Ερευνητική Εργασία: Μεγάλες Mορφές των Φυσικών Επιστημών ή Πως άλλαξε η Γνώση για τον Κόσμο γύρω μας

(Βερολίνο,13 Σπτεμβρίου 1873-Μόναχο 2 Φεβρουαρίου 1950). Ήταν κορυφαίος Έλληνας μαθηματικός που διακρίθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο. Το έργο του επεκτείνεται σε πολλούς τομείς των Μαθηματικών, της Φυσικής και της Αρχαιολογίας. Είχε σημαντική συνεισφορά ιδιαίτερα στους τομείς της συναρτησιακής ανάλυσης και θεωρίας μέτρου και ολοκλήρωσης. Ήρθε σε επαφή με μεγάλους ομόλογους της εποχής του όπως το Μάξ Πλάνκ, τον Άλμπερτ ΑΪνστάιν κ.α. Οι έρευνές του,τις οποίες δημοσίευσε κυρίως στα γερμανικά, συνθέτουν ένα τεράστιο και πολύπλευρο έργο, το οποίο τον κατατάσει μεταξύ των μεγαλύτερων Μαθηματικών.

Γεννήθηκε το 1981 και είναι επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Πληροφορικής του Μ.Ι.Τ(Massachusetts Institute of Technology). Μεγάλωσε στην Αθήνα, έχει, όμως, κρητικές ρίζες, καθώς ο πατέρας του είναι από τις Βουκολιές Χανίων, ενώ η μητέρα του από την Ιεράπετρα. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου με μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ.

Έγινε ευρύτερα γνωστός όταν κατάφερε να λύσει τον γρίφο του Τζων Φορμπς Νας που απασχολούσε τους επιστήμονες της πληροφορικής για 60 χρόνια. Η Ισορροπία Nash εισήχθη από τον Τζων Φορμπς Νας το 1951, ο οποίος χρησιμοποιώντας το τοπολογικό θεώρημα του Βrower (1912) για τις υπερ-σφαίρες και το λήμμα του Sperner, απέδειξε ότι κάτω από πολύ γενικές συνθήκες πάντα υπάρχει ένα τέτοιο σημείο ισορροπίας, και για την συνεισφορά αυτή ο Νας τιμήθηκε το 1994 με το βραβείο Νόμπελ για τις οικονομικές επιστήμες. Με απλά λόγια ο Νας στο πεδίο της θεωρίας των παιγνίων, είχε δημιουργήσει ένα απλοποιημένο σύστημα των σχέσεων και των ενεργειών κάποιων ανθρώπων που βρίσκονταν σε καταστάσεις με διαφορετικά συμφέροντα, όπως το να είναι αντίπαλοι σε ένα παιχνίδι.

Και ισχυρίστηκε ότι σε κάθε αγορά, ακόμη και όταν υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα, απέδειξε ότι οι μέχρι τότε προσπάθειες στρέφονταν προς λάθος κατεύθυνση. Έδειξε δηλαδή ότι υπάρχει τρόπος να βρεθεί η ισορροπία. Όμως απέδειξε ότι η ισορροπία αυτή, σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι υπολογιστικά αδύνατη, δηλαδή ότι δεν υπάρχει τρόπος για να προβληθεί. Για αυτή του την απόδειξη βραβεύθηκε από τον διεθνή οργανιμσό ΑCΜ Αssociation for Computing Μachinery το 2008.

Ολλανδός φυσικός(1853-1928) γνωστός για τη θεωρία των ηλεκτρονίων και τους ομώνυμους μετασχηματισμούς που περιέγραψε και εφαρμόζονται στην Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας. Ασχολήθηκε με τον Ηλεκτρισμό, αλλά και με τη Θερμοδυναμική και τη Στατιστική Φυσική. Μαζί με τον Πιέτερ Ζέεμαν (Pieter Zeeman) ερμήνευσε το Φαινόμενο Zeeman, για το οποίο τιμήθηκαν με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1902.

Κατά τη μελέτη των φαινομένων κρούσης περιέγραψε το νόμο της αδράνειας και τη σχετικότητα ηρεμίας και κίνησης. Σημαντικότερες ήταν οι ανακαλύψεις του στο τομέα της Οπτικής, ιδιαίτερα η διατύπωση του κυματικού χαρακτήρα του φωτός και η διάδοσή του από σημειακές πηγές ως σφαιρικό κύμα. Με αυτή τη θεωρία εξήγησε το 1676 τα φαινόμενα διαδόσεως, ανακλάσεως, διαθλάσεως κτλ. του φωτός. Ήδη από το έτος 1653 ασχολήθηκε με την κατασκευή οπτικών οργάνων (φακούς, τηλεσκόπια και μικροσκόπια) και στα έτη 1655-56 ανακάλυψε τον πρώτο δορυφόρο και το δακτύλιο του Κρόνου, το νεφέλωμα του Ωρίωνα κ.ά.

Γεννήθηκε στις 11 Μαΐου του 1918 στο Far Rockaway, ένα προάστιο της Νέας Υόρκης, από γονείς μικρής σχετικά μόρφωσης.Ήταν ένας από τους σημαντικότερους θεωρητικούς φυσικούς, ο οποίος τιμήθηκε και με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής για την δουλειά του στην Κβαντική Μηχανική, ειδικά για τη συμβολή του στην ανάπτυξη της Κβαντικής ηλεκτροδυναμικής. Άλλες σημαντικές συνεισφορές του, μεταξύ άλλων, είναι η πρόβλεψη της ύπαρξης των κουάρκς και η εξήγηση της υπερρευστότητας του υγρού ηλίου