Current course
Συμμετέχοντες
Γενικά
30 Ιανουάριος - 5 Φεβρουάριος
6 Φεβρουάριος - 12 Φεβρουάριος
13 Φεβρουάριος - 19 Φεβρουάριος
20 Φεβρουάριος - 26 Φεβρουάριος
27 Φεβρουάριος - 4 Μάρτιος
5 Μάρτιος - 11 Μάρτιος
12 Μάρτιος - 18 Μάρτιος
19 Μάρτιος - 25 Μάρτιος
26 Μάρτιος - 1 Απρίλιος
2 Απρίλιος - 8 Απρίλιος
9 Απρίλιος - 15 Απρίλιος
16 Απρίλιος - 22 Απρίλιος
23 Απρίλιος - 29 Απρίλιος
30 Απρίλιος - 6 Μάιος
7 Μάιος - 13 Μάιος
14 Μάιος - 20 Μάιος
Μεγάλοι Επιστήμονες
Στο λεξικό αυτό πατώντας στο όνομα κάθε επιστήμονα, θα δίνονται στοιχεία για τη ζωή του και τις κυριότερες ανακαλύψεις του.
Προβολή του λεξικού χρησιμοποιώντας αυτό το ευρετήριο
Α | Β | Γ | Δ | Ε | Ζ | Η | Θ | Ι | Κ | Λ | Μ | Ν | Ξ | Ο | Π | Ρ | Σ | Τ | Υ | Φ | Χ | Ψ | Ω | ΟΛΑ
Ταξινομημένα προς το παρόν Όνομα (αύξουσα) Ταξινόμηση κατά: Επώνυμο | Όνομα
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΠΑΛΙΟΥΡΑΣ |
|---|
ΦΛΕΜΙΝΓΚ Γεννημένος το 1881 απο Σουηδούς γονείς τον γοήτευε απο μικρό η ιατρική. Οπως αργότερα είπε ο ίδιος, «χωρίς να το συνειδητοποιούμε, μαθαίναμε από τη φύση». Ο θάνατος του πατέρα του και η εγκατάσταση του αδελφού του Τομ (ο οποίος είχε σπουδάσει ιατρική) στο Λονδίνο έφεραν τον Αλέξανδρο στην πρωτεύουσα του Ηνωμένου Βασιλείου σε ηλικία 14 ετών. Μετά την ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσής του και με παρότρυνση του Τομ, άρχισε να εργάζεται σε ένα εφοπλιστικό γραφείο. Παρά το γεγονός ότι δεν του άρεσε ιδιαίτερα, παρέμεινε εκεί για 4 χρόνια. Ο θάνατος ενός θείου τον έκανε πλουσιότερο κατά 250 λίρες, τις οποίες αποφάσισε να επενδύσει σε σπουδές ιατρικής. Τις πραγματοποίησε με μεγάλη επιτυχία στο St. Mary's Medical School του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, όπου και παρέμεινε αρχικά ειδικευόμενος στη χειρουργική και στη συνέχεια στη βακτηριολογία. Εν έτει 1914 ήταν ήδη λέκτορας, όταν διέκοψε την ακαδημαϊκή καριέρα του για να υπηρετήσει την πατρίδα του κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1915 νυμφεύθηκε τη Σάρα Μακ Ελρόι από την οποία απέκτησε έναν γιο. Πολύ νωρίς το ερευνητικό ενδιαφέρον του στράφηκε στη δράση των βακτηρίων στο αίμα και στα αντισηπτικά. Αναζητούσε αντιβακτηριακούς παράγοντες οι οποίοι δεν θα ήταν τοξικοί στους ζωικούς ιστούς, πράγμα το οποίο τον οδήγησε το 1921 στην ανακάλυψη της λυσοζύμης, ενός ενζύμου με βακτηριολυτικές ιδιότητες το οποίο υπάρχει σε «ιστούς και εκκρίσεις», όπως ανέφερε στο σχετικό σύγγραμμά του. Μελετώντας τις βακτηριολυτικές ιδιότητες της λυσοζύμης, πραγματοποίησε στοιχειομετρικές αναλύσεις οι οποίες θα του φαίνονταν πολύ χρήσιμες αργότερα, όταν η περίφημη τύχη του τον έφερε αντιμέτωπο με την πενικιλίνη. Το 1928 τον βρήκε να εργάζεται με τον ιό της γρίπης. Φεύγοντας για διακοπές δύο εβδομάδων, άφησε πάνω στον πάγκο του ένα τρυβλείο πετρί («πιατάκι» με σκέπασμα στο οποίο καλλιεργούνται μικροοργανισμοί στο εργαστήριο) στο οποίο είχε εμβολιάσει σταφυλόκοκκο. Οταν γύρισε, είδε ότι εκτός από τον σταφυλόκοκκο στο τρυβλείο είχε αναπτυχθεί και ένας μύκητας. Η μόλυνση με μύκητα καθιστά τις βακτηριακές καλλιέργειες άχρηστες για το εργαστήριο και η φυσική πορεία των πραγμάτων θα ήταν να τις πετάξει κανείς στον κάλαθο των αχρήστων. Αυτός όμως δεν μπόρεσε να μην παρατηρήσει ότι γύρω από τον μύκητα υπήρχε μια καθαρή από βακτήρια περιοχή, γεγονός το οποίο θα μπορούσε να δικαιολογηθεί με την ύπαρξη ενός παράγοντα ο οποίος εκκρινόμενος από τον μύκητα εμπόδιζε την ανάπτυξη των βακτηρίων. Η ανάλυση που πραγματοποίησε έδειξε ότι ο μύκητας ήταν ο Penicillium notatum και έτσι ο παράγοντας, ο οποίος απεδείχθη ικανός να σκοτώνει τα βακτήρια ακόμη και αραιωμένος 800 φορές, ονομάστηκε πενικιλίνη. Παρά το γεγονός ότι δημοσίευσε τα αποτελέσματά του το 1929, η σημασία τους δεν έγινε φανερή παρά μία δεκαετία αργότερα. Ακόμη και ο ίδιος έπαψε να ασχολείται με την πενικιλίνη το 1932. Ο κυριότερος λόγος για αυτό ήταν η αδυναμία του να προχωρήσει στην απομόνωση μεγάλων ποσοτήτων καθαρής πενικιλίνης, πράγμα το οποίο απαιτούσε γνώσεις τις οποίες δεν διέθετε. Σαν καλός επιστήμονας όμως, είχε φροντίσει να διατηρήσει τον πολύτιμο μύκητα που παρήγαγε το αντιβιοτικό του και να τον παραδώσει στους Howard Florey και Ernst Chain, οι οποίοι σε διάστημα ενός έτους όχι μόνο παρήγαγαν καθαρή πενικιλίνη, αλλά πραγματοποίησαν και το πείραμα που κατέδειξε την αξία αυτού του μορίου: χορήγησαν πενικιλίνη σε ποντίκια τα οποία είχαν μολυνθεί θανάσιμα με μικροοργανισμούς και τα παρατήρησαν να αναρρώνουν! Η πενικιλίνη έσωσε τη ζωή χιλιάδων στρατιωτών κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και το 1945 χάρισε στους τρεις άνδρες το βραβείο Νομπέλ Ιατρικής. Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι ο ίδιος είχε δει την αχίλλειο πτέρνα του αντιβιοτικού του από τα πρώτα κιόλας χρόνια, καθώς το 1946 σημείωνε ότι «η χορήγηση πενικιλίνης, ακόμη και σε μικρές δόσεις, οδηγούσε σε ανάπτυξη ανθεκτικότητας στους μικροοργανισμούς». Πέθανε τον Μάρτιο του 1955 από καρδιακή προσβολή, δύο χρόνια μετά τον γάμο του με την ελληνίδα γιατρό Αμαλία Κουτσούρη-Βουρέκα. | |
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΒΟΥΝΑΡΗΣ |
|---|
ΚΑΝΕΛΛΟΣ Η συμβολή του στην καθιέρωση της ογκολογίας ως ειδικότητα της ιατρικής, η ανάδειξη της ποιοτικής ιατρικής ογκολογικής έρευνας και η καθιέρωση πρωτοπόρας θεραπείας των κακοήθων λεμφωμάτων, τον εντάσσουν στους πρωτοπόρους παγκόσμιους ερευνητές. |
ΜΑΜΟΥΝΑΣΗ έρευνα του στην προφυλακτική θεραπεία γυναικών με καρκίνο του μαστού, έχει καθιερώσει τις σύγχρονες θεραπευτικές κατευθύνσεις, που ακολουθούν το ογκολογικά κέντρα παγκοσμίως |
ΠΑΥΛΑΚΗΣΤο σημαντικό ερευνητικό του έργο στους παθογενετικούς μηχανισμούς του AIDS και στη γονιδιακή θεραπεία, έχουν ανοίξει νέους δρόμους αντιμετώπισης αυτών των νοσημάτων, μέσω της μεταφοράς γονιδίων και της γονιδιακής θεραπείας. |
ΣΩΤΗΡΙΟΥΠρώτος ανακάλυψε και πέρασε στο ερευνητικό πεδίο και την κλινική πράξη, ομάδα γονιδίων που προσδιορίζουν τον κίνδυνο για υποτροπή, σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού, γεγονός που έχει ήδη εξατομικεύσει την θεραπευτική αντιμετώπιση |
ΤΡΙΧΟΠΟΥΛΟΣ Είναι καθηγητής επιδημιολογίας. Ηταν καθηγητής στα πανεπιστήμια των Αθηνών, Χάρβαρντ και Ουψάλας. Εχει 900 δημοσιευμένα επιστημονικά άρθρα. Μερικά θέματα είναι το παθητικό κάπνισμα, η στεφανιαία νόσος, ο καρκίνος και η χρόνια έρευνά του για την πρόληψη λοιμωδών νοσημάτων.Τέλος του αποδίδεται η ανακάλυψη ότι το παθητικό κάπνισμα προκαλέι καρκίνο του πνεύμονα. |
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΣΙΣΚΟΣ |
|---|
Μπορν
Ηταν Γερμανός μαθηματικός και φυσικός, εβραϊκής καταγωγής. Γεννήθηκε στην Μπρατισλάβα, 11 Δεκεμβρίου 1882 – Γκέτινγκεν 5 Ιανουαρίου 1970 Συνέβαλε στην θεμελίωση της κβαντομηχανικής. Το 1954 του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής, για την ερμηνεία που έδωσε στην κυματοσυνάρτηση του Έρβιν Σρέντιγκερ. Υπήρξε ένας εκ των 11 που υπέγραψαν το Μανιφέστο Ράσελ - Αϊνστάιν που υπογράμμιζε τους κινδύνους της χρήσης πυρηνικών όπλων. Ήταν προσωπικός φίλος με τον Αϊνστάιν, με τον οποίο διαφωνούσαν για την ισχύ της κβαντομηχανικής. |
ΦΑΫΜΑΝ
Γεννήθηκε στις 11 Μαΐου του 1918 στο Far Rockaway, ένα προάστιο της Νέας Υόρκης, από γονείς μικρής σχετικά μόρφωσης.Ήταν ένας από τους σημαντικότερους θεωρητικούς φυσικούς, ο οποίος τιμήθηκε και με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής για την δουλειά του στην Κβαντική Μηχανική, ειδικά για τη συμβολή του στην ανάπτυξη της Κβαντικής ηλεκτροδυναμικής. Άλλες σημαντικές συνεισφορές του, μεταξύ άλλων, είναι η πρόβλεψη της ύπαρξης των κουάρκς και η εξήγηση της υπερρευστότητας του υγρού ηλίου |
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΞΕΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ |
|---|
ΒΟΛΤΑ Ιταλός φυσικός(18 Φεβρουαρίου 1745 - 5 Μαρτίου 1827), ο οποίος έγινε κυρίως γνωστός για την ανακάλυψη της ηλεκτρικής μπαταρίας το 1800. Γεννήθηκε και σπούδασε στο Κόμο της Λομβαρδίας. Δε μίλησε μέχρι την ηλικία των τεσσάρων ετών, ενώ εξέφραζε διανοητικά προβλήματα. Από την ηλικία των επτά ετών όμως, ήταν στο επίπεδο των άλλων παιδιών και άρχισε σύντομα να τα προσπερνά. Οι γονείς του, τον έστειλαν σε χριστιανικό σχολείο με σκοπό να γίνει δικηγόρος. Το 1774, έγινε καθηγητής της φυσικής στο γυμνάσιο του Κόμο. Το πάθος του ήταν πάντα η μελέτη της ηλεκτρικής ενέργειας και ενώ ακόμα όταν ήταν νέος σπουδαστής, έγραψε και ένα ποίημα στα λατινικά σε αυτήν την συναρπαστική νέα ανακάλυψη. Eισήγαγε τις έννοιες του δυναμικού (τάσης) και της ηλεκτρικής χωρητικότητας. Εφηύρε τηn ηλεκτρική μπαταρία, το ηλεκτρόμετρο και το ευδιόμετρο. |