Ερευνητική Εργασία: Μεγάλες Mορφές των Φυσικών Επιστημών ή Πως άλλαξε η Γνώση για τον Κόσμο γύρω μας

Μία από τις πιο δημιουργικές διάνοιες της ανθρώπινης ιστορίας, ήταν φυσικός γερμανό-εβραϊκής καταγωγής, που το 1940 πολιτογραφήθηκε Αμερικανός. Γεννήθηκε στην Ουλμ της Γερμανίας το 1879 και πέθανε στο Πρίνστον των ΗΠΑ το 1955. Στα πρώτα 15 χρόνια του 20ού αιώνα ανέπτυξε μία σειρά από θεωρίες που διακήρυξαν, για πρώτη φορά, την ισοδυναμία της μάζας προς την ενέργεια ενώ, ταυτόχρονα, έδωσαν εντελώς νέο περιεχόμενο στις έννοιες του χώρου, του χρόνου και της βαρύτητας. Οι θεωρίες του δεν ήταν παρά μια βαθιά αναθεώρηση της παλαιάς Νευτώνειας Φυσικής και αποτέλεσαν επανάσταση για την επιστημονική και φιλοσοφική έρευνα.

Ιταλός μαθηματικός, αστρονόμος και φυσικός, που συνέβαλε αποφασιστικά στη σύγχρονη επιστημονική σκέψη. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που χρησιμοποίησε το τηλεσκόπιο για να μελετήσει το διάστημα και συγκέντρωσε αποδείξεις, με τις οποίες θεμελίωσε την άποψη του ότι η Γη στρέφεται γύρω από τον Ήλιο και δεν αποτελεί το κέντρο του Σύμπαντος, όπως πίστευαν μέχρι τότε. Η θέση του αυτή αποτελούσε τόσο ριζοσπαστική απόκλιση από τη μέχρι τότε υφιστάμενη θεωρία, ώστε, αφού καταδικάστηκε από την Ιερά Εξέταση στη Ρώμη, τον διέταξαν να αναιρέσει τις απόψεις του και τον ανάγκασαν να περάσει τα τελευταία οκτώ χρόνια της ζωής του σε κατ' οίκον περιορισμό. Διατύπωσε ανεπίσημα τις αρχές, που αργότερα περιλήφθηκαν στους δύο πρώτους νόμους της Μηχανικής του Νεύτωνα. Εξαιτίας των πρωτοποριακών εργασιών του σχετικά με τη βαρύτητα και την κινηματική και του επιτυχημένου συνδυασμού της μαθηματικής ανάλυσης με το πείραμα, συχνά αναφέρεται ως ο θεμελιωτής της Μηχανικής και της Πειραματικής Φυσικής. Ίσως το σημαντικότερο από τα επιτεύγματα του υπήρξε η επαναφορά του μαθηματικού ορθολογισμού, που ερχόταν σε αντίθεση με τη λογικο-λεκτική προσέγγιση του Αριστοτέλη, καθώς και η επιμονή του ότι "το βιβλίο της φύσης είναι γραμμένο με μαθηματικούς χαρακτήρες". Ξεκινώντας απ' αυτήν τη βάση, ήταν σε θέση να θεμελιώσει τις σύγχρονες πειραματικές μεθόδους.

Αναμφίβολα ήταν μια από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες του 19ου αιώνα, ο οποίος έμελλε να απασχολεί διεθνώς, για σχεδόν δύο αιώνες μετά την γέννησή του, την επιστήμη (βιολογία, γεωλογία, παλαιοντολογία, γενετική, κλπ), την πολιτική (Μαρξισμός, διαλεκτικός υλισμός, κλπ) και την κοινωνιολογία.

Επίσης έμελλε να προκαλέσει ένα πλήθος από θεολογικά και φιλοσοφικά ερωτήματα, πυροδοτώντας κάθε είδους διαφωνίες και αντιπαραθέσεις, μεταξύ των εκπροσώπων καθενός από τους παραπάνω κλάδους της κοινωνίας.

Κι όλα αυτά κυρίως λόγω της συγγραφής των έργων «Καταγωγή των Ειδών» (1859) και «Οι Απόγονοι του Ανθρώπου» (1871), τα οποία δεν ήταν και τα μόνα που δημοσίευσε. Ακόμα και σήμερα, οι θεωρίες της εξέλιξης και της φυσικής επιλογής, έχουν τόσο ένθερμους υποστηρικτές, οι οποίοι ασπάζονται τα συμπεράσματά του, όσο και πολέμιους, που αμφισβητούν τη βάση των ισχυρισμών του, αλλά και την επιστημονική επάρκεια των μεθόδων του.

Έγινε μέλος της Ακαδημίας της Επιστήμης, καθώς και της Γενικής Εφορίας, μιας ιδιωτικής εταιρίας που εξαγόραζε από την κυβέρνηση το δικαίωμα συλλογής φόρων από τα διάφορα είδη εμπορίου. Η εταιρία, αν και του απέφερε μεγάλα οικονομικά οφέλη καθώς και τη δυνατότητα να αυτοχρηματοδοτεί τις έρευνές του, ήταν τελικά η αιτία της καταδίκης του σε θάνατο.

Το 1771 παντρεύτηκε τη δεκατετράχρονη Μαρί Πωλζ, η οποία λόγω του ότι γνώριζε αγγλικά και είχε μαθητεύσει κοντά σε ένα γνωστό ζωγράφο της εποχής, ασχολήθηκε με τη μετάφραση επιστημονικών άρθρων και με την εικονογράφηση των κειμένων του άντρα της με τα όργανα και τις συσκευές του εργαστηρίου.

Ήταν οικονομικά εύπορος και κατόρθωσε έτσι να δημιουργήσει και να εξοπλίσει το δικό του εργαστήριο. Εκεί συγκεντρώνονταν χημικοί απο όλη την Ευρώπη. Μόλις ξεκίνησε η Γαλλική Επανάσταση, διάφοροι ραδιούργοι δημοσιογράφοι άρχισαν να τον συκοφαντούν δημοσίως για εμπλοκή του στη Γενική Εφορία, όπου οι μέθοδοι συλλογής φόρων δεν ήταν πάντα ανεπίληπτοι, πράγμα που προκάλεσε την έχθρα του λαού. Στις 8 Μαΐου 1794 συνελήφθη μαζί με όλα τα άλλα μέλη της εταιρίας αυτής και οδηγήθηκε στη φυλακή. Στη δίκη, που διήρκησε μία μέρα, κρίθηκαν όλοι ένοχοι κι εξορίστηκαν. Ζήτησε χρόνο για να ολοκληρώσει την επιστημονική του εργασία, όμως ο δικαστής του απάντησε πως η χώρα δεν είχε ανάγκη από επιστήμονες. Όταν το 1794 απαγχονίστηκε, ο μαθηματικός Lagrange είπε ότι, αν και χρειάστηκε λιγότερο από μια στιγμή για να κοπεί το κεφάλι του, θα χρειαστεί να περάσουν εκατοντάδες χρόνια για να γεννηθεί άλλο αντάξιό του.

Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που οι περισσότεροι γνωρίζουν σαν ζωγράφο. Ο ίδιος όμως ήταν γλύπτης, εφευρέτης, αρχιτέκτονας και μηχανικός και πλήθος ανακαλύψεων και κατασκευών υπήρξαν αποτέλεσμα δικής του εργασίας.

Μεγαλωμένος στη Φλωρεντία, ο δημιουργός του Βιτρούβιου ανθρώπου, έδειξε από τα μικρά του χρόνια μεγάλα δείγματα ευφυΐας και καλλιτεχνικού ταλέντου τα οποία εξάσκησε μαθητεύοντας για χρόνια στο εργαστήρι του Αντρέα ντελ Βερόκιο.

Ως ο πρώτος ανεξάρτητος πίνακάς του θεωρείται από πολλούς η «Παναγία με το Γαρύφαλλο», που σήμερα βρίσκεται στην Παλαιά Πινακοθήκη του Μονάχου, αν και μάλλον τον ζωγράφισε όσο βρισκόταν ακόμα στο εργαστήριο του Βερόκιο. Άντλησε πολλά από τα θέματα του από τη χώρο της Θρησκείας με κεντρικό πρόσωπο κυρίως την Παναγιά. Ωστόσο, πειραματίστηκε με πολλά θέματα που άνηκαν στον φαντασιακό χώρο και θεωρήθηκαν μπροστά από την εποχή τους.

Αρωγός του οι βιβλιοθήκες του μοναστηριού και του γυμνασίου, που περιείχαν σημαντικά επιστημονικά συγγράμματα για τη γεωργία και τη βοτανική, αποτελώντας για αυτόν εφαλτήριο για τις μελλοντικές του ανακαλύψεις.

Η εξελικτική άποψη της καταγωγής του ανθρώπου προκάλεσε από την αρχή ισχυρές δονήσεις στο συντηρητικό οικοδόμημα της κοσμοθεωρίας μας, που καλλιεργούνταν αξιωματικά σχεδόν από τις εκκλησιαστικές και κοινωνικές «αυθεντίες» της εποχής.

Στα πλαίσια της μελέτης της εξελικτικής αλλαγής, ασχολήθηκε με το φαινόμενο που ονομάζουμε κληρονομικότητα και τους νόμους που της δίνουν υπόσταση. Διασταυρώνοντας ποικιλίες μπιζελιού με σταθερές διαφορές σε μεμονωμένα εναλλακτικά μορφικά χαρακτηριστικά, όπως το ύψος ή το χρώμα, υποθέτοντας ότι η μορφή αυτή στις σταθερές ποικιλίες και στους απογόνους τους οφείλεται σε ζεύγη στοιχειωδών μονάδων κληρονομικότητας, γνωστά ως γονίδια. Οι μονάδες αυτές υπακούν σε απλούς στατιστικούς νόμους, η αρχή των οποίων έγκειται στο γεγονός ότι στα αναπαραγωγικά κύτταρα των υβριδίων, τα μισά μεταβιβάζουν τη μια γονιδιακή μονάδα και τα άλλα μισά την άλλη (Αρχή του διαχωρισμού ή 1ος νόμος). Στην περίπτωση της ύπαρξης περισσοτέρων από ένα ζεύγος εναλλακτικών χαρακτηριστικών, τα διάφορα ζεύγη χαρακτήρων εισέρχονται σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς στους απογόνους. (Αρχή της ανεξάρτητης κατανομής ή 2ος νόμος).