Μεγάλοι Επιστήμονες
Στο λεξικό αυτό πατώντας στο όνομα κάθε επιστήμονα, θα δίνονται στοιχεία για τη ζωή του και τις κυριότερες ανακαλύψεις του.
Προβολή του λεξικού χρησιμοποιώντας αυτό το ευρετήριο
Α | Β | Γ | Δ | Ε | Ζ | Η | Θ | Ι | Κ | Λ | Μ | Ν | Ξ | Ο | Π | Ρ | Σ | Τ | Υ | Φ | Χ | Ψ | Ω | ΟΛΑ
Ταξινομημένα προς το παρόν Όνομα (αύξουσα) Ταξινόμηση κατά: Επώνυμο | Όνομα
ΣΤΥΛΙΑΝΗ ΧΑΤΖΑΡΑ |
|---|
ΜΕΝΤΕΛ Γεννήθηκε το 1822 και πέθανε το 1884. Υπήρξε βοτανικός και γενετιστής φυτών, ο πρώτος που έθεσε τις μαθηματικές βάσεις της γενετικής. Το ενδιαφέρον του για τις φυσικές επιστήμες αναπτύχθηκε αρκετά νωρίς. Μετά από σπουδές δύο ετών στο Φιλοσοφικό ινστιτούτο του Ολμούτζ (Τσεχοσλοβακία), μόνασε στη μονή του τάγματος των Αυγουστινιανών, όπου και χειροτονήθηκε ιερέας το 1847. Το διάστημα 1851-1853 διδάχθηκε θετικές επιστήμες, ενώ όντας καθηγητής πλέον, δίδασκε σε τοπικό γυμνάσιο μέχρι και το 1868, όπου και αναδείχθηκε σε ηγούμενο του μοναστηριού του. Το 1862, συνάδελφοί του ίδρυσαν τη Φυσιογνωστική Εταιρεία, στης οποίας τις συνεδριάσεις, συμμετείχε ενεργά και ο ίδιος. Αρωγός του οι βιβλιοθήκες του μοναστηριού και του γυμνασίου, που περιείχαν σημαντικά επιστημονικά συγγράμματα για τη γεωργία και τη βοτανική, αποτελώντας για αυτόν εφαλτήριο για τις μελλοντικές του ανακαλύψεις. |
ΜΠΟΡ Ένας από τους σπουδαιότερους φυσικούς του 20ου αιώνα, συνέβαλε στην κατανόηση της δομής του ατόμου και θεμελίωσε την κβαντομηχανική. Γεννήθηκε στην Κοπεγχάγη το 1885. Ο πατέρας του, Κρίστιαν, ήταν καθηγητής Φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, ενώ η μητέρα του, Έλεν, καταγόταν από εύπορη οικογένεια με εξέχουσα θέση στους τραπεζικούς και βουλευτικούς κύκλους. Με τον αδερφό του, Χάραλντ, μοιράζονταν το πάθος για το ποδόσφαιρο και έπαιζαν μαζί στην ομάδα του πανεπιστημίου. Ο Χάραλντ μάλιστα έπαιζε στη δανική εθνική ομάδα ποδοσφαίρου. Φοίτησε στο Trinity College στο Κέημπριτζ και έκανε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης. Συνέχισε τις σπουδές του υπό τον Έρνεστ Ράδερφοντ στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Βασιζόμενος στη θεωρία του Ράδερφορντ (που ανακάλυψε το άτομο), δημοσίευσε, το 1913, το μοντέλο του για τη δομή του ατόμου, εισάγοντας τη θεωρία των ηλεκτρονίων που βρίσκονται σε τροχιές γύρω από τον πυρήνα του ατόμου, με τον αριθμό των ηλεκτρονίων στις εξωτερικές στιβάδες να καθορίζει τις χημικές ιδιότητες του στοιχείου. Εισήγαγε ακόμη την ιδέα ότι ένα ηλεκτρόνιο μπορούσε να πέφτει από τροχιά υψηλής ενέργειας σε τροχιά χαμηλής ενέργειας εκπέμποντας ένα φωτόνιο. Αυτό αποτέλεσε τη βάση της κβαντικής θεωρίας. Το 1916, έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και διευθυντής του νεοϊδρυθέντος τότε Ινστιτούτου Ατομικής Φυσικής, το 1920. Το 1922, τιμήθηκε με το Νόμπελ Φυσικής για τις «υπηρεσίες του στην έρευνα της δομής των ατόμων και της εκπεμπόμενης από αυτά ακτινοβολίας». Το Ινστιτούτο, υπό την καθοδήγησή του, αποτέλεσε πόλο έλξης για τους επιστήμονες τις δεκαετίες του 20 και του 30 και οι καλύτεροι θεωρητικοί φυσικοί πέρασαν από εκεί. Συνέλαβε ακόμη την αρχή της συμπληρωματικότητας: κάθε αντικείμενο μπορεί να αναλυθεί με δύο διαφορετικούς τρόπους, είτε ως κύμα είτε ως σωματίδιο. Μάλιστα, επέκτεινε φιλοσοφικά αυτή την τολμηρή αρχή. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, από την άλλη, προτιμούσε τον ντετερμινισμό της κλασικής φυσικής από την πιθανοκρατική φυσική του. Κατά τη διάρκεια της ζωής τους, διασταύρωσαν πολλές φορές τα ξίφη τους για το αληθές της αρχής. Ένας από τους πιο διάσημους μαθητές του υπήρξε ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, από τους πρωτεργάτες στην ανάπτυξη της κβαντομηχανικής και επικεφαλής του γερμανικού προγράμματος για τη δημιουργία ατομικής βόμβας. Το 1943 και ενώ η Δανία βρισκόταν υπό ναζιστική κατοχή από το 1940, λίγο πριν συλληφθεί από τη γερμανική αστυνομία, δραπέτευσε στη Σουηδία και από εκεί ταξίδεψε στο Λονδίνο και στη συνέχεια στις ΗΠΑ. Κατά τη διαμονή του εκεί, συμμετείχε μυστικά στο Σχέδιο Μανχάταν, όπου για λόγους ασφαλείας χρησιμοποιούσε το όνομα Νίκολας Μπέικερ. Ανησυχούσε για τον αγώνα ταχύτητας στον οποίο άρχισαν να επιδίδονται τα κράτη με έπαθλο τα πυρηνικά όπλα και φέρεται ότι είπε: «Γι' αυτό πήγα στην Αμερική. Δεν χρειάζονταν τη βοήθειά μου για να φτιάξουν την ατομική βόμβα». Θεωρούσε ότι τα μυστικά της ατομικής ενέργειας έπρεπε να γίνουν κτήμα της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας. Μετά τον πόλεμο, επέστρεψε στην Κοπεγχάγη, υπερασπιζόμενος την ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Πέθανε στη γενέτειρά του, το 1962. |
ΜΠΟΫΛ Θεωρείται ο θεμελιωτής της σύγχρονης χημείας. Γεννήθηκε στο Γουότερφορντ της επα
 ρχίας Κορν και ήταν το έβδομο αγόρι του πρώτου κόμη του Κορν (και το δέκατο τέταρτο παιδί στην οικογένεια). Προικισμένος με ιδιαίτερα πνευματικά χαρίσματα, άρχισε να φοιτά στο Ήτον σε ηλικία 8 ετών, ενώ ήδη μιλούσε Ελληνικά και Λατινικά. Το εκπαιδευτικό όμως σύστημα του κολεγίου δεν ικανοποίησε το νεαρό, που αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στα μεγάλα πνευματικά κέντρα της Ευρώπης. Έτσι, με συνοδεία δασκάλου ταξίδεψε (1639-44) στη Γαλλία, την Ελβετία, τη Γερμανία και την Ιταλία. Το 1641 γνώρισε στην Πάντοβα το Γαλιλαίο και εντυπωσιάστηκε από το έργο του. Επίσης, μελέτησε και τον Καρτέσιο. Μετά το θάνατο του πατέρα του, έζησε 10 χρόνια στο πατρικό κτήμα στο Στώλμπριτζ του Ντόρσετ, όπου, μακριά από τα δεινά του εμφύλιου πολέμου, μελέτησε φιλοσοφία, θεολογία και φυσικές επιστήμες, Έγραψε δοκίμια ηθικής και πραγματοποίησε χημικά και ιατρικά πειράματα. Άλλοι πνευματικοί άνθρωποι που επηρέασαν τη σκέψη του την περίοδο αυτή ήταν ο Παράκελσος, ο Μπερναντίνο Τελέσιο, ο Φράνσις Μπέικον, ο Τομάσσο Καμπανέλλα και ο Βαν Χέλμοντ. |
ΝΕΥΤΩΝ
Άγγλος Φυσικός, Μαθηματικός, Αστρονόμος, Φιλόσοφος, Αλχημιστής και Θεολόγος(4 Ιανουαρίου 1643 – 31 Μαρτίου 1727). Θεωρείται πατέρας της Κλασικής Φυσικής, καθώς ξεκινώντας από τις παρατηρήσεις του Γαλιλαίου αλλά και τους νόμους του Κέπλερ για την κίνηση των πλανητών διατύπωσε τους τρεις μνημειώδεις νόμους της κίνησης και τον περισπούδαστο «νόμο της βαρύτητας» (που ο θρύλος αναφέρει πως αναζήτησε μετά από πτώση μήλου από μια μηλιά). Μεγάλης ιστορικής σημασίας υπήρξαν ακόμη οι μελέτες του σχετικά με τη φύση του φωτός καθώς επίσης και η καθοριστική συμβολή του στη θεμελίωση των σύγχρονων μαθηματικών και συγκεκριμένα του διαφορικού και ολοκληρωτικού λογισμού. Δεν είχε κοινοπολιτειακή υπηκοότητα, αλλά είχε αποκτήσει τον τίτλο του Εταίρου της Βασιλικής Εταιρείας, που δίνονταν σε πολίτες ή μόνιμους κατοίκους της Κοινοπολιτείας των Εθνών. Είχε διατελέσει πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρίας. |
ΥΠΑΤΙΑ Η Αλεξάνδρεια του 4ου αιώνα μ.Χ. ήταν ο χώρος μιας μικρής επιστημονικής αναγέννησης και αυτή φωτίστηκε από την πιο διάσημη ανάμεσα στις γυναίκες επιστήμονες και φιλοσόφους. Για δεκαπέντε αιώνες θεωρείται ότι ήταν η μόνη γυναίκα επιστήμονας στην ιστορία. Ακόμα και σήμερα συχνά είναι η μόνη γυναίκα που αναφέρεται στην ιστορία των μαθηματικών και της αστρονομίας. Αυτή η ευγενής γυναίκα ξεχωρίζει στις σελίδες της ιστορίας σαν η μεγαλύτερη από τους μάρτυρες παγανιστές. |
ΧΟΪΧΕΝΣ Ολλανδός φυσικός, μαθηματικός και αστρονόμος που έζησε στη Χάγη και στα χρόνια 1666-1681 στο Παρίσι, όπου ήταν μέλος της Academie des Sciences. Αρχικά ασχολήθηκε με θέματα που αργότερα εντάχθηκαν στα κεφάλαια Διαφορικού και Ολοκληρωτικού Λογισμού και συνέγραψε το πρώτο βιβλίο για της Θεωρία Πιθανοτήτων. Σε σχέση με την εφεύρεσή του για το ωρολογιακό εκκρεμές (1656-57) που βελτίωσε σημαντικά τη δυνατότητα μέτρησης του χρόνου, ανέπτυξε τη θεωρία του φυσικού εκκρεμούς. Το 1675 κατασκεύασε ένα ρολόι με σπειροειδές ελατήριο.
Κατά τη μελέτη των φαινομένων κρούσης περιέγραψε το νόμο της αδράνειας και τη σχετικότητα ηρεμίας και κίνησης. Σημαντικότερες ήταν οι ανακαλύψεις του στο τομέα της Οπτικής, ιδιαίτερα η διατύπωση του κυματικού χαρακτήρα του φωτός και η διάδοσή του από σημειακές πηγές ως σφαιρικό κύμα. Με αυτή τη θεωρία εξήγησε το 1676 τα φαινόμενα διαδόσεως, ανακλάσεως, διαθλάσεως κτλ. του φωτός. Ήδη από το έτος 1653 ασχολήθηκε με την κατασκευή οπτικών οργάνων (φακούς, τηλεσκόπια και μικροσκόπια) και στα έτη 1655-56 ανακάλυψε τον πρώτο δορυφόρο και το δακτύλιο του Κρόνου, το νεφέλωμα του Ωρίωνα κ.ά. |
ΧΡΗΣΤΟΣ ΦΟΥΝΤΑΣ |
|---|
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος ( 384 - 322 π.Χ. ), ο οποίος μαζί με το δάσκαλό του Πλάτωνα αποτελεί σημαντική μορφή της φιλοσοφικής σκέψης του αρχαίου κόσμου και η διδασκαλία του διαπερνούσε βαθύτατα τη δυτική φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη μέχρι και την Επιστημονική Επανάσταση του 17ου αιώνα. Oι Αλεξανδρινοί υπολόγιζαν ότι έγραψε 400 περίπου συνολικά βιβλία. Ο Διογένης ο Λαέρτιος υπολόγισε το έργο του σε στίχους και βρήκε ότι έφταναν τις 44 μυριάδες, δηλ. 440.000. Μεγάλο μέρος από το έργο του αυτό χάθηκε.
|
ΕΡΑΤΟΣΘΕΝΗΣ Ο Ερατοσθένης (Κυρήνη 276 π.Χ. – Αλεξάνδρεια 194 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας μαθηματικός, γεωγράφος και αστρονόμος. Θεωρείται ο πρώτος που υπολόγισε το μέγεθος της Γης και κατασκεύασε ένα σύστημα συντεταγμένων με παράλληλους και μεσημβρινούς. Ακόμα κατασκεύασε ένα χάρτη του κόσμου όπως τον θεωρούσε Έκανε αρκετές σημαντικές συνεισφορές στα Μαθηματικά και ήταν φίλος του σπουδαίου μαθηματικού Αρχιμήδη. Γύρω στο 225 π.Χ. εφηύρε τον σφαιρικό αστρολάβο, που τον χρησιμοποιούσαν ευρέως μέχρι την εφεύρεση του πλανηταρίου τον 18ο αιώνα. |
ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ Αρχαίος Έλληνας γιατρός(Κως 460 π.Χ. - Λάρισα 377 π.Χ.), ο οποίος θεωρείται μία από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες στην ιστορία της ιατρικής. Αναφέρεται ως ο πατέρας της σύγχρονης ιατρικής σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στο πεδίο της ιατρικής επιστήμης ως ο ιδρυτής της ομώνυμης Ιατρικής Σχολής. |
ΠΑΣΚΑΛ
Γεννήθηκε στην ΚΛΕΡΜΟΝ-ΦΕΡΑΝ το 1623.Ήταν ένα παιδί θαύμα μητέρα του πέθανε όταν ήταν σε ήταν 3 χρονών και μαζί με τον πατερά του μετακόμισε από την ΚΛΕΡΜΟΝ στο Παρίσι εκει άρχισε να μελετά γεωμετρία σε ηλικία δώδεκα ετων.Ανακάλυψε μονός του ότι το αθροισμα των γωνιών ενος τριγωνου ισούται με δυο ορθές γωνιές και όταν ο πατέρας του είδε τα επιτεύγματα του γιου του αποφάσισε να τον επιτρέψει να διδαχτεί την μελέτη των μαθηματικών κειμένων.Αρχισε να πηγαίνει στις συναντήσεις της ακαδημίας του ΜΕΡΣΕΝ,ενώ στα δεκαέξι του χρονιά ανέπτυξε σε μια γραμματεία περί κωνικών τομών το θεώρημα που φέρει το όνομα του.Απο το 1641 και για περίπου για τρία χρονιά εργάστηκε για την κατασκευή αριθμομηχανής που μπορούσε να κάνει πρόσθεση και αφαίρεση που ονομάστηκε <<Πασχαλινά>> Το 1647 ανακάλυψε την αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων και την χρήση βαρομέτρου για την μέτρηση του υψομετρου.Με την εργασία που δημοσιεύτηκε το 1654, έθεσε ως βάσεις για τη Συνδυαστική και το Λογισμό των Πιθανοτήτων.Στα είκοσι του χρονιά άρρωστησε και ασχολήθηκε περσότερο με την συγγραφή θρησκευτικών συγγραμάτων.Τελος,αξιζει να αναφέρουμε ότι παρά τις γνώσεις που κατείχε δεν δίδαξε σε Πανεπιστήμιο ενώ πέθανε στο Παρίσι το 1662 . |