Τηλεκπαίδευση

Οι Έλληνες παρέμειναν σ? όλη την αρχαιότητα χωρισμένοι σε μικρά ανεξάρτητα κράτη. Όμως είχαν πολλούς δεσμούς που τους ένωναν μεταξύ τους. Η θρησκεία ήταν η χαρακτηριστικότερη εκδήλωση του πολιτισμού τους που ήταν κοινή ανάμεσά τους (ομόθρησκον). Παρόλο που οι τοπικοί θεοί και οι τοπικές λατρείες δεν έπαψαν να έχουν έντονη την παρουσία τους ως το βασίλεμα της αρχαιότητας, υπήρχαν οι κοινές θεότητες που λατρεύονταν απ' όλους τους Έλληνες (δωδεκάθεο, μικρότεροι θεοί, ημίθεοι) και που προς τιμήν τους είχαν ιδρυθεί ναοί, που και σήμερα ακόμα προκαλούν το θαυμασμό. Υπήρχαν ακόμα τα πανελλήνια ιερά (όπως λ.χ. στο ΑΙΓΑΙΟ του Δηλίου Απόλλωνα στη Δήλο, στην ΗΠΕΙΡΟ το μαντείο της Δωδώνης), όπου πήγαιναν προσκυνητές απ ' όλα τα μέρη του ελληνικού κόσμου και όπου γίνονταν λαμπροί πανηγυρισμοί με αθλητικούς και μουσικούς αγώνες. Όμως τα λαμπρότερα πανελλήνια ιερά ήταν στην ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ του Ολύμπιου Δία στην Ολυμπία, του Ποσειδώνα στον Ισθμό, του Νεμίου Δία στη Νεμέα και στη ΣΤΕΡΕΑ ΑΛΛΑΔΑ του Πυθίου Απόλλωνα στους Δελφούς. Στα ιερά αυτά γίνονταν οι γνωστοί πανελλήνιοι αγώνες- ανάμεσα τους ξεχώριζαν οι Ολυμπιακοί, που γίνονταν κάθε τέσσερα χρόνια και η αρχή τους τοποθετείται στο 776 π.Χ. Στους αγώνες έπαιρναν μέρος αθλητές απ ' όλο τον ελληνικό χώρο (όχι όμως ξένοι). Στην Ολυμπία οι νικητές στεφανώνονταν με τον κότινο (κλαδί αγριελιάς). Με τον τρόπο αυτό ήθελαν να δείξουν πως δεν έχει αξία το βραβείο αλλά αυτή καθαυτή η νίκη, με την οποία ο νικητής δόξαζε την πατρίδα του. Στους άλλους αγώνες τα βραβεία ήταν: στα Ίσθμια κλωνάρι πεύκου, στα Πύθια κλωνάρι δάφνης και στα Νεμέα στεφάνι από σέλινο. Οι νικητές συνοδεύονταν στην πατρίδα τους με επινίκιους ύμνους. Είναι γνωστοί οι επινίκιοι του Πινδάρου (522-442 π.Χ.), που με μεγαλοπρέπεια και υψηλό λυρισμό υμνούν τους νικητές των πανελλήνιων αγώνων.