Μεγάλοι Επιστήμονες

Στο λεξικό αυτό πατώντας στο όνομα κάθε επιστήμονα, θα δίνονται στοιχεία για τη ζωή του και τις κυριότερες ανακαλύψεις του.


Προβολή του λεξικού χρησιμοποιώντας αυτό το ευρετήριο

Ειδικά | Α | Β | Γ | Δ | Ε | Ζ | Η | Θ | Ι | Κ | Λ | Μ | Ν | Ξ | Ο | Π | Ρ | Σ | Τ | Υ | Φ | Χ | Ψ | Ω | ΟΛΑ

Σελίδα: (Προηγούμενο)   1  2  3  4  5  (Επόμενο)
  ΟΛΑ

Μ

ΜΑΜΟΥΝΑΣ

images?q=tbn:ANd9GcQYA7UyUVAHlJYVJhAyZR8
Η έρευνα του στην προφυλακτική θεραπεία γυναικών με καρκίνο του μαστού, έχει καθιερώσει τις σύγχρονες θεραπευτικές κατευθύνσεις, που ακολουθούν το ογκολογικά κέντρα παγκοσμίως

ΜΕΝΤΕΛ

mendel.jpgΓεννήθηκε το 1822 και πέθανε το 1884. Υπήρξε βοτανικός και γενετιστής φυτών, ο πρώτος που έθεσε τις μαθηματικές βάσεις της γενετικής. Το ενδιαφέρον του για τις φυσικές επιστήμες αναπτύχθηκε αρκετά νωρίς. Μετά από σπουδές δύο ετών στο Φιλοσοφικό ινστιτούτο του Ολμούτζ (Τσεχοσλοβακία), μόνασε στη μονή του τάγματος των Αυγουστινιανών, όπου και χειροτονήθηκε ιερέας το 1847. Το διάστημα 1851-1853 διδάχθηκε θετικές επιστήμες, ενώ όντας καθηγητής πλέον, δίδασκε σε τοπικό γυμνάσιο μέχρι και το 1868, όπου και αναδείχθηκε σε ηγούμενο του μοναστηριού του. Το 1862, συνάδελφοί του ίδρυσαν τη Φυσιογνωστική Εταιρεία, στης οποίας τις συνεδριάσεις, συμμετείχε ενεργά και ο ίδιος.

Αρωγός του οι βιβλιοθήκες του μοναστηριού και του γυμνασίου, που περιείχαν σημαντικά επιστημονικά συγγράμματα για τη γεωργία και τη βοτανική, αποτελώντας για αυτόν εφαλτήριο για τις μελλοντικές του ανακαλύψεις.

Η εξελικτική άποψη της καταγωγής του ανθρώπου προκάλεσε από την αρχή ισχυρές δονήσεις στο συντηρητικό οικοδόμημα της κοσμοθεωρίας μας, που καλλιεργούνταν αξιωματικά σχεδόν από τις εκκλησιαστικές και κοινωνικές «αυθεντίες» της εποχής.

Στα πλαίσια της μελέτης της εξελικτικής αλλαγής, ασχολήθηκε με το φαινόμενο που ονομάζουμε κληρονομικότητα και τους νόμους που της δίνουν υπόσταση. Διασταυρώνοντας ποικιλίες μπιζελιού με σταθερές διαφορές σε μεμονωμένα εναλλακτικά μορφικά χαρακτηριστικά, όπως το ύψος ή το χρώμα, υποθέτοντας ότι η μορφή αυτή στις σταθερές ποικιλίες και στους απογόνους τους οφείλεται σε ζεύγη στοιχειωδών μονάδων κληρονομικότητας, γνωστά ως γονίδια. Οι μονάδες αυτές υπακούν σε απλούς στατιστικούς νόμους, η αρχή των οποίων έγκειται στο γεγονός ότι στα αναπαραγωγικά κύτταρα των υβριδίων, τα μισά μεταβιβάζουν τη μια γονιδιακή μονάδα και τα άλλα μισά την άλλη (Αρχή του διαχωρισμού ή 1ος νόμος). Στην περίπτωση της ύπαρξης περισσοτέρων από ένα ζεύγος εναλλακτικών χαρακτηριστικών, τα διάφορα ζεύγη χαρακτήρων εισέρχονται σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς στους απογόνους. (Αρχή της ανεξάρτητης κατανομής ή 2ος νόμος).

ΜΠΑΛΤΙΜΟΡ

baltimore.jpg
Γεννήθηκε στης 7 Μαρτίου το 1938.Είναι ένας Αμερικανός βιολόγος, και ο βραβευμένος με Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής. Υπηρέτησε ως πρόεδρος του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) από το 1997 έως το 2006 και είναι σήμερα καθηγητής Βιολογίας στο Caltech. Διετέλεσε επίσης πρόεδρος του Πανεπιστημίου Rockefeller 1990–1991.

ΜΠΟΡ

bohr

Ένας από τους σπουδαιότερους φυσικούς του 20ου αιώνα, συνέβαλε στην κατανόηση της δομής του ατόμου και θεμελίωσε την κβαντομηχανική.

Γεννήθηκε στην Κοπεγχάγη το 1885. Ο πατέρας του, Κρίστιαν, ήταν καθηγητής Φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, ενώ η μητέρα του, Έλεν, καταγόταν από εύπορη οικογένεια με εξέχουσα θέση στους τραπεζικούς και βουλευτικούς κύκλους. Με τον αδερφό του, Χάραλντ, μοιράζονταν το πάθος για το ποδόσφαιρο και έπαιζαν μαζί στην ομάδα του πανεπιστημίου. Ο Χάραλντ μάλιστα έπαιζε στη δανική εθνική ομάδα ποδοσφαίρου.

Φοίτησε στο Trinity College στο Κέημπριτζ και έκανε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης. Συνέχισε τις σπουδές του υπό τον Έρνεστ Ράδερφοντ στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Βασιζόμενος στη θεωρία του Ράδερφορντ (που ανακάλυψε το άτομο), δημοσίευσε, το 1913, το μοντέλο του για τη δομή του ατόμου, εισάγοντας τη θεωρία των ηλεκτρονίων που βρίσκονται σε τροχιές γύρω από τον πυρήνα του ατόμου, με τον αριθμό των ηλεκτρονίων στις εξωτερικές στιβάδες να καθορίζει τις χημικές ιδιότητες του στοιχείου. Εισήγαγε ακόμη την ιδέα ότι ένα ηλεκτρόνιο μπορούσε να πέφτει από τροχιά υψηλής ενέργειας σε τροχιά χαμηλής ενέργειας εκπέμποντας ένα φωτόνιο. Αυτό αποτέλεσε τη βάση της κβαντικής θεωρίας.


Το 1916, έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και διευθυντής του νεοϊδρυθέντος τότε Ινστιτούτου Ατομικής Φυσικής, το 1920. Το 1922, τιμήθηκε με το Νόμπελ Φυσικής για τις «υπηρεσίες του στην έρευνα της δομής των ατόμων και της εκπεμπόμενης από αυτά ακτινοβολίας». Το Ινστιτούτο, υπό την καθοδήγησή του, αποτέλεσε πόλο έλξης για τους επιστήμονες τις δεκαετίες του 20 και του 30 και οι καλύτεροι θεωρητικοί φυσικοί πέρασαν από εκεί.


Συνέλαβε ακόμη την αρχή της συμπληρωματικότητας: κάθε αντικείμενο μπορεί να αναλυθεί με δύο διαφορετικούς τρόπους, είτε ως κύμα είτε ως σωματίδιο. Μάλιστα, επέκτεινε φιλοσοφικά αυτή την τολμηρή αρχή. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, από την άλλη, προτιμούσε τον ντετερμινισμό της κλασικής φυσικής από την πιθανοκρατική φυσική του. Κατά τη διάρκεια της ζωής τους, διασταύρωσαν πολλές φορές τα ξίφη τους για το αληθές της αρχής.


Ένας από τους πιο διάσημους μαθητές του υπήρξε ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, από τους πρωτεργάτες στην ανάπτυξη της κβαντομηχανικής και επικεφαλής του γερμανικού προγράμματος για τη δημιουργία ατομικής βόμβας.

Το 1943 και ενώ η Δανία βρισκόταν υπό ναζιστική κατοχή από το 1940, λίγο πριν συλληφθεί από τη γερμανική αστυνομία, δραπέτευσε στη Σουηδία και από εκεί ταξίδεψε στο Λονδίνο και στη συνέχεια στις ΗΠΑ. Κατά τη διαμονή του εκεί, συμμετείχε μυστικά στο Σχέδιο Μανχάταν, όπου για λόγους ασφαλείας χρησιμοποιούσε το όνομα Νίκολας Μπέικερ. Ανησυχούσε για τον αγώνα ταχύτητας στον οποίο άρχισαν να επιδίδονται τα κράτη με έπαθλο τα πυρηνικά όπλα και φέρεται ότι είπε: «Γι' αυτό πήγα στην Αμερική. Δεν χρειάζονταν τη βοήθειά μου για να φτιάξουν την ατομική βόμβα». Θεωρούσε ότι τα μυστικά της ατομικής ενέργειας έπρεπε να γίνουν κτήμα της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας.

Μετά τον πόλεμο, επέστρεψε στην Κοπεγχάγη, υπερασπιζόμενος την ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Πέθανε στη γενέτειρά του, το 1962.

Το στοιχείο με ατομικό αριθμό 107 πήρε το όνομά του, προς τιμήν του. Το 1965, τρία χρόνια μετά τον θάνατό του, το Ινστιτούτο Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης πήρε το όνομά του, προς τιμήν του. Ο γιος του, Άαγκε, κέρδισε και αυτός το Νόμπελ Φυσικής.

Μπορν

186px-Max_Born.jpg

Ηταν Γερμανός μαθηματικός και φυσικός, εβραϊκής καταγωγής. Γεννήθηκε στην Μπρατισλάβα, 11 Δεκεμβρίου 1882 – Γκέτινγκεν 5 Ιανουαρίου 1970 Συνέβαλε στην θεμελίωση της κβαντομηχανικής. Το 1954 του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής, για την ερμηνεία που έδωσε στην κυματοσυνάρτηση του Έρβιν Σρέντιγκερ. Υπήρξε ένας εκ των 11 που υπέγραψαν το Μανιφέστο Ράσελ - Αϊνστάιν που υπογράμμιζε τους κινδύνους της χρήσης πυρηνικών όπλων. Ήταν προσωπικός φίλος με τον Αϊνστάιν, με τον οποίο διαφωνούσαν για την ισχύ της κβαντομηχανικής.

ΜΠΟΫΛ

Θεωρείται ο θεμελιωτής της σύγχρονης χημείας. Γεννήθηκε στο Γουότερφορντ της επαboyle.jpgρχίας Κορν και ήταν το έβδομο αγόρι του πρώτου κόμη του Κορν (και το δέκατο τέταρτο παιδί στην οικογένεια). Προικισμένος με ιδιαίτερα πνευματικά χαρίσματα, άρχισε να φοιτά στο Ήτον σε ηλικία 8 ετών, ενώ ήδη μιλούσε Ελληνικά και Λατινικά.

Το εκπαιδευτικό όμως σύστημα του κολεγίου δεν ικανοποίησε το νεαρό, που αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στα μεγάλα πνευματικά κέντρα της Ευρώπης. Έτσι, με συνοδεία δασκάλου ταξίδεψε (1639-44) στη Γαλλία, την Ελβετία, τη Γερμανία και την Ιταλία. Το 1641 γνώρισε στην Πάντοβα το Γαλιλαίο και εντυπωσιάστηκε από το έργο του. Επίσης, μελέτησε και τον Καρτέσιο. Μετά το θάνατο του πατέρα του, έζησε 10 χρόνια στο πατρικό κτήμα στο Στώλμπριτζ του Ντόρσετ, όπου, μακριά από τα δεινά του εμφύλιου πολέμου, μελέτησε φιλοσοφία, θεολογία και φυσικές επιστήμες, Έγραψε δοκίμια ηθικής και πραγματοποίησε χημικά και ιατρικά πειράματα. Άλλοι πνευματικοί άνθρωποι που επηρέασαν τη σκέψη του την περίοδο αυτή ήταν ο Παράκελσος, ο Μπερναντίνο Τελέσιο, ο Φράνσις Μπέικον, ο Τομάσσο Καμπανέλλα και ο Βαν Χέλμοντ.

Ν

ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

nanopoulos_25b.png 

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Σεπτεμβρίου 1948 και σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών απ'όπου αποφοίτησε το 1971.Δυο χρόνια αργότερα απέκτησε το διδακτορικό του απο το Πανεπιστήμιο Sussex της Αγγλίας,στη Θεωρητική Φυσική Υψηλών Ενεργειών.Διατέλεσε ερευνητής σε μεγάλα ερευνητικά κέντρα όπως στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών Ευρώπης (CERN) στη Γενεύη,στο Πανεπιστήμιο του Harvard και Cambridge κ.α.Κύρια ερευνητική του ασχολία είναι η Φυσική Υψηλών Ενεργειών και Κοσμολογία.Στόχος των ερευνών του αποτελεί η δημιουργεία μιας ενοποιημένης θεωρίας  όλων των δυνάμεων στη Φύση όπως η θεωρία του Παντός όπου θα δίνεται μια επιστημονική ερμηνεία του Σύμπαντος. 

ΝΕΥΤΩΝ

220px-GodfreyKneller-IsaacNewton-1689.jp

Άγγλος Φυσικός, Μαθηματικός, Αστρονόμος, Φιλόσοφος, Αλχημιστής και Θεολόγος(4 Ιανουαρίου 1643 – 31 Μαρτίου 1727). Θεωρείται πατέρας της Κλασικής Φυσικής, καθώς ξεκινώντας από τις παρατηρήσεις του Γαλιλαίου αλλά και τους νόμους του Κέπλερ για την κίνηση των πλανητών διατύπωσε τους τρεις μνημειώδεις νόμους της κίνησης και τον περισπούδαστο «νόμο της βαρύτητας» (που ο θρύλος αναφέρει πως αναζήτησε μετά από πτώση μήλου από μια μηλιά). Μεγάλης ιστορικής σημασίας υπήρξαν ακόμη οι μελέτες του σχετικά με τη φύση του φωτός καθώς επίσης και η καθοριστική συμβολή του στη θεμελίωση των σύγχρονων μαθηματικών και συγκεκριμένα του διαφορικού και ολοκληρωτικού λογισμού. Δεν είχε κοινοπολιτειακή υπηκοότητα, αλλά είχε αποκτήσει τον τίτλο του Εταίρου της Βασιλικής Εταιρείας, που δίνονταν σε πολίτες ή μόνιμους κατοίκους της Κοινοπολιτείας των Εθνών. Είχε διατελέσει πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρίας.

ΝΙΟΥΚΟΜΕΝ

f_QYqiP2lGX0pjUQg-wcmlFVpzVb9udhwKrn1MyF 

(Περ.1664-1729) Γεννήθηκε στο Ντάρθμουθ ,Ντέβον της Αγγλίας κοντά σ' ένα μέρος της χώρας όπου ήταν φημισμένο για τα ορυχεία κασσίτερου.
   Κατασκεύασε την πρώτη πρακτική ατμομηχανή για άντληση νερού. Αναμφισβήτητα ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμά του που δημιούργησε περίπου το 1710. Βελτίωσε τις ατμομηχανές του Thomas Savery και Denis Papin, διαχωρίζοντας την παραγωγή ατμού από τον κύλινδρο εργασίας και τροποποιώντας την συμπύκνωση του ατμού με άμεσο καταιονισμός με νερό.

ΝΤΟΜΠΖΑΝΣΚΙ

Ουκρανός βιολόγος και γενετικός επιστήμονας. Μία απο τις ρήσεις που τον έκαναν γνωστό ήταν η εξής:
Τίποτα στη Βιολογία, δεν έχει νόημα παρά μόνο υπό το φως της εξέλιξης.


Σελίδα: (Προηγούμενο)   1  2  3  4  5  (Επόμενο)
  ΟΛΑ