Ερευνητική Εργασία: Μεγάλες Mορφές των Φυσικών Επιστημών ή Πως άλλαξε η Γνώση για τον Κόσμο γύρω μας

Ηταν Γερμανός μαθηματικός και φυσικός, εβραϊκής καταγωγής. Γεννήθηκε στην Μπρατισλάβα, 11 Δεκεμβρίου 1882 – Γκέτινγκεν 5 Ιανουαρίου 1970 Συνέβαλε στην θεμελίωση της κβαντομηχανικής. Το 1954 του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής, για την ερμηνεία που έδωσε στην κυματοσυνάρτηση του Έρβιν Σρέντιγκερ. Υπήρξε ένας εκ των 11 που υπέγραψαν το Μανιφέστο Ράσελ - Αϊνστάιν που υπογράμμιζε τους κινδύνους της χρήσης πυρηνικών όπλων. Ήταν προσωπικός φίλος με τον Αϊνστάιν, με τον οποίο διαφωνούσαν για την ισχύ της κβαντομηχανικής.

Γεννήθηκε στις 11 Μαΐου του 1918 στο Far Rockaway, ένα προάστιο της Νέας Υόρκης, από γονείς μικρής σχετικά μόρφωσης.Ήταν ένας από τους σημαντικότερους θεωρητικούς φυσικούς, ο οποίος τιμήθηκε και με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής για την δουλειά του στην Κβαντική Μηχανική, ειδικά για τη συμβολή του στην ανάπτυξη της Κβαντικής ηλεκτροδυναμικής. Άλλες σημαντικές συνεισφορές του, μεταξύ άλλων, είναι η πρόβλεψη της ύπαρξης των κουάρκς και η εξήγηση της υπερρευστότητας του υγρού ηλίου

( 8 Ιανουαρίου 1823 – 7 Ιανουαρίου 1913), Μέλος του Τάγματος της Αξίας, Μέλος της Βασιλικής Εταιρείας ήταν Ουαλός φυσιοδίφης, ανθρωπολόγος και βιολόγος. Η ανεξάρτητη πρόταση του για τη θεωρία της εξέλιξης προέτρεψε τον Δαρβίνο να δημοσιοποιήσει την δική του πιο ανεπτυγμένη και βασισμένη σε μεγαλύτερη έρευνα, αλλά ανέκδοτη, θεωρία νωρίτερα από ότι ο ίδιος επιθυμούσε. Είναι επίσης γνωστός ως ο "πατέρας της βιογεωγραφίας".

Ουκρανός βιολόγος και γενετικός επιστήμονας. Μία απο τις ρήσεις που τον έκαναν γνωστό ήταν η εξής:
Τίποτα στη Βιολογία, δεν έχει νόημα παρά μόνο υπό το φως της εξέλιξης.

(Βερολίνο,13 Σπτεμβρίου 1873-Μόναχο 2 Φεβρουαρίου 1950). Ήταν κορυφαίος Έλληνας μαθηματικός που διακρίθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο. Το έργο του επεκτείνεται σε πολλούς τομείς των Μαθηματικών, της Φυσικής και της Αρχαιολογίας. Είχε σημαντική συνεισφορά ιδιαίτερα στους τομείς της συναρτησιακής ανάλυσης και θεωρίας μέτρου και ολοκλήρωσης. Ήρθε σε επαφή με μεγάλους ομόλογους της εποχής του όπως το Μάξ Πλάνκ, τον Άλμπερτ ΑΪνστάιν κ.α. Οι έρευνές του,τις οποίες δημοσίευσε κυρίως στα γερμανικά, συνθέτουν ένα τεράστιο και πολύπλευρο έργο, το οποίο τον κατατάσει μεταξύ των μεγαλύτερων Μαθηματικών.

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Σεπτεμβρίου 1948 και σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών απ'όπου αποφοίτησε το 1971.Δυο χρόνια αργότερα απέκτησε το διδακτορικό του απο το Πανεπιστήμιο Sussex της Αγγλίας,στη Θεωρητική Φυσική Υψηλών Ενεργειών.Διατέλεσε ερευνητής σε μεγάλα ερευνητικά κέντρα όπως στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών Ευρώπης (CERN) στη Γενεύη,στο Πανεπιστήμιο του Harvard και Cambridge κ.α.Κύρια ερευνητική του ασχολία είναι η Φυσική Υψηλών Ενεργειών και Κοσμολογία.Στόχος των ερευνών του αποτελεί η δημιουργεία μιας ενοποιημένης θεωρίας  όλων των δυνάμεων στη Φύση όπως η θεωρία του Παντός όπου θα δίνεται μια επιστημονική ερμηνεία του Σύμπαντος. 

(Περ.1664-1729) Γεννήθηκε στο Ντάρθμουθ ,Ντέβον της Αγγλίας κοντά σ' ένα μέρος της χώρας όπου ήταν φημισμένο για τα ορυχεία κασσίτερου.
   Κατασκεύασε την πρώτη πρακτική ατμομηχανή για άντληση νερού. Αναμφισβήτητα ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμά του που δημιούργησε περίπου το 1710. Βελτίωσε τις ατμομηχανές του Thomas Savery και Denis Papin, διαχωρίζοντας την παραγωγή ατμού από τον κύλινδρο εργασίας και τροποποιώντας την συμπύκνωση του ατμού με άμεσο καταιονισμός με νερό.

Γεννήθηκε στο Ζιάκα Γρεβενών το 1937.Είναι αστροφυσικός και καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σικάγο. Ανήκει στην ερευνητική ομάδα της ΝΑΣΑ για την εξερεύνηση του διαστήματος και ήταν από τους επικεφαλής της αποστολής του Παθφάιντερ στον Άρη.Στο ρομπότ του Pathfinder είχαν τοποθετηθεί συσκευές σχεδιασμένες από τον ίδιο, οι οποίες ανέλυσαν τη χημική σύσταση του πλανήτη και έδωσαν πολύτιμες πληροφορίες στους επιστήμονες τόσο για τον ''Κόκκινο πλανήτη'' όσο και για τους άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος.Ακόμη,έχει μελετήσει τους κομήτες και είναι ένας από τους εμπνευστές των πρώτων αποστολών στον Κρόνο.

Γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου του 1736 στην Ανγκουλέμ της Γαλλίας και πέθανε στις 23 Αυγούστου του 1806 στο Παρίσι. Η πιο σημαντική μελέτη του, όμως, αφορούσε τους τομείς της ηλεκτροστατικής και του μαγνητισμού. Για να κάνει πειράματα χρησιμοποίησε το στροφικό εκκρεμές, το οποίο επινόησε ο ίδιος. Περιέγραψε επίσης τον τρόπο κατασκευής της μαγνητικής πυξίδας που βασίζεται στο στροφικό εκκρεμές. Η συμβολή του στον ηλεκτρισμό και στον μαγνητισμό με τη διεξαγωγή πειραμάτων ακριβείας απέσπασε αυτό το μέρος της Φυσικής από την παραδοσιακή φυσική φιλοσοφία και το ανήγαγε σε θετική επιστήμη.
Η μονάδα μέτρησης του ηλεκτρικού φορτίου, στο διεθνές σύστημα μονάδων, φέρει προς τιμή του το όνομά του.

Γεννήθηκε το 1981 και είναι επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Πληροφορικής του Μ.Ι.Τ(Massachusetts Institute of Technology). Μεγάλωσε στην Αθήνα, έχει, όμως, κρητικές ρίζες, καθώς ο πατέρας του είναι από τις Βουκολιές Χανίων, ενώ η μητέρα του από την Ιεράπετρα. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου με μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ.

Έγινε ευρύτερα γνωστός όταν κατάφερε να λύσει τον γρίφο του Τζων Φορμπς Νας που απασχολούσε τους επιστήμονες της πληροφορικής για 60 χρόνια. Η Ισορροπία Nash εισήχθη από τον Τζων Φορμπς Νας το 1951, ο οποίος χρησιμοποιώντας το τοπολογικό θεώρημα του Βrower (1912) για τις υπερ-σφαίρες και το λήμμα του Sperner, απέδειξε ότι κάτω από πολύ γενικές συνθήκες πάντα υπάρχει ένα τέτοιο σημείο ισορροπίας, και για την συνεισφορά αυτή ο Νας τιμήθηκε το 1994 με το βραβείο Νόμπελ για τις οικονομικές επιστήμες. Με απλά λόγια ο Νας στο πεδίο της θεωρίας των παιγνίων, είχε δημιουργήσει ένα απλοποιημένο σύστημα των σχέσεων και των ενεργειών κάποιων ανθρώπων που βρίσκονταν σε καταστάσεις με διαφορετικά συμφέροντα, όπως το να είναι αντίπαλοι σε ένα παιχνίδι.

Και ισχυρίστηκε ότι σε κάθε αγορά, ακόμη και όταν υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα, απέδειξε ότι οι μέχρι τότε προσπάθειες στρέφονταν προς λάθος κατεύθυνση. Έδειξε δηλαδή ότι υπάρχει τρόπος να βρεθεί η ισορροπία. Όμως απέδειξε ότι η ισορροπία αυτή, σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι υπολογιστικά αδύνατη, δηλαδή ότι δεν υπάρχει τρόπος για να προβληθεί. Για αυτή του την απόδειξη βραβεύθηκε από τον διεθνή οργανιμσό ΑCΜ Αssociation for Computing Μachinery το 2008.

Γαλλίδα φυσικός και χημικός πολωνικής καταγωγής. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης, στη σχολή Θετικών Επιστημών. Σε συνεργασία με το σύζυγό της, Πιερ, ανακάλυψε το ράδιο και μελέτησε τα φαινόμενα της ραδιενέργειας. Ανακάλυψε επίσης το πολώνιο και υπήρξε η πρώτη γυναίκα που έγινε Καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης, ενώ τιμήθηκε δυο φορές με το βραβείο Νόμπελ για τη Φυσική (1903) και τη Χημεία (1911). Είχε ως κύριο θέμα μελέτης τις ακτινοβολίες που εξέπεμπαν τα άλατα του ουρανίου με αποτέλεσμα την μετονομασία των «ακτινών ουρανίου» σε «ραδιενέργεια». Ακολούθησε η ανακάλυψη του πολωνίου και του ραδίου καθώς και ότι η ακτινοβολία του ραδίου κατέστρεφε τους καρκινικούς όγκους (Ραδιοθεραπεία).

Ολλανδός φυσικός(1853-1928) γνωστός για τη θεωρία των ηλεκτρονίων και τους ομώνυμους μετασχηματισμούς που περιέγραψε και εφαρμόζονται στην Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας. Ασχολήθηκε με τον Ηλεκτρισμό, αλλά και με τη Θερμοδυναμική και τη Στατιστική Φυσική. Μαζί με τον Πιέτερ Ζέεμαν (Pieter Zeeman) ερμήνευσε το Φαινόμενο Zeeman, για το οποίο τιμήθηκαν με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1902.

Ένας από τους σπουδαιότερους φυσικούς του 20^ου αιώνα, συνέβαλε στην κατανόηση της δομής του ατόμου και θεμελίωσε την κβαντομηχανική.

Γεννήθηκε στην Κοπεγχάγη το 1885. Ο πατέρας του, Κρίστιαν, ήταν καθηγητής Φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, ενώ η μητέρα του, Έλεν, καταγόταν από εύπορη οικογένεια με εξέχουσα θέση στους τραπεζικούς και βουλευτικούς κύκλους. Με τον αδερφό του, Χάραλντ, μοιράζονταν το πάθος για το ποδόσφαιρο και έπαιζαν μαζί στην ομάδα του πανεπιστημίου. Ο Χάραλντ μάλιστα έπαιζε στη δανική εθνική ομάδα ποδοσφαίρου.

Φοίτησε στο Trinity College στο Κέημπριτζ και έκανε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης. Συνέχισε τις σπουδές του υπό τον Έρνεστ Ράδερφοντ στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Βασιζόμενος στη θεωρία του Ράδερφορντ (που ανακάλυψε το άτομο), δημοσίευσε, το 1913, το μοντέλο του για τη δομή του ατόμου, εισάγοντας τη θεωρία των ηλεκτρονίων που βρίσκονται σε τροχιές γύρω από τον πυρήνα του ατόμου, με τον αριθμό των ηλεκτρονίων στις εξωτερικές στιβάδες να καθορίζει τις χημικές ιδιότητες του στοιχείου. Εισήγαγε ακόμη την ιδέα ότι ένα ηλεκτρόνιο μπορούσε να πέφτει από τροχιά υψηλής ενέργειας σε τροχιά χαμηλής ενέργειας εκπέμποντας ένα φωτόνιο. Αυτό αποτέλεσε τη βάση της κβαντικής θεωρίας.

Το 1916, έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και διευθυντής του νεοϊδρυθέντος τότε Ινστιτούτου Ατομικής Φυσικής, το 1920. Το 1922, τιμήθηκε με το Νόμπελ Φυσικής για τις «υπηρεσίες του στην έρευνα της δομής των ατόμων και της εκπεμπόμενης από αυτά ακτινοβολίας». Το Ινστιτούτο, υπό την καθοδήγησή του, αποτέλεσε πόλο έλξης για τους επιστήμονες τις δεκαετίες του 20 και του 30 και οι καλύτεροι θεωρητικοί φυσικοί πέρασαν από εκεί.

Συνέλαβε ακόμη την αρχή της συμπληρωματικότητας: κάθε αντικείμενο μπορεί να αναλυθεί με δύο διαφορετικούς τρόπους, είτε ως κύμα είτε ως σωματίδιο. Μάλιστα, επέκτεινε φιλοσοφικά αυτή την τολμηρή αρχή. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, από την άλλη, προτιμούσε τον ντετερμινισμό της κλασικής φυσικής από την πιθανοκρατική φυσική του. Κατά τη διάρκεια της ζωής τους, διασταύρωσαν πολλές φορές τα ξίφη τους για το αληθές της αρχής.

Ένας από τους πιο διάσημους μαθητές του υπήρξε ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, από τους πρωτεργάτες στην ανάπτυξη της κβαντομηχανικής και επικεφαλής του γερμανικού προγράμματος για τη δημιουργία ατομικής βόμβας.

Το 1943 και ενώ η Δανία βρισκόταν υπό ναζιστική κατοχή από το 1940, λίγο πριν συλληφθεί από τη γερμανική αστυνομία, δραπέτευσε στη Σουηδία και από εκεί ταξίδεψε στο Λονδίνο και στη συνέχεια στις ΗΠΑ. Κατά τη διαμονή του εκεί, συμμετείχε μυστικά στο Σχέδιο Μανχάταν, όπου για λόγους ασφαλείας χρησιμοποιούσε το όνομα Νίκολας Μπέικερ. Ανησυχούσε για τον αγώνα ταχύτητας στον οποίο άρχισαν να επιδίδονται τα κράτη με έπαθλο τα πυρηνικά όπλα και φέρεται ότι είπε: «Γι' αυτό πήγα στην Αμερική. Δεν χρειάζονταν τη βοήθειά μου για να φτιάξουν την ατομική βόμβα». Θεωρούσε ότι τα μυστικά της ατομικής ενέργειας έπρεπε να γίνουν κτήμα της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας.

Μετά τον πόλεμο, επέστρεψε στην Κοπεγχάγη, υπερασπιζόμενος την ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Πέθανε στη γενέτειρά του, το 1962.

Κατά τη μελέτη των φαινομένων κρούσης περιέγραψε το νόμο της αδράνειας και τη σχετικότητα ηρεμίας και κίνησης. Σημαντικότερες ήταν οι ανακαλύψεις του στο τομέα της Οπτικής, ιδιαίτερα η διατύπωση του κυματικού χαρακτήρα του φωτός και η διάδοσή του από σημειακές πηγές ως σφαιρικό κύμα. Με αυτή τη θεωρία εξήγησε το 1676 τα φαινόμενα διαδόσεως, ανακλάσεως, διαθλάσεως κτλ. του φωτός. Ήδη από το έτος 1653 ασχολήθηκε με την κατασκευή οπτικών οργάνων (φακούς, τηλεσκόπια και μικροσκόπια) και στα έτη 1655-56 ανακάλυψε τον πρώτο δορυφόρο και το δακτύλιο του Κρόνου, το νεφέλωμα του Ωρίωνα κ.ά.