Το ελαιόδεντρο ήταν πραγματικά θείο δώρο για τους αρχαίους Έλληνες, αφού η συμβολή του στην καθημερινή τους ζωή ήταν σημαντική: Οι ελιές και το λάδι αποτελούσαν αναπόσπαστο τμήμα της καθημερινής διατροφής τους. Χρησιμοποιούνταν ευρέως ως φωτιστική ύλη στα λυχνάρια, ως καλλυντικό καθημερινής χρήσης για την προστασία του δέρματος από τον ήλιο και το κρύο. Αποτελούσε ιδανικό λιπαντικό για τη συντήρηση του ελεφαντοστού, του μετάλλου και του δέρματος και βοηθούσε στην καλύτερη λειτουργία των μηχανημάτων. Τα φύλλα του ελαιόδεντρου χρησίμευαν ως τροφή για τα ζώα και για το γέμισμα των στρωμάτων. Σε περιπτώσεις ψηφοφορίας για εξοστρακισμό («πεταλισμό»), έγραφαν με μελάνι πάνω σε φύλλο ελιάς το όνομα του υποψήφιου. Με το ξύλο της ελιάς έφτιαχναν ανθεκτικά αντικείμενα καθημερινής χρήσης, κατασκεύαζαν εργαλεία και το χρησιμοποιούσαν ως καύσιμη ύλη.