Μεγάλοι Επιστήμονες
A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z | ALL
Currently sorted First name ascending Sort by: Surname | First name
ΑΝΤΕΡΣΟΝΕίναι μια από τις πιο διάσημες προσωπικότητες της επιστήμης. Υπήρξε πρωτοπόρος της ανθρώπινης γονιδιακής θεραπείας και πραγματοποίησε την πρώτη ανθρώπινη δοκιμή γονιδιακής θεραπείας. Γεννήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1936 στην Τούλσα, Οκλαχόμα. γεννήθηκε σε μια καλλιεργημένη οικογένεια, ο πατέρας του ήταν πολιτικός μηχανικός και η μητέρα του ήταν δημοσιογράφος και καθηγήτρια. |
ΜΠΑΛΤΙΜΟΡΓεννήθηκε στης 7 Μαρτίου το 1938.Είναι ένας Αμερικανός βιολόγος, και ο βραβευμένος με Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής. Υπηρέτησε ως πρόεδρος του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) από το 1997 έως το 2006 και είναι σήμερα καθηγητής Βιολογίας στο Caltech. Διετέλεσε επίσης πρόεδρος του Πανεπιστημίου Rockefeller 1990–1991. |
ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣΓεννήθηκε το 1981 και είναι επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Πληροφορικής του Μ.Ι.Τ(Massachusetts Institute of Technology). Μεγάλωσε στην Αθήνα, έχει, όμως, κρητικές ρίζες, καθώς ο πατέρας του είναι από τις Βουκολιές Χανίων, ενώ η μητέρα του από την Ιεράπετρα. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου με μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ. Έγινε ευρύτερα γνωστός όταν κατάφερε να λύσει τον γρίφο του Τζων Φορμπς Νας που απασχολούσε τους επιστήμονες της πληροφορικής για 60 χρόνια. Η Ισορροπία Nash εισήχθη από τον Τζων Φορμπς Νας το 1951, ο οποίος χρησιμοποιώντας το τοπολογικό θεώρημα του Βrower (1912) για τις υπερ-σφαίρες και το λήμμα του Sperner, απέδειξε ότι κάτω από πολύ γενικές συνθήκες πάντα υπάρχει ένα τέτοιο σημείο ισορροπίας, και για την συνεισφορά αυτή ο Νας τιμήθηκε το 1994 με το βραβείο Νόμπελ για τις οικονομικές επιστήμες. Με απλά λόγια ο Νας στο πεδίο της θεωρίας των παιγνίων, είχε δημιουργήσει ένα απλοποιημένο σύστημα των σχέσεων και των ενεργειών κάποιων ανθρώπων που βρίσκονταν σε καταστάσεις με διαφορετικά συμφέροντα, όπως το να είναι αντίπαλοι σε ένα παιχνίδι. Και ισχυρίστηκε ότι σε κάθε αγορά, ακόμη και όταν υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα, απέδειξε ότι οι μέχρι τότε προσπάθειες στρέφονταν προς λάθος κατεύθυνση. Έδειξε δηλαδή ότι υπάρχει τρόπος να βρεθεί η ισορροπία. Όμως απέδειξε ότι η ισορροπία αυτή, σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι υπολογιστικά αδύνατη, δηλαδή ότι δεν υπάρχει τρόπος για να προβληθεί. Για αυτή του την απόδειξη βραβεύθηκε από τον διεθνή οργανιμσό ΑCΜ Αssociation for Computing Μachinery το 2008. |
ΚΙΟΥΡΙΓαλλίδα φυσικός και χημικός πολωνικής καταγωγής. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης, στη σχολή Θετικών Επιστημών. Σε συνεργασία με το σύζυγό της, Πιερ, ανακάλυψε το ράδιο και μελέτησε τα φαινόμενα της ραδιενέργειας. Ανακάλυψε επίσης το πολώνιο και υπήρξε η πρώτη γυναίκα που έγινε Καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης, ενώ τιμήθηκε δυο φορές με το βραβείο Νόμπελ για τη Φυσική (1903) και τη Χημεία (1911). Είχε ως κύριο θέμα μελέτης τις ακτινοβολίες που εξέπεμπαν τα άλατα του ουρανίου με αποτέλεσμα την μετονομασία των «ακτινών ουρανίου» σε «ραδιενέργεια». Ακολούθησε η ανακάλυψη του πολωνίου και του ραδίου καθώς και ότι η ακτινοβολία του ραδίου κατέστρεφε τους καρκινικούς όγκους (Ραδιοθεραπεία). |
ΑΙΝΣΤΑΙΝΜία από τις πιο δημιουργικές διάνοιες της ανθρώπινης ιστορίας, ήταν φυσικός γερμανό-εβραϊκής καταγωγής, που το 1940 πολιτογραφήθηκε Αμερικανός. Γεννήθηκε στην Ουλμ της Γερμανίας το 1879 και πέθανε στο Πρίνστον των ΗΠΑ το 1955. Στα πρώτα 15 χρόνια του 20ού αιώνα ανέπτυξε μία σειρά από θεωρίες που διακήρυξαν, για πρώτη φορά, την ισοδυναμία της μάζας προς την ενέργεια ενώ, ταυτόχρονα, έδωσαν εντελώς νέο περιεχόμενο στις έννοιες του χώρου, του χρόνου και της βαρύτητας. Οι θεωρίες του δεν ήταν παρά μια βαθιά αναθεώρηση της παλαιάς Νευτώνειας Φυσικής και αποτέλεσαν επανάσταση για την επιστημονική και φιλοσοφική έρευνα. |
ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ
| ||
ΓΑΛΙΛΑΙΟΣΙταλός μαθηματικός, αστρονόμος και φυσικός, που συνέβαλε αποφασιστικά στη σύγχρονη επιστημονική σκέψη. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που χρησιμοποίησε το τηλεσκόπιο για να μελετήσει το διάστημα και συγκέντρωσε αποδείξεις, με τις οποίες θεμελίωσε την άποψη του ότι η Γη στρέφεται γύρω από τον Ήλιο και δεν αποτελεί το κέντρο του Σύμπαντος, όπως πίστευαν μέχρι τότε. Η θέση του αυτή αποτελούσε τόσο ριζοσπαστική απόκλιση από τη μέχρι τότε υφιστάμενη θεωρία, ώστε, αφού καταδικάστηκε από την Ιερά Εξέταση στη Ρώμη, τον διέταξαν να αναιρέσει τις απόψεις του και τον ανάγκασαν να περάσει τα τελευταία οκτώ χρόνια της ζωής του σε κατ' οίκον περιορισμό. Διατύπωσε ανεπίσημα τις αρχές, που αργότερα περιλήφθηκαν στους δύο πρώτους νόμους της Μηχανικής του Νεύτωνα. Εξαιτίας των πρωτοποριακών εργασιών του σχετικά με τη βαρύτητα και την κινηματική και του επιτυχημένου συνδυασμού της μαθηματικής ανάλυσης με το πείραμα, συχνά αναφέρεται ως ο θεμελιωτής της Μηχανικής και της Πειραματικής Φυσικής. Ίσως το σημαντικότερο από τα επιτεύγματα του υπήρξε η επαναφορά του μαθηματικού ορθολογισμού, που ερχόταν σε αντίθεση με τη λογικο-λεκτική προσέγγιση του Αριστοτέλη, καθώς και η επιμονή του ότι "το βιβλίο της φύσης είναι γραμμένο με μαθηματικούς χαρακτήρες". Ξεκινώντας απ' αυτήν τη βάση, ήταν σε θέση να θεμελιώσει τις σύγχρονες πειραματικές μεθόδους. |
ΔΑΡΒΙΝΟΣΑναμφίβολα ήταν μια από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες του 19ου αιώνα, ο οποίος έμελλε να απασχολεί διεθνώς, για σχεδόν δύο αιώνες μετά την γέννησή του, την επιστήμη (βιολογία, γεωλογία, παλαιοντολογία, γενετική, κλπ), την πολιτική (Μαρξισμός, διαλεκτικός υλισμός, κλπ) και την κοινωνιολογία. Επίσης έμελλε να προκαλέσει ένα πλήθος από θεολογικά και φιλοσοφικά ερωτήματα, πυροδοτώντας κάθε είδους διαφωνίες και αντιπαραθέσεις, μεταξύ των εκπροσώπων καθενός από τους παραπάνω κλάδους της κοινωνίας. |
ΛΑΒΟΥΑΖΙΕΓεννήθηκε στο Παρίσι στις 26 Αυγούστου 1743. Ήταν γιος πλούσιας γαλλικής οικογένειας δικηγόρων. Σπούδασε νομική για χάρη του πατέρα του, αλλά το πραγματικό του ενδιαφέρον ήταν η επιστήμη. Στην αρχή στράφηκε στη μελέτη της γεωλογίας. Το 1765 πήρε ειδικό χρυσό μετάλλιο για μια εργασία του σχετικά με το φωτισμό στους δρόμους του Παρισιού.
Έγινε μέλος της Ακαδημίας της Επιστήμης, καθώς και της Γενικής Εφορίας, μιας ιδιωτικής εταιρίας που εξαγόραζε από την κυβέρνηση το δικαίωμα συλλογής φόρων από τα διάφορα είδη εμπορίου. Η εταιρία, αν και του απέφερε μεγάλα οικονομικά οφέλη καθώς και τη δυνατότητα να αυτοχρηματοδοτεί τις έρευνές του, ήταν τελικά η αιτία της καταδίκης του σε θάνατο. |
ΛΕΟΝΑΡΝΤΟΑμφιλεγόμενη προσωπικότητα που οι περισσότεροι γνωρίζουν σαν ζωγράφο. Ο ίδιος όμως ήταν γλύπτης, εφευρέτης, αρχιτέκτονας και μηχανικός και πλήθος ανακαλύψεων και κατασκευών υπήρξαν αποτέλεσμα δικής του εργασίας. Μεγαλωμένος στη Φλωρεντία, ο δημιουργός του Βιτρούβιου ανθρώπου, έδειξε από τα μικρά του χρόνια μεγάλα δείγματα ευφυΐας και καλλιτεχνικού ταλέντου τα οποία εξάσκησε μαθητεύοντας για χρόνια στο εργαστήρι του Αντρέα ντελ Βερόκιο. |
ΛΙΝΑΙΟΣΓνωστός με τον τίτλο «πατέρας της ταξινόμησης». Το σύστημά του για την ονομασία και την ταξινόμηση των οργανισμών χρησιμοποιείται σήμερα ευρέως (με πολλές αλλαγές). «Ο Αιώνιος, ο Άπειρος, ο Παντογνώστης, ο Παντοδύναμος Θεός, πέρασε κοντά μου, δεν τον είδαν τα μάτια μου, δεν τον είδα πρόσωπο προς πρόσωπο, αλλά η ανταύγεια της θειότητος εγέμισε την ψυχή από άφωνο θαυμασμό, είδα τα ίχνη του Θεού στα έργα του».
Οι ιδέες του όσον αφορά στην ταξινόμηση επηρέασαν ολόκληρες γενιές βιολόγων τόσο κατά τη διάρκεια της ζωής του όσο και αργότερα. Επηρεάστηκαν από αυτόν ακόμη κι εκείνοι οι βιολόγοι που εναντιώνονταν στις φιλοσοφικές και θεολογικές του θέσεις, βάσει των οποίων ανέπτυξε το σύστημα ταξινόμησης. |
ΛΟΡΕΝΤΖΟλλανδός φυσικός(1853-1928) γνωστός για τη θεωρία των ηλεκτρονίων και τους ομώνυμους μετασχηματισμούς που περιέγραψε και εφαρμόζονται στην Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας. Ασχολήθηκε με τον Ηλεκτρισμό, αλλά και με τη Θερμοδυναμική και τη Στατιστική Φυσική. Μαζί με τον Πιέτερ Ζέεμαν (Pieter Zeeman) ερμήνευσε το Φαινόμενο Zeeman, για το οποίο τιμήθηκαν με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1902. |
ΜΕΝΤΕΛΓεννήθηκε το 1822 και πέθανε το 1884. Υπήρξε βοτανικός και γενετιστής φυτών, ο πρώτος που έθεσε τις μαθηματικές βάσεις της γενετικής. Το ενδιαφέρον του για τις φυσικές επιστήμες αναπτύχθηκε αρκετά νωρίς. Μετά από σπουδές δύο ετών στο Φιλοσοφικό ινστιτούτο του Ολμούτζ (Τσεχοσλοβακία), μόνασε στη μονή του τάγματος των Αυγουστινιανών, όπου και χειροτονήθηκε ιερέας το 1847. Το διάστημα 1851-1853 διδάχθηκε θετικές επιστήμες, ενώ όντας καθηγητής πλέον, δίδασκε σε τοπικό γυμνάσιο μέχρι και το 1868, όπου και αναδείχθηκε σε ηγούμενο του μοναστηριού του. Το 1862, συνάδελφοί του ίδρυσαν τη Φυσιογνωστική Εταιρεία, στης οποίας τις συνεδριάσεις, συμμετείχε ενεργά και ο ίδιος.
Αρωγός του οι βιβλιοθήκες του μοναστηριού και του γυμνασίου, που περιείχαν σημαντικά επιστημονικά συγγράμματα για τη γεωργία και τη βοτανική, αποτελώντας για αυτόν εφαλτήριο για τις μελλοντικές του ανακαλύψεις. |
ΜΠΟΡΈνας από τους σπουδαιότερους φυσικούς του 20ου αιώνα, συνέβαλε στην κατανόηση της δομής του ατόμου και θεμελίωσε την κβαντομηχανική. Γεννήθηκε στην Κοπεγχάγη το 1885. Ο πατέρας του, Κρίστιαν, ήταν καθηγητής Φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, ενώ η μητέρα του, Έλεν, καταγόταν από εύπορη οικογένεια με εξέχουσα θέση στους τραπεζικούς και βουλευτικούς κύκλους. Με τον αδερφό του, Χάραλντ, μοιράζονταν το πάθος για το ποδόσφαιρο και έπαιζαν μαζί στην ομάδα του πανεπιστημίου. Ο Χάραλντ μάλιστα έπαιζε στη δανική εθνική ομάδα ποδοσφαίρου. Φοίτησε στο Trinity College στο Κέημπριτζ και έκανε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης. Συνέχισε τις σπουδές του υπό τον Έρνεστ Ράδερφοντ στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Βασιζόμενος στη θεωρία του Ράδερφορντ (που ανακάλυψε το άτομο), δημοσίευσε, το 1913, το μοντέλο του για τη δομή του ατόμου, εισάγοντας τη θεωρία των ηλεκτρονίων που βρίσκονται σε τροχιές γύρω από τον πυρήνα του ατόμου, με τον αριθμό των ηλεκτρονίων στις εξωτερικές στιβάδες να καθορίζει τις χημικές ιδιότητες του στοιχείου. Εισήγαγε ακόμη την ιδέα ότι ένα ηλεκτρόνιο μπορούσε να πέφτει από τροχιά υψηλής ενέργειας σε τροχιά χαμηλής ενέργειας εκπέμποντας ένα φωτόνιο. Αυτό αποτέλεσε τη βάση της κβαντικής θεωρίας. Το 1916, έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και διευθυντής του νεοϊδρυθέντος τότε Ινστιτούτου Ατομικής Φυσικής, το 1920. Το 1922, τιμήθηκε με το Νόμπελ Φυσικής για τις «υπηρεσίες του στην έρευνα της δομής των ατόμων και της εκπεμπόμενης από αυτά ακτινοβολίας». Το Ινστιτούτο, υπό την καθοδήγησή του, αποτέλεσε πόλο έλξης για τους επιστήμονες τις δεκαετίες του 20 και του 30 και οι καλύτεροι θεωρητικοί φυσικοί πέρασαν από εκεί. Συνέλαβε ακόμη την αρχή της συμπληρωματικότητας: κάθε αντικείμενο μπορεί να αναλυθεί με δύο διαφορετικούς τρόπους, είτε ως κύμα είτε ως σωματίδιο. Μάλιστα, επέκτεινε φιλοσοφικά αυτή την τολμηρή αρχή. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, από την άλλη, προτιμούσε τον ντετερμινισμό της κλασικής φυσικής από την πιθανοκρατική φυσική του. Κατά τη διάρκεια της ζωής τους, διασταύρωσαν πολλές φορές τα ξίφη τους για το αληθές της αρχής. Ένας από τους πιο διάσημους μαθητές του υπήρξε ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, από τους πρωτεργάτες στην ανάπτυξη της κβαντομηχανικής και επικεφαλής του γερμανικού προγράμματος για τη δημιουργία ατομικής βόμβας. Το 1943 και ενώ η Δανία βρισκόταν υπό ναζιστική κατοχή από το 1940, λίγο πριν συλληφθεί από τη γερμανική αστυνομία, δραπέτευσε στη Σουηδία και από εκεί ταξίδεψε στο Λονδίνο και στη συνέχεια στις ΗΠΑ. Κατά τη διαμονή του εκεί, συμμετείχε μυστικά στο Σχέδιο Μανχάταν, όπου για λόγους ασφαλείας χρησιμοποιούσε το όνομα Νίκολας Μπέικερ. Ανησυχούσε για τον αγώνα ταχύτητας στον οποίο άρχισαν να επιδίδονται τα κράτη με έπαθλο τα πυρηνικά όπλα και φέρεται ότι είπε: «Γι' αυτό πήγα στην Αμερική. Δεν χρειάζονταν τη βοήθειά μου για να φτιάξουν την ατομική βόμβα». Θεωρούσε ότι τα μυστικά της ατομικής ενέργειας έπρεπε να γίνουν κτήμα της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας. Μετά τον πόλεμο, επέστρεψε στην Κοπεγχάγη, υπερασπιζόμενος την ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Πέθανε στη γενέτειρά του, το 1962. |
ΜΠΟΫΛ Θεωρείται ο θεμελιωτής της σύγχρονης χημείας. Γεννήθηκε στο Γουότερφορντ της επαρχίας Κορν και ήταν το έβδομο αγόρι του πρώτου κόμη του Κορν (και το δέκατο τέταρτο παιδί στην οικογένεια). Προικισμένος με ιδιαίτερα πνευματικά χαρίσματα, άρχισε να φοιτά στο Ήτον σε ηλικία 8 ετών, ενώ ήδη μιλούσε Ελληνικά και Λατινικά.
Το εκπαιδευτικό όμως σύστημα του κολεγίου δεν ικανοποίησε το νεαρό, που αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στα μεγάλα πνευματικά κέντρα της Ευρώπης. Έτσι, με συνοδεία δασκάλου ταξίδεψε (1639-44) στη Γαλλία, την Ελβετία, τη Γερμανία και την Ιταλία. Το 1641 γνώρισε στην Πάντοβα το Γαλιλαίο και εντυπωσιάστηκε από το έργο του. Επίσης, μελέτησε και τον Καρτέσιο. Μετά το θάνατο του πατέρα του, έζησε 10 χρόνια στο πατρικό κτήμα στο Στώλμπριτζ του Ντόρσετ, όπου, μακριά από τα δεινά του εμφύλιου πολέμου, μελέτησε φιλοσοφία, θεολογία και φυσικές επιστήμες, Έγραψε δοκίμια ηθικής και πραγματοποίησε χημικά και ιατρικά πειράματα. Άλλοι πνευματικοί άνθρωποι που επηρέασαν τη σκέψη του την περίοδο αυτή ήταν ο Παράκελσος, ο Μπερναντίνο Τελέσιο, ο Φράνσις Μπέικον, ο Τομάσσο Καμπανέλλα και ο Βαν Χέλμοντ. |
ΥΠΑΤΙΑ Η Αλεξάνδρεια του 4ου αιώνα μ.Χ. ήταν ο χώρος μιας μικρής επιστημονικής αναγέννησης και αυτή φωτίστηκε από την πιο διάσημη ανάμεσα στις γυναίκες επιστήμονες και φιλοσόφους. Για δεκαπέντε αιώνες θεωρείται ότι ήταν η μόνη γυναίκα επιστήμονας στην ιστορία. Ακόμα και σήμερα συχνά είναι η μόνη γυναίκα που αναφέρεται στην ιστορία των μαθηματικών και της αστρονομίας. Αυτή η ευγενής γυναίκα ξεχωρίζει στις σελίδες της ιστορίας σαν η μεγαλύτερη από τους μάρτυρες παγανιστές. |
ΧΟΪΧΕΝΣΟλλανδός φυσικός, μαθηματικός και αστρονόμος που έζησε στη Χάγη και στα χρόνια 1666-1681 στο Παρίσι, όπου ήταν μέλος της Academie des Sciences. Αρχικά ασχολήθηκε με θέματα που αργότερα εντάχθηκαν στα κεφάλαια Διαφορικού και Ολοκληρωτικού Λογισμού και συνέγραψε το πρώτο βιβλίο για της Θεωρία Πιθανοτήτων. Σε σχέση με την εφεύρεσή του για το ωρολογιακό εκκρεμές (1656-57) που βελτίωσε σημαντικά τη δυνατότητα μέτρησης του χρόνου, ανέπτυξε τη θεωρία του φυσικού εκκρεμούς. Το 1675 κατασκεύασε ένα ρολόι με σπειροειδές ελατήριο.
Κατά τη μελέτη των φαινομένων κρούσης περιέγραψε το νόμο της αδράνειας και τη σχετικότητα ηρεμίας και κίνησης. Σημαντικότερες ήταν οι ανακαλύψεις του στο τομέα της Οπτικής, ιδιαίτερα η διατύπωση του κυματικού χαρακτήρα του φωτός και η διάδοσή του από σημειακές πηγές ως σφαιρικό κύμα. Με αυτή τη θεωρία εξήγησε το 1676 τα φαινόμενα διαδόσεως, ανακλάσεως, διαθλάσεως κτλ. του φωτός. Ήδη από το έτος 1653 ασχολήθηκε με την κατασκευή οπτικών οργάνων (φακούς, τηλεσκόπια και μικροσκόπια) και στα έτη 1655-56 ανακάλυψε τον πρώτο δορυφόρο και το δακτύλιο του Κρόνου, το νεφέλωμα του Ωρίωνα κ.ά. |