια. Το TCP/ IP είναι το πρωτόκολλο που ελέγχει το ρυθμό / ροή της επικοινωνίας. Κάθε συγκεκριμένος τύπος επικοινωνίας που πραγματοποιείται, χρειάζεται επιπλέον κανόνες που καθορίζουν πώς θα πραγματοποιηθεί. Οι διαδικασίες με τις οποίες μεταδίδονται οι σελίδες με τη μορφή HTML στο διαδίκτυο, καθορίζονται από ένα άλλο πρωτόκολλο που ονομάζεται HTTP ή αλλιώς "πρωτόκολλο μετάδοσης υπερκειμένου" (HyperText Transfer Protocol).
- FTP: Ένα από τα χαρακτηριστικά του διαδικτύου είναι η δυνατότητα λήψης αρχείων από ιστοσελίδες. Η λήψη των αρχείων προϋποθέτει τη χρήση ενός άλλου πρωτοκόλλου που ονομάζεται FTP ή "πρωτόκολλο μεταφοράς αρχείων" (File Transfer Protocol).
- URL: Κάθε ιστοσελίδα έχει μία μοναδική διεύθυνση που ονομάζεται URL ή "Uniform Resource Locator". Κάποιες φορές αναφέρεται και ως "διεύθυνση της σελίδας". Αυτή η δομή των URLs θα σχολιαστεί σε επόμενη ενότητα. Προκειμένου να υπάρξει πρόσβαση σε μια ιστοσελίδα, θα πρέπει ο χρήστης να πληκτρολογήσει το URL στο παράθυρο της αναζήτησης και έπειτα να πατήσει ENTER ή Search.
- Hyperlink: Οι υπερσύνδεσμοι είναι δεσμοί που συνδέονται με κείμενα και γραφικά σε ιστοσελίδες και σε έγγραφα και οι οποίοι βοηθούν να γίνεται απευθείας μετάβαση σε άλλη ιστοσελίδα, χωρίς να χρειαστεί να πληκτρολογηθεί το URL. Κείμενο που σχετίζεται με υπερσύνδεσμο, έχει καθιερωθεί να εμφανίζεται σε μπλε, υπογραμμισμένο φόντο. Για να ενεργοποιηθεί ο υπερσύνδεσμος, πρέπει να γίνει "κλικ" στο κείμενο ή το γραφικό της ιστοσελίδας. Ο περιηγητής έχει τη δυνατότητα να ερμηνεύει τον υπερσύνδεσμο, να εντοπίζει και στη συνέχεια να εμφανίζει τη σελίδα αυτόματα.
- ISP: Για πρόσβαση στο διαδίκτυο χρειάζονται συγκεκριμένα πράγματα:
α) ένας υπολογιστής,
β) τηλεφωνική σύνδεση,
γ) διαμορφωτής - αποδιαμορφωτής (modem),
δ) λογισμικό πλοήγησης εγκατεστημένο στον υπολογιστή, και τέλος
ε) ένα λογαριασμό σε ISP.
Για προσβαση στην κεντρική υποδομή του διαδικτύου είναι αναγκαία η σύνδεση με έναν οργανισμό που ήδη έχει. Υπάρχουν ειδικές επιχειρήσεις που έχουν ως σκοπό να προμηθεύουν με συνδέσεις στο διαδίκτυο ιδιώτες και μικρούς οργανισμούς. Αυτές οι επιχειρήσεις ονομάζονται προμηθευτές υπηρεσιών διαδικτύου ή ISPs (Internet Service Providers). Προς κάποια αμοιβή, χορηγούν σύνδεση μεταξύ υπολογιστή και της κεντρικής υποδομής. Οι ISPs ποικίλλουν ως προς τη τιμή και τη ποιότητα. Η ποιότητα αναφέρεται στο πόσο εύκολα γίνεται η εγκατάσταση της σύνδεσης και όταν πλέον εγκατασταθεί η σύνδεση, πόσο γρήγορη θα είναι.