Μεγάλοι Επιστήμονες
Στο λεξικό αυτό πατώντας στο όνομα κάθε επιστήμονα, θα δίνονται στοιχεία για τη ζωή του και τις κυριότερες ανακαλύψεις του.
Ταξινομημένα προς το παρόν Κατά τελευταία ενημέρωση (αύξουσα) Ταξινόμηση χρονολογικά: Κατά τελευταία ενημέρωση
ΓΟΥΟΤΣΟΝ Είναι ένας Αμερικανός μοριακός βιολόγος, γενετιστής και ζωολόγος, ο πιο γνωστός ως εφευρέτης της δομή του DNA το 1953 με τον Francis Crick. Βραβεύτηκε με βραβείο Νόμπελ Ψυχολογίας ή Ιατρικής για τις ανακαλύψεις του σχετικά με τη μοριακή δομή των νουκλεϊκών οξέων και της σημασίας της για τη μεταφορά πληροφοριών σε έμψυχο υλικό. |
ΝΙΟΥΚΟΜΕΝ
(Περ.1664-1729) Γεννήθηκε στο Ντάρθμουθ ,Ντέβον της Αγγλίας κοντά σ' ένα μέρος της χώρας όπου ήταν φημισμένο για τα ορυχεία κασσίτερου. |
ΓΟΥΑΛΑΣ( 8 Ιανουαρίου 1823 – 7 Ιανουαρίου 1913), Μέλος του Τάγματος της Αξίας, Μέλος της Βασιλικής Εταιρείας ήταν Ουαλός φυσιοδίφης, ανθρωπολόγος και βιολόγος. Η ανεξάρτητη πρόταση του για τη θεωρία της εξέλιξης προέτρεψε τον Δαρβίνο να δημοσιοποιήσει την δική του πιο ανεπτυγμένη και βασισμένη σε μεγαλύτερη έρευνα, αλλά ανέκδοτη, θεωρία νωρίτερα από ότι ο ίδιος επιθυμούσε. Είναι επίσης γνωστός ως ο "πατέρας της βιογεωγραφίας". |
ΦΛΕΜΙΝΓΚ Γεννημένος το 1881 απο Σουηδούς γονείς τον γοήτευε απο μικρό η ιατρική. Οπως αργότερα είπε ο ίδιος, «χωρίς να το συνειδητοποιούμε, μαθαίναμε από τη φύση». Ο θάνατος του πατέρα του και η εγκατάσταση του αδελφού του Τομ (ο οποίος είχε σπουδάσει ιατρική) στο Λονδίνο έφεραν τον Αλέξανδρο στην πρωτεύουσα του Ηνωμένου Βασιλείου σε ηλικία 14 ετών. Μετά την ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσής του και με παρότρυνση του Τομ, άρχισε να εργάζεται σε ένα εφοπλιστικό γραφείο. Παρά το γεγονός ότι δεν του άρεσε ιδιαίτερα, παρέμεινε εκεί για 4 χρόνια. Ο θάνατος ενός θείου τον έκανε πλουσιότερο κατά 250 λίρες, τις οποίες αποφάσισε να επενδύσει σε σπουδές ιατρικής. Τις πραγματοποίησε με μεγάλη επιτυχία στο St. Mary's Medical School του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, όπου και παρέμεινε αρχικά ειδικευόμενος στη χειρουργική και στη συνέχεια στη βακτηριολογία. Εν έτει 1914 ήταν ήδη λέκτορας, όταν διέκοψε την ακαδημαϊκή καριέρα του για να υπηρετήσει την πατρίδα του κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1915 νυμφεύθηκε τη Σάρα Μακ Ελρόι από την οποία απέκτησε έναν γιο. Πολύ νωρίς το ερευνητικό ενδιαφέρον του στράφηκε στη δράση των βακτηρίων στο αίμα και στα αντισηπτικά. Αναζητούσε αντιβακτηριακούς παράγοντες οι οποίοι δεν θα ήταν τοξικοί στους ζωικούς ιστούς, πράγμα το οποίο τον οδήγησε το 1921 στην ανακάλυψη της λυσοζύμης, ενός ενζύμου με βακτηριολυτικές ιδιότητες το οποίο υπάρχει σε «ιστούς και εκκρίσεις», όπως ανέφερε στο σχετικό σύγγραμμά του. Μελετώντας τις βακτηριολυτικές ιδιότητες της λυσοζύμης, πραγματοποίησε στοιχειομετρικές αναλύσεις οι οποίες θα του φαίνονταν πολύ χρήσιμες αργότερα, όταν η περίφημη τύχη του τον έφερε αντιμέτωπο με την πενικιλίνη. Το 1928 τον βρήκε να εργάζεται με τον ιό της γρίπης. Φεύγοντας για διακοπές δύο εβδομάδων, άφησε πάνω στον πάγκο του ένα τρυβλείο πετρί («πιατάκι» με σκέπασμα στο οποίο καλλιεργούνται μικροοργανισμοί στο εργαστήριο) στο οποίο είχε εμβολιάσει σταφυλόκοκκο. Οταν γύρισε, είδε ότι εκτός από τον σταφυλόκοκκο στο τρυβλείο είχε αναπτυχθεί και ένας μύκητας. Η μόλυνση με μύκητα καθιστά τις βακτηριακές καλλιέργειες άχρηστες για το εργαστήριο και η φυσική πορεία των πραγμάτων θα ήταν να τις πετάξει κανείς στον κάλαθο των αχρήστων. Αυτός όμως δεν μπόρεσε να μην παρατηρήσει ότι γύρω από τον μύκητα υπήρχε μια καθαρή από βακτήρια περιοχή, γεγονός το οποίο θα μπορούσε να δικαιολογηθεί με την ύπαρξη ενός παράγοντα ο οποίος εκκρινόμενος από τον μύκητα εμπόδιζε την ανάπτυξη των βακτηρίων. Η ανάλυση που πραγματοποίησε έδειξε ότι ο μύκητας ήταν ο Penicillium notatum και έτσι ο παράγοντας, ο οποίος απεδείχθη ικανός να σκοτώνει τα βακτήρια ακόμη και αραιωμένος 800 φορές, ονομάστηκε πενικιλίνη. Παρά το γεγονός ότι δημοσίευσε τα αποτελέσματά του το 1929, η σημασία τους δεν έγινε φανερή παρά μία δεκαετία αργότερα. Ακόμη και ο ίδιος έπαψε να ασχολείται με την πενικιλίνη το 1932. Ο κυριότερος λόγος για αυτό ήταν η αδυναμία του να προχωρήσει στην απομόνωση μεγάλων ποσοτήτων καθαρής πενικιλίνης, πράγμα το οποίο απαιτούσε γνώσεις τις οποίες δεν διέθετε. Σαν καλός επιστήμονας όμως, είχε φροντίσει να διατηρήσει τον πολύτιμο μύκητα που παρήγαγε το αντιβιοτικό του και να τον παραδώσει στους Howard Florey και Ernst Chain, οι οποίοι σε διάστημα ενός έτους όχι μόνο παρήγαγαν καθαρή πενικιλίνη, αλλά πραγματοποίησαν και το πείραμα που κατέδειξε την αξία αυτού του μορίου: χορήγησαν πενικιλίνη σε ποντίκια τα οποία είχαν μολυνθεί θανάσιμα με μικροοργανισμούς και τα παρατήρησαν να αναρρώνουν! Η πενικιλίνη έσωσε τη ζωή χιλιάδων στρατιωτών κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και το 1945 χάρισε στους τρεις άνδρες το βραβείο Νομπέλ Ιατρικής. Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι ο ίδιος είχε δει την αχίλλειο πτέρνα του αντιβιοτικού του από τα πρώτα κιόλας χρόνια, καθώς το 1946 σημείωνε ότι «η χορήγηση πενικιλίνης, ακόμη και σε μικρές δόσεις, οδηγούσε σε ανάπτυξη ανθεκτικότητας στους μικροοργανισμούς». Πέθανε τον Μάρτιο του 1955 από καρδιακή προσβολή, δύο χρόνια μετά τον γάμο του με την ελληνίδα γιατρό Αμαλία Κουτσούρη-Βουρέκα. | |
ΜΠΑΛΤΙΜΟΡ Γεννήθηκε στης 7 Μαρτίου το 1938.Είναι ένας Αμερικανός βιολόγος, και ο βραβευμένος με Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής. Υπηρέτησε ως πρόεδρος του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) από το 1997 έως το 2006 και είναι σήμερα καθηγητής Βιολογίας στο Caltech. Διετέλεσε επίσης πρόεδρος του Πανεπιστημίου Rockefeller 1990–1991. |
ΒΟΛΤΑ Ιταλός φυσικός(18 Φεβρουαρίου 1745 - 5 Μαρτίου 1827), ο οποίος έγινε κυρίως γνωστός για την ανακάλυψη της ηλεκτρικής μπαταρίας το 1800. Γεννήθηκε και σπούδασε στο Κόμο της Λομβαρδίας. Δε μίλησε μέχρι την ηλικία των τεσσάρων ετών, ενώ εξέφραζε διανοητικά προβλήματα. Από την ηλικία των επτά ετών όμως, ήταν στο επίπεδο των άλλων παιδιών και άρχισε σύντομα να τα προσπερνά. Οι γονείς του, τον έστειλαν σε χριστιανικό σχολείο με σκοπό να γίνει δικηγόρος. Το 1774, έγινε καθηγητής της φυσικής στο γυμνάσιο του Κόμο. Το πάθος του ήταν πάντα η μελέτη της ηλεκτρικής ενέργειας και ενώ ακόμα όταν ήταν νέος σπουδαστής, έγραψε και ένα ποίημα στα λατινικά σε αυτήν την συναρπαστική νέα ανακάλυψη. Eισήγαγε τις έννοιες του δυναμικού (τάσης) και της ηλεκτρικής χωρητικότητας. Εφηύρε τηn ηλεκτρική μπαταρία, το ηλεκτρόμετρο και το ευδιόμετρο. |
ΦΡΑΓΚΛΙΝΟΣ Γεννήθηκε στη Βοστόνη, ο πατέρας του ήταν παρασκευαστής κεριών και σαπουνιών. Ηταν νεότερος γιός της οικογένιας και μάλλον ο πιο αγαπημένος. Τον ελεύθερο του χρόνο τον αφιέρωνε στη μελέτη επιστημονικών και άλλων βιβλιων. Οι γονείς του επιθυμούσαν να γίνει κληρικός, όμως αυτός σε ηλικία 12 ετών έγινε βοηθός στο τυπογραφείο του αδερφού τού το 1723 σε ηλικία 17 ετών άφησε τη γενέτειρα του και πήγε στην Φιλαδέλφεια της Πελσυβάνια. Αρχικα δούλεψε σε διαφορά τυπογραφία της πόλης. Κάποια στιγμή ορθέ σε επαφή με τον Γουίλιαμ Κίθ ο οποίος τον έπεισε να ταξιδέψει στο Λονδίνο για να αναζητήσει τυπογραφικό εξοπλισμό και για να βελτιώσει την τέχνη του αλλά ο Κιθ δεν κράτησε την υπόσχεση του, οπότε βρέθηκε στο Λονδίνο χωρίς να γνωρίζει κανεναν. Το σημαντικότερο ειναι οτι ηρθε σε επαφή με την ευρωπαϊκή και επιστημονική σκεψη. Το 1730 ίδρυσε την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΠΕΝΣΥΛΒΑΝΙΑΣ.Το Σεπτέμβριο της ιδίας χρονιάς παντρεύτηκε την Ντεμπόρα Ράιντ. Λίγα χρονιά αργότερα κυκλοφόρησε ένα κείμενο το οποίο συνέβαλε στην ιδρυση του πανεπιστημίου της Πελσυβανια. Για 25 χρονιά εξέδιδε το ΑΛΜΑΝΑΚ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΥ ΡΙΤΣΑΡΝΤ ένα ημερολόγιο με επιστημονικές γνώσεις σε εκλαϊκευμένη μορφή επιτυχία του Αλμανάκ ήταν μεγάλη. Ειναι ενδεικτικό ότι η περιληπτική του έκδοση Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες.
• |
ΚΙΟΥΡΙ
Γαλλίδα φυσικός και χημικός πολωνικής καταγωγής. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης, στη σχολή Θετικών Επιστημών. Σε συνεργασία με το σύζυγό της, Πιερ, ανακάλυψε το ράδιο και μελέτησε τα φαινόμενα της ραδιενέργειας. Ανακάλυψε επίσης το πολώνιο και υπήρξε η πρώτη γυναίκα που έγινε Καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης, ενώ τιμήθηκε δυο φορές με το βραβείο Νόμπελ για τη Φυσική (1903) και τη Χημεία (1911). Είχε ως κύριο θέμα μελέτης τις ακτινοβολίες που εξέπεμπαν τα άλατα του ουρανίου με αποτέλεσμα την μετονομασία των «ακτινών ουρανίου» σε «ραδιενέργεια». Ακολούθησε η ανακάλυψη του πολωνίου και του ραδίου καθώς και ότι η ακτινοβολία του ραδίου κατέστρεφε τους καρκινικούς όγκους (Ραδιοθεραπεία). |
ΜΕΝΤΕΛ Γεννήθηκε το 1822 και πέθανε το 1884. Υπήρξε βοτανικός και γενετιστής φυτών, ο πρώτος που έθεσε τις μαθηματικές βάσεις της γενετικής. Το ενδιαφέρον του για τις φυσικές επιστήμες αναπτύχθηκε αρκετά νωρίς. Μετά από σπουδές δύο ετών στο Φιλοσοφικό ινστιτούτο του Ολμούτζ (Τσεχοσλοβακία), μόνασε στη μονή του τάγματος των Αυγουστινιανών, όπου και χειροτονήθηκε ιερέας το 1847. Το διάστημα 1851-1853 διδάχθηκε θετικές επιστήμες, ενώ όντας καθηγητής πλέον, δίδασκε σε τοπικό γυμνάσιο μέχρι και το 1868, όπου και αναδείχθηκε σε ηγούμενο του μοναστηριού του. Το 1862, συνάδελφοί του ίδρυσαν τη Φυσιογνωστική Εταιρεία, στης οποίας τις συνεδριάσεις, συμμετείχε ενεργά και ο ίδιος. Αρωγός του οι βιβλιοθήκες του μοναστηριού και του γυμνασίου, που περιείχαν σημαντικά επιστημονικά συγγράμματα για τη γεωργία και τη βοτανική, αποτελώντας για αυτόν εφαλτήριο για τις μελλοντικές του ανακαλύψεις. |