Ερευνητική Εργασία: Μεγάλες Mορφές των Φυσικών Επιστημών ή Πως άλλαξε η Γνώση για τον Κόσμο γύρω μας

Αναμφίβολα ήταν μια από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες του 19ου αιώνα, ο οποίος έμελλε να απασχολεί διεθνώς, για σχεδόν δύο αιώνες μετά την γέννησή του, την επιστήμη (βιολογία, γεωλογία, παλαιοντολογία, γενετική, κλπ), την πολιτική (Μαρξισμός, διαλεκτικός υλισμός, κλπ) και την κοινωνιολογία.

Επίσης έμελλε να προκαλέσει ένα πλήθος από θεολογικά και φιλοσοφικά ερωτήματα, πυροδοτώντας κάθε είδους διαφωνίες και αντιπαραθέσεις, μεταξύ των εκπροσώπων καθενός από τους παραπάνω κλάδους της κοινωνίας.

Κι όλα αυτά κυρίως λόγω της συγγραφής των έργων «Καταγωγή των Ειδών» (1859) και «Οι Απόγονοι του Ανθρώπου» (1871), τα οποία δεν ήταν και τα μόνα που δημοσίευσε. Ακόμα και σήμερα, οι θεωρίες της εξέλιξης και της φυσικής επιλογής, έχουν τόσο ένθερμους υποστηρικτές, οι οποίοι ασπάζονται τα συμπεράσματά του, όσο και πολέμιους, που αμφισβητούν τη βάση των ισχυρισμών του, αλλά και την επιστημονική επάρκεια των μεθόδων του.

Έγινε μέλος της Ακαδημίας της Επιστήμης, καθώς και της Γενικής Εφορίας, μιας ιδιωτικής εταιρίας που εξαγόραζε από την κυβέρνηση το δικαίωμα συλλογής φόρων από τα διάφορα είδη εμπορίου. Η εταιρία, αν και του απέφερε μεγάλα οικονομικά οφέλη καθώς και τη δυνατότητα να αυτοχρηματοδοτεί τις έρευνές του, ήταν τελικά η αιτία της καταδίκης του σε θάνατο.

Το 1771 παντρεύτηκε τη δεκατετράχρονη Μαρί Πωλζ, η οποία λόγω του ότι γνώριζε αγγλικά και είχε μαθητεύσει κοντά σε ένα γνωστό ζωγράφο της εποχής, ασχολήθηκε με τη μετάφραση επιστημονικών άρθρων και με την εικονογράφηση των κειμένων του άντρα της με τα όργανα και τις συσκευές του εργαστηρίου.

Ήταν οικονομικά εύπορος και κατόρθωσε έτσι να δημιουργήσει και να εξοπλίσει το δικό του εργαστήριο. Εκεί συγκεντρώνονταν χημικοί απο όλη την Ευρώπη. Μόλις ξεκίνησε η Γαλλική Επανάσταση, διάφοροι ραδιούργοι δημοσιογράφοι άρχισαν να τον συκοφαντούν δημοσίως για εμπλοκή του στη Γενική Εφορία, όπου οι μέθοδοι συλλογής φόρων δεν ήταν πάντα ανεπίληπτοι, πράγμα που προκάλεσε την έχθρα του λαού. Στις 8 Μαΐου 1794 συνελήφθη μαζί με όλα τα άλλα μέλη της εταιρίας αυτής και οδηγήθηκε στη φυλακή. Στη δίκη, που διήρκησε μία μέρα, κρίθηκαν όλοι ένοχοι κι εξορίστηκαν. Ζήτησε χρόνο για να ολοκληρώσει την επιστημονική του εργασία, όμως ο δικαστής του απάντησε πως η χώρα δεν είχε ανάγκη από επιστήμονες. Όταν το 1794 απαγχονίστηκε, ο μαθηματικός Lagrange είπε ότι, αν και χρειάστηκε λιγότερο από μια στιγμή για να κοπεί το κεφάλι του, θα χρειαστεί να περάσουν εκατοντάδες χρόνια για να γεννηθεί άλλο αντάξιό του.

Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που οι περισσότεροι γνωρίζουν σαν ζωγράφο. Ο ίδιος όμως ήταν γλύπτης, εφευρέτης, αρχιτέκτονας και μηχανικός και πλήθος ανακαλύψεων και κατασκευών υπήρξαν αποτέλεσμα δικής του εργασίας.

Μεγαλωμένος στη Φλωρεντία, ο δημιουργός του Βιτρούβιου ανθρώπου, έδειξε από τα μικρά του χρόνια μεγάλα δείγματα ευφυΐας και καλλιτεχνικού ταλέντου τα οποία εξάσκησε μαθητεύοντας για χρόνια στο εργαστήρι του Αντρέα ντελ Βερόκιο.

Ως ο πρώτος ανεξάρτητος πίνακάς του θεωρείται από πολλούς η «Παναγία με το Γαρύφαλλο», που σήμερα βρίσκεται στην Παλαιά Πινακοθήκη του Μονάχου, αν και μάλλον τον ζωγράφισε όσο βρισκόταν ακόμα στο εργαστήριο του Βερόκιο. Άντλησε πολλά από τα θέματα του από τη χώρο της Θρησκείας με κεντρικό πρόσωπο κυρίως την Παναγιά. Ωστόσο, πειραματίστηκε με πολλά θέματα που άνηκαν στον φαντασιακό χώρο και θεωρήθηκαν μπροστά από την εποχή τους.

Αρωγός του οι βιβλιοθήκες του μοναστηριού και του γυμνασίου, που περιείχαν σημαντικά επιστημονικά συγγράμματα για τη γεωργία και τη βοτανική, αποτελώντας για αυτόν εφαλτήριο για τις μελλοντικές του ανακαλύψεις.

Η εξελικτική άποψη της καταγωγής του ανθρώπου προκάλεσε από την αρχή ισχυρές δονήσεις στο συντηρητικό οικοδόμημα της κοσμοθεωρίας μας, που καλλιεργούνταν αξιωματικά σχεδόν από τις εκκλησιαστικές και κοινωνικές «αυθεντίες» της εποχής.

Στα πλαίσια της μελέτης της εξελικτικής αλλαγής, ασχολήθηκε με το φαινόμενο που ονομάζουμε κληρονομικότητα και τους νόμους που της δίνουν υπόσταση. Διασταυρώνοντας ποικιλίες μπιζελιού με σταθερές διαφορές σε μεμονωμένα εναλλακτικά μορφικά χαρακτηριστικά, όπως το ύψος ή το χρώμα, υποθέτοντας ότι η μορφή αυτή στις σταθερές ποικιλίες και στους απογόνους τους οφείλεται σε ζεύγη στοιχειωδών μονάδων κληρονομικότητας, γνωστά ως γονίδια. Οι μονάδες αυτές υπακούν σε απλούς στατιστικούς νόμους, η αρχή των οποίων έγκειται στο γεγονός ότι στα αναπαραγωγικά κύτταρα των υβριδίων, τα μισά μεταβιβάζουν τη μια γονιδιακή μονάδα και τα άλλα μισά την άλλη (Αρχή του διαχωρισμού ή 1ος νόμος). Στην περίπτωση της ύπαρξης περισσοτέρων από ένα ζεύγος εναλλακτικών χαρακτηριστικών, τα διάφορα ζεύγη χαρακτήρων εισέρχονται σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς στους απογόνους. (Αρχή της ανεξάρτητης κατανομής ή 2ος νόμος).

Το εκπαιδευτικό όμως σύστημα του κολεγίου δεν ικανοποίησε το νεαρό, που αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στα μεγάλα πνευματικά κέντρα της Ευρώπης. Έτσι, με συνοδεία δασκάλου ταξίδεψε (1639-44) στη Γαλλία, την Ελβετία, τη Γερμανία και την Ιταλία. Το 1641 γνώρισε στην Πάντοβα το Γαλιλαίο και εντυπωσιάστηκε από το έργο του. Επίσης, μελέτησε και τον Καρτέσιο. Μετά το θάνατο του πατέρα του, έζησε 10 χρόνια στο πατρικό κτήμα στο Στώλμπριτζ του Ντόρσετ, όπου, μακριά από τα δεινά του εμφύλιου πολέμου, μελέτησε φιλοσοφία, θεολογία και φυσικές επιστήμες, Έγραψε δοκίμια ηθικής και πραγματοποίησε χημικά και ιατρικά πειράματα. Άλλοι πνευματικοί άνθρωποι που επηρέασαν τη σκέψη του την περίοδο αυτή ήταν ο Παράκελσος, ο Μπερναντίνο Τελέσιο, ο Φράνσις Μπέικον, ο Τομάσσο Καμπανέλλα και ο Βαν Χέλμοντ.

Άγγλος Φυσικός, Μαθηματικός, Αστρονόμος, Φιλόσοφος, Αλχημιστής και Θεολόγος(4 Ιανουαρίου 1643 – 31 Μαρτίου 1727). Θεωρείται πατέρας της Κλασικής Φυσικής, καθώς ξεκινώντας από τις παρατηρήσεις του Γαλιλαίου αλλά και τους νόμους του Κέπλερ για την κίνηση των πλανητών διατύπωσε τους τρεις μνημειώδεις νόμους της κίνησης και τον περισπούδαστο «νόμο της βαρύτητας» (που ο θρύλος αναφέρει πως αναζήτησε μετά από πτώση μήλου από μια μηλιά). Μεγάλης ιστορικής σημασίας υπήρξαν ακόμη οι μελέτες του σχετικά με τη φύση του φωτός καθώς επίσης και η καθοριστική συμβολή του στη θεμελίωση των σύγχρονων μαθηματικών και συγκεκριμένα του διαφορικού και ολοκληρωτικού λογισμού. Δεν είχε κοινοπολιτειακή υπηκοότητα, αλλά είχε αποκτήσει τον τίτλο του Εταίρου της Βασιλικής Εταιρείας, που δίνονταν σε πολίτες ή μόνιμους κατοίκους της Κοινοπολιτείας των Εθνών. Είχε διατελέσει πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρίας.

Η Αλεξάνδρεια του 4ου αιώνα μ.Χ. ήταν ο χώρος μιας μικρής επιστημονικής αναγέννησης και αυτή φωτίστηκε από την πιο διάσημη ανάμεσα στις γυναίκες επιστήμονες και φιλοσόφους. Για δεκαπέντε αιώνες θεωρείται ότι ήταν η μόνη γυναίκα επιστήμονας στην ιστορία. Ακόμα και σήμερα συχνά είναι η μόνη γυναίκα που αναφέρεται στην ιστορία των μαθηματικών και της αστρονομίας. Αυτή η ευγενής γυναίκα ξεχωρίζει στις σελίδες της ιστορίας σαν η μεγαλύτερη από τους μάρτυρες παγανιστές.