Μεγάλοι Επιστήμονες

Στο λεξικό αυτό πατώντας στο όνομα κάθε επιστήμονα, θα δίνονται στοιχεία για τη ζωή του και τις κυριότερες ανακαλύψεις του.

Ταξινομημένα προς το παρόν Κατά τελευταία ενημέρωση (αύξουσα) Ταξινόμηση χρονολογικά: Κατά τελευταία ενημέρωση | Κατά ημερομηνία δημιουργίας

Σελίδα: (Προηγούμενο) 1 2 3 4 5 (Επόμενο)
ΟΛΑ

ΜΠΟΡ

Ένας από τους σπουδαιότερους φυσικούς του 20^ου αιώνα, συνέβαλε στην κατανόηση της δομής του ατόμου και θεμελίωσε την κβαντομηχανική.

Γεννήθηκε στην Κοπεγχάγη το 1885. Ο πατέρας του, Κρίστιαν, ήταν καθηγητής Φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, ενώ η μητέρα του, Έλεν, καταγόταν από εύπορη οικογένεια με εξέχουσα θέση στους τραπεζικούς και βουλευτικούς κύκλους. Με τον αδερφό του, Χάραλντ, μοιράζονταν το πάθος για το ποδόσφαιρο και έπαιζαν μαζί στην ομάδα του πανεπιστημίου. Ο Χάραλντ μάλιστα έπαιζε στη δανική εθνική ομάδα ποδοσφαίρου.

Φοίτησε στο Trinity College στο Κέημπριτζ και έκανε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης. Συνέχισε τις σπουδές του υπό τον Έρνεστ Ράδερφοντ στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Βασιζόμενος στη θεωρία του Ράδερφορντ (που ανακάλυψε το άτομο), δημοσίευσε, το 1913, το μοντέλο του για τη δομή του ατόμου, εισάγοντας τη θεωρία των ηλεκτρονίων που βρίσκονται σε τροχιές γύρω από τον πυρήνα του ατόμου, με τον αριθμό των ηλεκτρονίων στις εξωτερικές στιβάδες να καθορίζει τις χημικές ιδιότητες του στοιχείου. Εισήγαγε ακόμη την ιδέα ότι ένα ηλεκτρόνιο μπορούσε να πέφτει από τροχιά υψηλής ενέργειας σε τροχιά χαμηλής ενέργειας εκπέμποντας ένα φωτόνιο. Αυτό αποτέλεσε τη βάση της κβαντικής θεωρίας.

Το 1916, έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και διευθυντής του νεοϊδρυθέντος τότε Ινστιτούτου Ατομικής Φυσικής, το 1920. Το 1922, τιμήθηκε με το Νόμπελ Φυσικής για τις «υπηρεσίες του στην έρευνα της δομής των ατόμων και της εκπεμπόμενης από αυτά ακτινοβολίας». Το Ινστιτούτο, υπό την καθοδήγησή του, αποτέλεσε πόλο έλξης για τους επιστήμονες τις δεκαετίες του 20 και του 30 και οι καλύτεροι θεωρητικοί φυσικοί πέρασαν από εκεί.

Συνέλαβε ακόμη την αρχή της συμπληρωματικότητας: κάθε αντικείμενο μπορεί να αναλυθεί με δύο διαφορετικούς τρόπους, είτε ως κύμα είτε ως σωματίδιο. Μάλιστα, επέκτεινε φιλοσοφικά αυτή την τολμηρή αρχή. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, από την άλλη, προτιμούσε τον ντετερμινισμό της κλασικής φυσικής από την πιθανοκρατική φυσική του. Κατά τη διάρκεια της ζωής τους, διασταύρωσαν πολλές φορές τα ξίφη τους για το αληθές της αρχής.

Ένας από τους πιο διάσημους μαθητές του υπήρξε ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, από τους πρωτεργάτες στην ανάπτυξη της κβαντομηχανικής και επικεφαλής του γερμανικού προγράμματος για τη δημιουργία ατομικής βόμβας.

Το 1943 και ενώ η Δανία βρισκόταν υπό ναζιστική κατοχή από το 1940, λίγο πριν συλληφθεί από τη γερμανική αστυνομία, δραπέτευσε στη Σουηδία και από εκεί ταξίδεψε στο Λονδίνο και στη συνέχεια στις ΗΠΑ. Κατά τη διαμονή του εκεί, συμμετείχε μυστικά στο Σχέδιο Μανχάταν, όπου για λόγους ασφαλείας χρησιμοποιούσε το όνομα Νίκολας Μπέικερ. Ανησυχούσε για τον αγώνα ταχύτητας στον οποίο άρχισαν να επιδίδονται τα κράτη με έπαθλο τα πυρηνικά όπλα και φέρεται ότι είπε: «Γι' αυτό πήγα στην Αμερική. Δεν χρειάζονταν τη βοήθειά μου για να φτιάξουν την ατομική βόμβα». Θεωρούσε ότι τα μυστικά της ατομικής ενέργειας έπρεπε να γίνουν κτήμα της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας.

Μετά τον πόλεμο, επέστρεψε στην Κοπεγχάγη, υπερασπιζόμενος την ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Πέθανε στη γενέτειρά του, το 1962.

Το στοιχείο με ατομικό αριθμό 107 πήρε το όνομά του, προς τιμήν του. Το 1965, τρία χρόνια μετά τον θάνατό του, το Ινστιτούτο Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης πήρε το όνομά του, προς τιμήν του. Ο γιος του, Άαγκε, κέρδισε και αυτός το Νόμπελ Φυσικής.

ΝΤΟΜΠΖΑΝΣΚΙ

Ουκρανός βιολόγος και γενετικός επιστήμονας. Μία απο τις ρήσεις που τον έκαναν γνωστό ήταν η εξής:
Τίποτα στη Βιολογία, δεν έχει νόημα παρά μόνο υπό το φως της εξέλιξης.

ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ

Μαθηματικός, φιλόσοφος, φυσικός και μηχανικός(~285 - 212 π.Χ.) της αρχαιότητας. Ήταν ένα από τα μεγαλοφυή πνεύματα που γνώρισε στην πορεία της η ανθρωπότητα. Γεννήθηκε στις Συρακούσες περί το 285 π.Χ. και πιθανόν είχε πατέρα τον αστρονόμο Φειδία. Διασώθηκαν αρκετά συγγράμματά του, μερικά αποσπασματικά, «Περί σφαίρας και κυλίνδρου», «Κύκλου μέτρησις», «Περί πολυέδρων», «Περί σφαιροειδέων και κωνοειδέων», «Περί ελίκων», «Κέντρα βάρους επιπέδων», «Τετραγωνισμός παραβολής», «Κατοπτρικά», «Μηχανικά» κ.ά.

Έκανε τα πρώτα βήματα για το μαθηματικό υπολογισμό επιφανειών με ακανόνιστο περίγραμμα και συμμετρικών εκ περιστροφής σωμάτων, μέθοδος που εξελίχθηκε, τεκμηριώθηκε και ονομάστηκε στη σύγχρονη εποχή Ολοκληρωτικός Λογισμός, υπολόγισε μία προσεγγιστική τιμή για τον άρρητο αριθμό π, διατύπωσε το νόμο της Μηχανικής για τους μοχλούς και, αντιλαμβανόμενος τις απεριόριστες προεκτάσεις του, γενίκευσε την εφαρμογή λέγοντας «Δος μοι πα στω και ταν γαν κινάσω» (δώσε μου σημείο να στηριχθώ και θα κινήσω τη Γη). Διατύπωσε επίσης την ομώνυμη αρχή για την άνωση του νερού, κατασκεύασε διάφορες μηχανές, ένα τύπο πολύσπαστου, τον κοχλία, μία αντλητική μηχανή κ.ά.

ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ

Ιταλός μαθηματικός, αστρονόμος και φυσικός, που συνέβαλε αποφασιστικά στη σύγχρονη επιστημονική σκέψη. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που χρησιμοποίησε το τηλεσκόπιο για να μελετήσει το διάστημα και συγκέντρωσε αποδείξεις, με τις οποίες θεμελίωσε την άποψη του ότι η Γη στρέφεται γύρω από τον Ήλιο και δεν αποτελεί το κέντρο του Σύμπαντος, όπως πίστευαν μέχρι τότε. Η θέση του αυτή αποτελούσε τόσο ριζοσπαστική απόκλιση από τη μέχρι τότε υφιστάμενη θεωρία, ώστε, αφού καταδικάστηκε από την Ιερά Εξέταση στη Ρώμη, τον διέταξαν να αναιρέσει τις απόψεις του και τον ανάγκασαν να περάσει τα τελευταία οκτώ χρόνια της ζωής του σε κατ' οίκον περιορισμό. Διατύπωσε ανεπίσημα τις αρχές, που αργότερα περιλήφθηκαν στους δύο πρώτους νόμους της Μηχανικής του Νεύτωνα. Εξαιτίας των πρωτοποριακών εργασιών του σχετικά με τη βαρύτητα και την κινηματική και του επιτυχημένου συνδυασμού της μαθηματικής ανάλυσης με το πείραμα, συχνά αναφέρεται ως ο θεμελιωτής της Μηχανικής και της Πειραματικής Φυσικής. Ίσως το σημαντικότερο από τα επιτεύγματα του υπήρξε η επαναφορά του μαθηματικού ορθολογισμού, που ερχόταν σε αντίθεση με τη λογικο-λεκτική προσέγγιση του Αριστοτέλη, καθώς και η επιμονή του ότι "το βιβλίο της φύσης είναι γραμμένο με μαθηματικούς χαρακτήρες". Ξεκινώντας απ' αυτήν τη βάση, ήταν σε θέση να θεμελιώσει τις σύγχρονες πειραματικές μεθόδους.

ΠΑΣΚΑΛ

Γεννήθηκε στην ΚΛΕΡΜΟΝ-ΦΕΡΑΝ το 1623.Ήταν ένα παιδί θαύμα μητέρα του πέθανε όταν ήταν σε ήταν 3 χρονών και μαζί με τον πατερά του μετακόμισε από την ΚΛΕΡΜΟΝ στο Παρίσι εκει άρχισε να μελετά γεωμετρία σε ηλικία δώδεκα ετων.Ανακάλυψε μονός του ότι το αθροισμα των γωνιών ενος τριγωνου ισούται με δυο ορθές γωνιές και όταν ο πατέρας του είδε τα επιτεύγματα του γιου του αποφάσισε να τον επιτρέψει να διδαχτεί την μελέτη των μαθηματικών κειμένων.Αρχισε να πηγαίνει στις συναντήσεις της ακαδημίας του ΜΕΡΣΕΝ,ενώ στα δεκαέξι του χρονιά ανέπτυξε σε μια γραμματεία περί κωνικών τομών το θεώρημα που φέρει το όνομα του.Απο το 1641 και για περίπου για τρία χρονιά εργάστηκε για την κατασκευή αριθμομηχανής που μπορούσε να κάνει πρόσθεση και αφαίρεση που ονομάστηκε <<Πασχαλινά>> Το 1647 ανακάλυψε την αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων και την χρήση βαρομέτρου για την μέτρηση του υψομετρου.Με την εργασία που δημοσιεύτηκε το 1654, έθεσε ως βάσεις για τη Συνδυαστική και το Λογισμό των Πιθανοτήτων.Στα είκοσι του χρονιά άρρωστησε και ασχολήθηκε περσότερο με την συγγραφή θρησκευτικών συγγραμάτων.Τελος,αξιζει να αναφέρουμε ότι παρά τις γνώσεις που κατείχε δεν δίδαξε σε Πανεπιστήμιο ενώ πέθανε στο Παρίσι το 1662 .

ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Σεπτεμβρίου 1948 και σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών απ'όπου αποφοίτησε το 1971.Δυο χρόνια αργότερα απέκτησε το διδακτορικό του απο το Πανεπιστήμιο Sussex της Αγγλίας,στη Θεωρητική Φυσική Υψηλών Ενεργειών.Διατέλεσε ερευνητής σε μεγάλα ερευνητικά κέντρα όπως στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών Ευρώπης (CERN) στη Γενεύη,στο Πανεπιστήμιο του Harvard και Cambridge κ.α.Κύρια ερευνητική του ασχολία είναι η Φυσική Υψηλών Ενεργειών και Κοσμολογία.Στόχος των ερευνών του αποτελεί η δημιουργεία μιας ενοποιημένης θεωρίας όλων των δυνάμεων στη Φύση όπως η θεωρία του Παντός όπου θα δίνεται μια επιστημονική ερμηνεία του Σύμπαντος.

ΜΑΜΟΥΝΑΣ

images?q=tbn:ANd9GcQYA7UyUVAHlJYVJhAyZR8

Η έρευνα του στην προφυλακτική θεραπεία γυναικών με καρκίνο του μαστού, έχει καθιερώσει τις σύγχρονες θεραπευτικές κατευθύνσεις, που ακολουθούν το ογκολογικά κέντρα παγκοσμίως

ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

Γεννήθηκε στο Ζιάκα Γρεβενών το 1937.Είναι αστροφυσικός και καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σικάγο. Ανήκει στην ερευνητική ομάδα της ΝΑΣΑ για την εξερεύνηση του διαστήματος και ήταν από τους επικεφαλής της αποστολής του Παθφάιντερ στον Άρη.Στο ρομπότ του Pathfinder είχαν τοποθετηθεί συσκευές σχεδιασμένες από τον ίδιο, οι οποίες ανέλυσαν τη χημική σύσταση του πλανήτη και έδωσαν πολύτιμες πληροφορίες στους επιστήμονες τόσο για τον ''Κόκκινο πλανήτη'' όσο και για τους άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος.Ακόμη,έχει μελετήσει τους κομήτες και είναι ένας από τους εμπνευστές των πρώτων αποστολών στον Κρόνο.

ΕΡΑΤΟΣΘΕΝΗΣ

Ο Ερατοσθένης (Κυρήνη 276 π.Χ. – Αλεξάνδρεια 194 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας μαθηματικός, γεωγράφος και αστρονόμος. Θεωρείται ο πρώτος που υπολόγισε το μέγεθος της Γης και κατασκεύασε ένα σύστημα συντεταγμένων με παράλληλους και μεσημβρινούς. Ακόμα κατασκεύασε ένα χάρτη του κόσμου όπως τον θεωρούσε

Έκανε αρκετές σημαντικές συνεισφορές στα Μαθηματικά και ήταν φίλος του σπουδαίου μαθηματικού Αρχιμήδη. Γύρω στο 225 π.Χ. εφηύρε τον σφαιρικό αστρολάβο, που τον χρησιμοποιούσαν ευρέως μέχρι την εφεύρεση του πλανηταρίου τον 18ο αιώνα.

ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ

Αρχαίος Έλληνας γιατρός(Κως 460 π.Χ. - Λάρισα 377 π.Χ.), ο οποίος θεωρείται μία από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες στην ιστορία της ιατρικής. Αναφέρεται ως ο πατέρας της σύγχρονης ιατρικής σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στο πεδίο της ιατρικής επιστήμης ως ο ιδρυτής της ομώνυμης Ιατρικής Σχολής.

Τα έργα που αποτελούν τη Συλλογή της Σχολής είναι 59 στον αριθμό και γράφτηκαν στην ιωνική διάλεκτο. Η Συλλογή περιέχει εγχειρίδια, διαλέξεις, έρευνες, σημειώσεις και φιλοσοφικά δοκίμια για διάφορα θέματα στον τομέα της ιατρικής. Τα έργα αυτά γράφτηκαν για διαφορετικά ακροατήρια, για ειδικούς και μη ειδικούς.