ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ - ΚΡΙΤΕΣ
Δεββώρα και Βάρακ
Ο Βαράκ (Εβρ. ???????, που σημαίνει «αστραπή») είναι βιβλικό πρόσωπο της εποχής των Κριτών. Υπήρξε στρατηγός των Ισραηλιτών, όπως αναφέρεται στο Βιβλίο των Κριτών (ε΄ 19) και του Ιησού του Ναυή (ιβ΄ 21).
Τάφος κοντά στο Τελ Καντές που θεωρείται ότι ανήκει στον Βαράκ ή στη Δεββώρα.
Ο Βαράκ ήταν γιος του Αβινωάμ από την Κέδες της περιοχής του Νεφθαλί. Υπήρξε ο διοικητής του στρατού της ηρωίδας και προφήτισσας Δεββώρας. Ο Βαράκ και η Δεββώρα νίκησαν τη στρατιά των Χαναναίων του Σισάρα, οι οποίοι επί είκοσι χρόνια καταπίεζαν τους Ισραηλίτες.
Η ήττα των Χαναναίων στη Θαανάχ από τη Δεββώρα (πολιτικοθρησκευτική ηγεσία) και τον Βαράκ (στρατιωτική ηγεσία) εξιστορείται σε πεζό λόγο (κεφάλαιο δ΄) και επαναλαμβάνεται έμμετρα (κεφ. ε΄, η αποκαλούμενη και «Ωδή της Δεββώρας»). Στο κεφάλαιο δ΄ ως κυριότερος εχθρός εμφανίζεται ο Ιαβίν, βασιλιάς της Χαζόρ (το σημερινό Tell el-Qedah, περίπου 5 km νοτιοδυτικά της Λεκάνης Χούλα), παρότι σημαντικός παρουσιάζεται και ο ρόλος του αρχιστρατήγου του Σισάρα.
Βαράκ και Ιαήλ ενώπιον του νεκρού Σισάρα
Η Δεββώρα προείπε ότι ο Βαράκ θα νικούσε, αλλά ο Σισάρα θα σκοτωνόταν από μία γυναίκα. Κατά τη διάρκεια της μάχης στο όρος Θαβώρ, μία ξαφνική νεροποντή είχε ως αποτέλεσμα την υπερχείλιση του ποταμού Κισών στην κοιλάδα της Ιεζραέλ, πράγμα που ακινητοποίησε τα 900 δρεπανοφόρα πολεμικά άρματα των Χαναναίων. Ο Σισάρα αναζήτησε καταφύγιο στη σκηνή μιας γυναίκας, της Ιαήλ. Η Ιαήλ του έδωσε να πιεί γάλα και ο στρατηγός αποκοιμήθηκε από την κόπωσή του. Τότε η Ιαήλ του διατρύπησε το κεφάλι με ένα υποστήριγμα (πάσσαλο) της σκηνής. Αργότερα, όταν πέρασε από εκεί ο Βαράκ, η Ιαήλ του έδειξε τον Σισάρα νεκρό στη σκηνή της. Στη σειρά των Κριτών του Ισραήλ τον Βαράκ διαδέχθηκε ο Γεδεών.
-------------------------------------------------------------------------------------
Γεδεών ή Ιεροβάαλ
Ο πέμπτος Κριτής του Ισραήλ, γιος του Ιωάς του Αβιεζερίτη (Κριτές 6:11, 8:13,29), απόγονος της φυλής Μανασσή (Κριτές 6:15). Κατοικούσε στη Οφρά, χωριό κοντά στο όρος Γαριζίν (Ιησούς του Ναυή 18:23). Η ιστορία περιγράφεται στο βιβλίο των Κριτών (Κριτές 6:1-9:6). Η κλήση του έγινε από το Θεό μέσω αγγέλου που κάθισε κάτω από μια βελανιδιά που ανήκε στον πατέρα του (Κριτές 6:11-23). Υπήρξε ένας από τους εξοχότερους Κριτές του Ισραήλ, κυρίως λόγω των αγώνων του εναντίον των Μαδιανιτών, οι οποίοι για επτά ολόκληρα χρόνια, έκαναν επιδρομές και λεηλατούσαν τις πόλεις του Ισραήλ. Κατέστρεψε τους βωμούς του Βάαλ (Κριτές 6:25-30) και οικοδόμησε θυσιαστήριο Ιεοβά-σαλώμ (ο Θεός δίνει ειρήνη). Για την πράξη του αυτή τον ονόμασαν Ιεροβάαλ (Ιερουβάαλ), που σημαίνει "ο Βάαλ ας πάρει εκδίκηση" (Κριτές 6:32).
Ο Γεδεών κλήθηκε από το Θεό για να βοηθήσει τους Ισραηλίτες, και μαζί με τριακόσιους μόνο άντρες που ήταν οπλισμένοι με λαμπάδες κρυμμένες μέσα σε στάμνες, κατόρθωσε να νικήσει τους εχθρούς στο λόφο Μορέχ (7:1-8:21), και να τους επιφέρει τέτοια ζημιά, ώστε δεν τόλμησαν ξανά να ενοχλήσουν το λαό Ισραήλ για 40 χρόνια, όσο δηλαδή ζούσε ο Γεδεών (Κριτές 8:28). Μετά την απελευθέρωση ο Γεδεών κλήθηκε να γίνει βασιλιά τους, όμως αυτός δε δέχθηκε, λέγοντας πως δεν ήθελε να γίνει άρχοντας, ούτε ο γιος του, αλλά άρχοντας πρέπει να είναι ο Κύριος (Κριτές 8:22,23). Στη συνέχεια ζήτησε από τους Ισραηλίτες να φέρουν ο καθένας από ένα χρυσό σκουλαρίκι, από τα λάφυρα του, από τα οποία κατασκεύασε ένα είδωλο, το οποίο τοποθέτησε στην Οφρά (Κριτές 8:22-27).
Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι ο Γεδεών απέκτησε πολλές γυναίκες και 71 γιους, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Αβιμέλεχ, ο οποίος και τον διαδέχθηκε στο αξίωμα του Κριτή (Κριτές 9:1). Πέθανε σε προχωρημένη ηλικία και τάφηκε στον τάφο του πατέρα του Ιωάς, στην Οφρά, την πόλη των Αβιεζεριτών (Κριτές 8:29-32).
Ο Γεδεών συγκαταλέγεται και στον κατάλογο των ηρώων της πίστεως (Εβραίους 11:32), και τούτο γιατί λόγω της πίστης του στο Θεό, και χωρίς να διαθέτει αρκετούς άντρες, πολέμησε εναντίον μεγάλων στρατιών των Μαδιανιτών. Ο Ησαΐας αναφέρει: "Κύριε... σύντριψες το βαρύ ζυγό τους και το ραβδί που χτύπαγε τους ώμους τους, το μαστίγιο του δυνάστη τους, τότε που νίκησες το λαό της Μαδιάμ" (Ησαΐας 9:4).
-------------------------------------------------------------------------------------
Ιεφθαέ
Ο ένατος κατά σειρά κριτής του Ισραήλ και διάδοχος του Ιαείρ. Ήταν νόθος γιος του Γαλαάδ, από την Γαλαάδ, και "γιος γυναίκας πόρνης" (Κριτές 11:1). Επειδή ήταν γιος πόρνης τα αδέρφια του μετά το θάνατο του πατέρα τους τον έδιωξαν για να μην έχει μερίδιο στην κληρονομιά (Κριτές 11:2). Ο Ιεφθαέ πήγε στη χώρα Τωβ και κατόρθωσε λόγω της δύναμης και του θάρρους του να γίνει αρχηγός συμμορίας (Κριτές 11:3). Κατά τη διάρκεια της εξορίας του από τα αδέρφια του, το Ισραήλ δεχόταν συνεχείς επιδρομές από τους Αμμωνίτες (Κριτές 11:4). Όταν οι πρεσβύτεροι της Γαλαάδ είδαν πως κινδύνευαν, ζήτησαν από τον Ιεφθαέ να αναλάβει την αρχηγία του Ισραήλ για να πολεμήσει τους Αμμωνίτες. Ο Ιεφθαέ δέχθηκε αφού τους υποχρέωσε να υποσχεθούν ενώπιον του Θεού, ότι εάν ο Θεός τον βοηθούσε να νικήσει τους Αμμωνίτες θα γινόταν άρχοντάς τους (Κριτές 11:5-11). Ο Ιεφθαέ ζήτησε από το βασιλιά των Αμμωνιτών να σταματήσει ο πόλεμος εναντίον της Γαλαάδ, αλλά αυτός αρνήθηκε (Κριτές 11:12-28). Τότε ο Θεός τον πληροφόρησε να προχωρήσει εναντίον τους. Ο Ιεφθαέ προτού ξεκινήσει εναντίον των Αμμωνιτών υποσχέθηκε στο Θεό πως εάν τον βοηθούσε να νικήσει, θα θυσίαζε τον πρώτο που θα έβγαινε από το σπίτι τους για να τον προϋπαντήσει (Κριτές 11:30,31). Ο Ιεφθαέ νίκησε τους Αμμωνίτες και επανέκτησε είκοσι πόλεις (Κριτές 11:32,33). Έτσι οι Αμμωνίτες έγιναν υποτελείς στους Ισραηλίτες (Κριτές 11:33)
Κατά την επιστροφή του στη Μισπά, όπου διέμενε, η πρώτη που ήρθε να τον προϋπαντήσει με τύμπανα και χορό ήταν η κόρη, που ήταν και μοναχοπαίδι του (Κριτές 11:34). Τότε ο Ιεφθαέ θρήνησε σχίζοντας τα ρούχα του. Εκείνη όμως τον ενθάρρυνε λέγοντάς του πως εάν το υποσχέθηκε στο Θεό, έπρεπε να το κάνει (Κριτές 11:36). Ζήτησε μόνο δύο μήνες παράταση για να πάει στο βουνό και να κλάψει μαζί με τις φίλες της για τα νιάτα της. Μετά από δύο μήνες η κόρη του Ιεφθαέ θυσιάστηκε στο Κύριο (Κριτές 11:38-40).
Μετά τη νίκη του Ιεφθαέ κατά των Αμμωνιτών, οι Εφραϊμίτες του διαμαρτυρήθηκαν γιατί δεν πολέμησε μαζί τους εναντίον τους. Αυτός τότε τους υπενθύμισε πως τους το είχε ζητήσει, αλλά αυτοί αρνήθηκαν. Οι Εφραϊμίτες τον πολέμησαν, στη μάχη όμως έχασαν 42.000 πολεμιστές (Κριτές 12:1-6).
Ο Ιεφθαέ υπήρξε κριτής του Ισραήλ για έξι χρόνια. Τάφηκε στη γενέτειρά του πόλη, στη Γαλαάδ (Κριτές 12:7). Ο Σαμουήλ τον αναφέρει σαν έναν από τους κριτές που χρησιμοποίησε ο Θεός για να ελευθερώσει το λαό Ισραήλ από τους εχθρούς του (Α' Σαμουήλ 12:11). Στην Καινή Διαθήκη, και στην προς Εβραίους επιστολή, αναφέρεται μεταξύ των ηρώων της πίστεως (Εβραίους 11:32).
------------------------------------------------------------------------------------
Σαμψών
Γιος του Μανωέ (Μανωάχ), από τη φυλή Δαν, ο τελευταίος Κριτής του λαού Ισραήλ πριν τον Σαμουήλ. Αναφέρεται ως Ναζηραίος (Κριτές 13:5, 16:17) και είχε υπερφυσικές δυνάμεις τις οποίες έδωσε το Πνεύμα του Κυρίου (Κριτές 13:25, 14:6,19, 15:14,15). Ο πατέρας του ζούσε στη Σαραά (Σωρεά) και η γυναίκα του ήταν στείρα, όταν άγγελος Κυρίου της παρουσιάστηκε και της ανήγγειλε ότι θα γεννούσε γιο, ο οποίος θα ήταν Ναζηραίος, δηλαδή αφιερωμένος στο Θεό από την κοιλιά της μάνας του, και δε θα έπρεπε να του κόψουν τα μαλλιά του (Κριτές 13:5). Επίσης, σύμφωνα με τα λόγια του αγγέλου του Θεού προς τη γυναίκα του Μανωέ, ο Σαμψών θα ελευθέρωνε τους Ισραηλίτες από τους Φιλισταίους (Κριτές 13:5). Όταν η γυναίκα του Μανωέ (Μανωάχ) διηγήθηκε το περιστατικό με τον άγγελο, ο Μανωέ προσευχήθηκε και ζήτησε από το Θεό να του διδάξει πως θα μεγαλώσουν το παιδί, κάτι που έγινε μετά από την παρουσία ξανά του αγγέλου. Οι γονείς τότε ευχαρίστησαν το Θεό προσφέροντας θυσία (Κριτές 13:8-24). Όταν γεννήθηκε ο Σαμψών, ο Θεός τον ευλόγησε, ενώ το Πνεύμα του Θεού τον οδηγούσε στη ζωή του (Κριτές 13:24,25).
Παντρεύτηκε μια Φιλισταία από τη Θαμνάθ (Ταμνιθά), παρόλο που ο νόμος το απαγόρευε (Έξοδος 34:16, Δευτερονόμιο 7:3) και οι γονείς του δε συμφωνούσαν (Κριτές 14:1-4). Αφού σκότωσε ένα λιοντάρι καθώς πήγαινε στη Θαμνάθ (Κριτές 14:5-9), κατόπιν πρόβαλε ένα αίνιγμα στους Φιλισταίους, του οποίου τη λύση φανέρωσε η σύζυγός του. Τότε για να εκδικηθεί τους Φιλισταίους κατέβηκε στην Ασκάλωνα και σκότωσε 30, τους οποίους και λήστεψε (Κριτές 14:6-19). Η σύζυγός του όμως δόθηκε από τον πατέρα της σε κάποιον φίλο του (Κριτές 14:20). Ο Σαμψών για να εκδικηθεί πήρε 300 αλεπούδες, έδεσε λαμπάδες στις ουρές τους και αφού τις άναψε στη συνέχεια τις άφησε στα σπαρτά των Φιλισταίων και έκαψαν τις θημωνιές τους (Κριτές 15:1-5). Στη συνέχεια μια σειρά από γεγονότα αντεκδικήσεων σημάδεψαν τη ζωή του, μέχρις ότου ο Σαμψών αγάπησε τη Δαλιδά. Οι Φιλισταίοι μέσω της Δαλιδά, κατόρθωσαν να τον αιχμαλωτίσουν, και αφού έμαθαν το μυστικό της δύναμής του, το οποίο βρισκόταν στα μακριά μαλλιά του (Κριτές 16:13-17), τον τύφλωσαν και τον φυλάκισαν στη Γάζα (Κριτές 16:1-21). Τον έβγαλαν έξω την ημέρα της γιορτής του θεού τους Δαγών, όπου βρήκε ευκαιρία να τους εκδικηθεί, αφού είχαν ξανά μεγαλώσει τα μαλλιά του. Έτσι, με τη δύναμη που είχε αποκτήσει ξανά, έπιασε τις δύο κολώνες που στήριζαν το ναό, τις έσπασε, και ο ναός έπεσε πάνω τους, σκοτώνοντας τους Φιλισταίους και πεθαίνοντας κι αυτός μαζί τους (Κριτές 16:23-30). Τα αδέρφια του Σαμψών πήραν το σώμα του και το έθαψαν μεταξύ Σαραά (Σωρεά) και Ασθαόλ (Εσταόλ), στον τάφο του πατέρα του Μανωέ (Μανωάχ, Κριτές 15:6-16:31).
Ο Σαμψών που ήταν Κριτής στις μέρες των Φιλισταίων για είκοσι χρόνια (Κριτές 15:20, 16:31), συμπεριλαμβάνεται στο κατάλογο των ηρώων της πίστεως, στην προς Εβραίους επιστολή (12:32,33).
-------------------------------------------------------------------------------------
Σαμουήλ
Ο τελευταίος και σπουδαιότερος κριτής του λαού Ισραήλ (Α' Σαμουήλ 7:6, 15-17) και ο πρώτος από τους προφήτες (Α' Σαμουήλ 3:20, Πράξεις 3:24, 13:20). Ο προφήτης Ιερεμίας τον χαρακτηρίζει "ίσο" με το Μωυσή (Ιερεμίας 15:1). Ήταν γιος του λευίτη Ελκανά και της ?ννας από τη Ραμαθαΐμ-σοφίμ πόλη στο ορεινή περιοχή της φυλής Εφραΐμ (Α' Σαμουήλ 1:1). Οι γονείς του ήταν ευσεβείς άνθρωποι. Όταν η μητέρα του ?ννα προσευχήθηκε στο Θεό με παράπονο γιατί ήταν στείρα, ο Θεός της χάρισε ένα παιδί (Α' Σαμουήλ 1:10-20). Αφού γεννήθηκε ο Σαμουήλ, και μόλις απογαλακτίστηκε, τον πήγε στη Σηλώ (Σιλώ) στον ιερέα Ηλεί, και τον αφιέρωσε στον Κύριο (Α' Σαμουήλ 1:21-28). Κατόπιν δόξασε το Θεό με μια προσευχή (Α' Σαμουήλ 2:1-10). Έτσι ο Σαμουήλ μεγάλωσε στο ναό και υπηρέτησε από μικρός το Θεό (Α' Σαμουήλ 2:11,21 3:1). Κάθε χρόνο όταν οι γονείς του πήγαιναν να θυσιάσουν στη Σηλώ (Σιλώ), η μητέρα του, του έφερνε ένα εφόδ (ρούχο που φορούσαν οι ιερείς) και ένα χιτώνα (Α' Σαμουήλ 2:18,19).
Τον καιρό που η ηθική και πνευματική κατάσταση του λαού Ισραήλ ήταν μεγάλη, και οι γιοι του Ηλεί δεν ανταποκρίνονταν στα ιερατικά και πνευματικά τους καθήκοντα, ο Θεός παρουσιάστηκε μια νύχτα στο Σαμουήλ και τον κάλεσε να Τον υπηρετήσει (Α' Σαμουήλ 3:1-18). Από τότε ο Κύριος παρουσιαζόταν στο Σαμουήλ και του αποκάλυπτε το λόγο Του (Α' Σαμουήλ 3:21). Ο λαός γνώριζε ότι ο Σαμουήλ ήταν διορισμένος από το Θεό για να προφητεύει (Α' Σαμουήλ 3:20).
Σε μια μάχη των Ισραηλιτών με τους Φιλισταίους, οι Ισραηλίτες νικήθηκαν και η Κιβωτός του Θεού έπεσε στα χέρια των εχθρών (Α' Σαμουήλ κεφ. 4,5). Μετά την επιστροφή της (Α' Σαμουήλ κεφ. 6), ο Σαμουήλ ζήτησε από τους Ισραηλίτες να εγκαταλείψουν τα είδωλα και να λατρέψουν τον αληθινό Θεό (Α' Σαμουήλ 7:3,4). Αργότερα όταν οι Φιλισταίοι τρομοκράτησαν τους Ισραηλίτες, αφού είχαν συγκεντρωθεί στη Μισπά, προσευχήθηκε, και ο Κύριος απάντησε με βροντή εναντίον τους. Οι Φιλισταίοι νικήθηκαν και ο Σαμουήλ έστησε λιθάρι σαν μνημείο, το οποίο ονόμασε "Έβεν-έζερ" που σημαίνει "λίθος βοηθείας" λέγοντας "μέχρι τώρα μας βοήθησε ο Θεός" (Α' Σαμουήλ 7:5-12).
Ο Σαμουήλ κατοίκησε στη Ραμά και έλεγξε το λαό για τις πράξεις του, χτίζοντας και θυσιαστήριο για τον Κύριο (Α' Σαμουήλ 7:15-17). Περιόδευσε στη Βαιθήλ, τα Γάλγαλα και τη Μισπά (Α' Σαμουήλ 7:16) κρίνοντας το λαό. Όταν είχε πια γεράσει τοποθέτησε τους γιους του Ιωήλ και Αβιά κριτές στη Βηρ-σαβέε (Βέερ-Σεβά). Ο λαός όμως διαμαρτυρήθηκε γιατί οι γιοι του δεν ακολουθούσαν το θέλημα του Θεού, αφού δωροδοκούνταν και έκριναν άδικα (Α' Σαμουήλ 7:3). Έτσι ζήτησαν να τους κυβερνά βασιλιάς όπως γινόταν και σε άλλα έθνη (Α' Σαμουήλ 8:1-6). Αυτό δεν άρεσε στον Σαμουήλ. Προσευχήθηκε στο Θεό και ο Κύριος του ζήτησε να κάνει ότι του ζήτησε ο λαός. Έτσι αφού γνώρισε το Σαούλ, τον έχρισε κρυφά βασιλιά (Α' Σαμουήλ 10:1). Εξήγησε στο λαό τον τρόπο διακυβέρνησης, τα έγραψε και σε βιβλίο το οποίο τοποθετήθηκε στο αγιαστήριο (Α' Σαμουήλ 10:25). Μετά τη νίκη του Σαούλ εναντίον των Αμμμωνιτών, ο Σαμουήλ κάλεσε πάλι τους Ισραηλίτες στα Γάλαγλα όπου εκεί ανακήρυξαν βασιλιά το Σαούλ (Α' Σαμουήλ 11:15). Αργότερα όταν αποσύρθηκε από τη διακονία του, λόγω των γηρατειών του (Α' Σαμουήλ 12:2), υπενθύμισε στο λαό τις επεμβάσεις του Θεού, προτρέποντάς τους να Τον ακολουθούν σε όλη τους τη ζωή (Α' Σαμουήλ κεφ. 12). Έπειτα ζήτησε από τον Κύριο να επιβεβαιώσει τα λόγια του, και ο Θεός έστειλε βροντή και βροχή παρόλο που ήταν η εποχή του θερισμού και των σιτηρών (Α' Σαμουήλ 12:18).
Όταν ο Σαούλ εμπλάκηκε σε πόλεμο με τους Φιλισταίους, και ενώ είχε μαζέψει το στρατό του στα Γάλγαλα, επειδή ο Σαμουήλ δεν είχε εμφανιστεί για επτά ημέρες, πρόσφερε ο ίδιος ολοκαύτωμα στο Θεό. Την ενέργεια αυτή την επέπληξε ο Σαμουήλ προλέγοντας ότι η πράξη αυτή θα είχε ως τιμωρία τη μικρή διάρκεια βασιλείας του. Κατόπιν αναχώρησε για τη Γαβαά (Γιβεά, Α' Σαμουήλ 13:1-15). Αργότερα συναντάμε το Σαμουήλ να επιτιμά το Σαούλ γιατί παράκουσε την εντολή του Θεού να εξολοθρεύσει τους Αμαληκίτες και όλα όσα είχαν (Α' Σαμουήλ 15:1-35). Ο Θεός του αποκάλυψε ότι είχε μετανιώσει για το Σαούλ. Μετά από τα γεγονότα αυτά ο Σαμουήλ επέστρεψε στη Ραμά όπου έκλαψε για τη στάση του Σαούλ. Από τότε ο Σαμουήλ δε τον ξανασυνάντησε (Α' Σαμουήλ 15:34,35).
Παρόλο που ο Σαμουήλ βρισκόταν πια σε βαθιά γεράματα, ο Κύριος τον χρησιμοποίησε και πάλι για να χρίσει νέο βασιλιά στη Βηθλεέμ, το νεαρό τότε Δαβίδ (Α' Σαμουήλ 16:1-13, Α' Χρονικών 11:3). Όταν ο Σαούλ κυνήγησε το Δαβίδ για να τον σκοτώσει, ο Δαβίδ πήγε στο Σαμουήλ για να σωθεί (Α' Σαμουήλ 19:18). Μαζί πήγαν και έμειναν στη Ναΐώθ. Εκεί ο Σαμουήλ ήταν επικεφαλής μιας σύναξης προφητών οι οποίοι προφήτευαν (Α' Σαμουήλ 19:19,20).
Ο Δαβίδ με τη συνεργασία του Σαμουήλ όρισε τους πυλωρούς (θυρωρούς) της Σκηνής του Μαρτυρίου (Α' Χρονικών 9:22). Ο Θεός λόγω της πίστης του και της αφοσίωσής του, τον χρησιμοποίησε δυναμικά. Ο Σαμουήλ ήταν άνθρωπος προσευχής. Ήταν επίσης πιστός στην τήρηση του Πάσχα (Β' Χρονικών 35:18). Τον συναντάμε και ως συγγραφέα (Α' Σαμουήλ 10:25, Α' Χρονικών 29:29). Στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται από τον Πέτρο (Πράξεις 3:24) σαν ένας από προφήτεςπου προανήγγειλαν τα γεγονότα των ημερών εκείνων. Επίσης ο Παύλος τον αναφέρει σε ένα κήρυγμά του στην Αντιόχεια της Πισιδίας (Πράξεις 13:20). Στην επιστολή προς Εβραίους (11:32) αναφέρεται ανάμεσα στους ήρωες της πίστης.
Ο Σαμουήλ πέθανε όταν ακόμα βασιλιάς ήταν ο Σαούλ. Όλος ο λαός μαζεύτηκε και έκλεψε. Τον έθαψαν στο σπίτι του στη Ραμά (Α' Σαμουήλ 25:1). Η Ιουδαϊκή παράδοση του αποδίδει τη συγγραφή των δύο ομώνυμων βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης. Τα βιβλία αυτά στο εβραϊκό κείμενο ήταν ένα με την ονομασία "Σαμουήλ", χωρίστηκαν όμως από τη μετάφραση των Εβδομήκοντα (Ο) σε Α' Σαμουήλ και Β' Σαμουήλ.
Η Ορθόδοξη εκκλησία τιμά την μνήμη του στις 20 Αυγούστου.
-------------------------------------------------------------------------------------
Ο Βαράκ (Εβρ. ???????, που σημαίνει «αστραπή») είναι βιβλικό πρόσωπο της εποχής των Κριτών. Υπήρξε στρατηγός των Ισραηλιτών, όπως αναφέρεται στο Βιβλίο των Κριτών (ε΄ 19) και του Ιησού του Ναυή (ιβ΄ 21).
Τάφος κοντά στο Τελ Καντές που θεωρείται ότι ανήκει στον Βαράκ ή στη Δεββώρα.
Ο Βαράκ ήταν γιος του Αβινωάμ από την Κέδες της περιοχής του Νεφθαλί. Υπήρξε ο διοικητής του στρατού της ηρωίδας και προφήτισσας Δεββώρας. Ο Βαράκ και η Δεββώρα νίκησαν τη στρατιά των Χαναναίων του Σισάρα, οι οποίοι επί είκοσι χρόνια καταπίεζαν τους Ισραηλίτες.
Η ήττα των Χαναναίων στη Θαανάχ από τη Δεββώρα (πολιτικοθρησκευτική ηγεσία) και τον Βαράκ (στρατιωτική ηγεσία) εξιστορείται σε πεζό λόγο (κεφάλαιο δ΄) και επαναλαμβάνεται έμμετρα (κεφ. ε΄, η αποκαλούμενη και «Ωδή της Δεββώρας»). Στο κεφάλαιο δ΄ ως κυριότερος εχθρός εμφανίζεται ο Ιαβίν, βασιλιάς της Χαζόρ (το σημερινό Tell el-Qedah, περίπου 5 km νοτιοδυτικά της Λεκάνης Χούλα), παρότι σημαντικός παρουσιάζεται και ο ρόλος του αρχιστρατήγου του Σισάρα.
Βαράκ και Ιαήλ ενώπιον του νεκρού Σισάρα
Η Δεββώρα προείπε ότι ο Βαράκ θα νικούσε, αλλά ο Σισάρα θα σκοτωνόταν από μία γυναίκα. Κατά τη διάρκεια της μάχης στο όρος Θαβώρ, μία ξαφνική νεροποντή είχε ως αποτέλεσμα την υπερχείλιση του ποταμού Κισών στην κοιλάδα της Ιεζραέλ, πράγμα που ακινητοποίησε τα 900 δρεπανοφόρα πολεμικά άρματα των Χαναναίων. Ο Σισάρα αναζήτησε καταφύγιο στη σκηνή μιας γυναίκας, της Ιαήλ. Η Ιαήλ του έδωσε να πιεί γάλα και ο στρατηγός αποκοιμήθηκε από την κόπωσή του. Τότε η Ιαήλ του διατρύπησε το κεφάλι με ένα υποστήριγμα (πάσσαλο) της σκηνής. Αργότερα, όταν πέρασε από εκεί ο Βαράκ, η Ιαήλ του έδειξε τον Σισάρα νεκρό στη σκηνή της. Στη σειρά των Κριτών του Ισραήλ τον Βαράκ διαδέχθηκε ο Γεδεών.
-------------------------------------------------------------------------------------
Γεδεών ή Ιεροβάαλ
Ο πέμπτος Κριτής του Ισραήλ, γιος του Ιωάς του Αβιεζερίτη (Κριτές 6:11, 8:13,29), απόγονος της φυλής Μανασσή (Κριτές 6:15). Κατοικούσε στη Οφρά, χωριό κοντά στο όρος Γαριζίν (Ιησούς του Ναυή 18:23). Η ιστορία περιγράφεται στο βιβλίο των Κριτών (Κριτές 6:1-9:6). Η κλήση του έγινε από το Θεό μέσω αγγέλου που κάθισε κάτω από μια βελανιδιά που ανήκε στον πατέρα του (Κριτές 6:11-23). Υπήρξε ένας από τους εξοχότερους Κριτές του Ισραήλ, κυρίως λόγω των αγώνων του εναντίον των Μαδιανιτών, οι οποίοι για επτά ολόκληρα χρόνια, έκαναν επιδρομές και λεηλατούσαν τις πόλεις του Ισραήλ. Κατέστρεψε τους βωμούς του Βάαλ (Κριτές 6:25-30) και οικοδόμησε θυσιαστήριο Ιεοβά-σαλώμ (ο Θεός δίνει ειρήνη). Για την πράξη του αυτή τον ονόμασαν Ιεροβάαλ (Ιερουβάαλ), που σημαίνει "ο Βάαλ ας πάρει εκδίκηση" (Κριτές 6:32).
Ο Γεδεών κλήθηκε από το Θεό για να βοηθήσει τους Ισραηλίτες, και μαζί με τριακόσιους μόνο άντρες που ήταν οπλισμένοι με λαμπάδες κρυμμένες μέσα σε στάμνες, κατόρθωσε να νικήσει τους εχθρούς στο λόφο Μορέχ (7:1-8:21), και να τους επιφέρει τέτοια ζημιά, ώστε δεν τόλμησαν ξανά να ενοχλήσουν το λαό Ισραήλ για 40 χρόνια, όσο δηλαδή ζούσε ο Γεδεών (Κριτές 8:28). Μετά την απελευθέρωση ο Γεδεών κλήθηκε να γίνει βασιλιά τους, όμως αυτός δε δέχθηκε, λέγοντας πως δεν ήθελε να γίνει άρχοντας, ούτε ο γιος του, αλλά άρχοντας πρέπει να είναι ο Κύριος (Κριτές 8:22,23). Στη συνέχεια ζήτησε από τους Ισραηλίτες να φέρουν ο καθένας από ένα χρυσό σκουλαρίκι, από τα λάφυρα του, από τα οποία κατασκεύασε ένα είδωλο, το οποίο τοποθέτησε στην Οφρά (Κριτές 8:22-27).
Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι ο Γεδεών απέκτησε πολλές γυναίκες και 71 γιους, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Αβιμέλεχ, ο οποίος και τον διαδέχθηκε στο αξίωμα του Κριτή (Κριτές 9:1). Πέθανε σε προχωρημένη ηλικία και τάφηκε στον τάφο του πατέρα του Ιωάς, στην Οφρά, την πόλη των Αβιεζεριτών (Κριτές 8:29-32).
Ο Γεδεών συγκαταλέγεται και στον κατάλογο των ηρώων της πίστεως (Εβραίους 11:32), και τούτο γιατί λόγω της πίστης του στο Θεό, και χωρίς να διαθέτει αρκετούς άντρες, πολέμησε εναντίον μεγάλων στρατιών των Μαδιανιτών. Ο Ησαΐας αναφέρει: "Κύριε... σύντριψες το βαρύ ζυγό τους και το ραβδί που χτύπαγε τους ώμους τους, το μαστίγιο του δυνάστη τους, τότε που νίκησες το λαό της Μαδιάμ" (Ησαΐας 9:4).
-------------------------------------------------------------------------------------
Ιεφθαέ
Ο ένατος κατά σειρά κριτής του Ισραήλ και διάδοχος του Ιαείρ. Ήταν νόθος γιος του Γαλαάδ, από την Γαλαάδ, και "γιος γυναίκας πόρνης" (Κριτές 11:1). Επειδή ήταν γιος πόρνης τα αδέρφια του μετά το θάνατο του πατέρα τους τον έδιωξαν για να μην έχει μερίδιο στην κληρονομιά (Κριτές 11:2). Ο Ιεφθαέ πήγε στη χώρα Τωβ και κατόρθωσε λόγω της δύναμης και του θάρρους του να γίνει αρχηγός συμμορίας (Κριτές 11:3). Κατά τη διάρκεια της εξορίας του από τα αδέρφια του, το Ισραήλ δεχόταν συνεχείς επιδρομές από τους Αμμωνίτες (Κριτές 11:4). Όταν οι πρεσβύτεροι της Γαλαάδ είδαν πως κινδύνευαν, ζήτησαν από τον Ιεφθαέ να αναλάβει την αρχηγία του Ισραήλ για να πολεμήσει τους Αμμωνίτες. Ο Ιεφθαέ δέχθηκε αφού τους υποχρέωσε να υποσχεθούν ενώπιον του Θεού, ότι εάν ο Θεός τον βοηθούσε να νικήσει τους Αμμωνίτες θα γινόταν άρχοντάς τους (Κριτές 11:5-11). Ο Ιεφθαέ ζήτησε από το βασιλιά των Αμμωνιτών να σταματήσει ο πόλεμος εναντίον της Γαλαάδ, αλλά αυτός αρνήθηκε (Κριτές 11:12-28). Τότε ο Θεός τον πληροφόρησε να προχωρήσει εναντίον τους. Ο Ιεφθαέ προτού ξεκινήσει εναντίον των Αμμωνιτών υποσχέθηκε στο Θεό πως εάν τον βοηθούσε να νικήσει, θα θυσίαζε τον πρώτο που θα έβγαινε από το σπίτι τους για να τον προϋπαντήσει (Κριτές 11:30,31). Ο Ιεφθαέ νίκησε τους Αμμωνίτες και επανέκτησε είκοσι πόλεις (Κριτές 11:32,33). Έτσι οι Αμμωνίτες έγιναν υποτελείς στους Ισραηλίτες (Κριτές 11:33)
Κατά την επιστροφή του στη Μισπά, όπου διέμενε, η πρώτη που ήρθε να τον προϋπαντήσει με τύμπανα και χορό ήταν η κόρη, που ήταν και μοναχοπαίδι του (Κριτές 11:34). Τότε ο Ιεφθαέ θρήνησε σχίζοντας τα ρούχα του. Εκείνη όμως τον ενθάρρυνε λέγοντάς του πως εάν το υποσχέθηκε στο Θεό, έπρεπε να το κάνει (Κριτές 11:36). Ζήτησε μόνο δύο μήνες παράταση για να πάει στο βουνό και να κλάψει μαζί με τις φίλες της για τα νιάτα της. Μετά από δύο μήνες η κόρη του Ιεφθαέ θυσιάστηκε στο Κύριο (Κριτές 11:38-40).
Μετά τη νίκη του Ιεφθαέ κατά των Αμμωνιτών, οι Εφραϊμίτες του διαμαρτυρήθηκαν γιατί δεν πολέμησε μαζί τους εναντίον τους. Αυτός τότε τους υπενθύμισε πως τους το είχε ζητήσει, αλλά αυτοί αρνήθηκαν. Οι Εφραϊμίτες τον πολέμησαν, στη μάχη όμως έχασαν 42.000 πολεμιστές (Κριτές 12:1-6).
Ο Ιεφθαέ υπήρξε κριτής του Ισραήλ για έξι χρόνια. Τάφηκε στη γενέτειρά του πόλη, στη Γαλαάδ (Κριτές 12:7). Ο Σαμουήλ τον αναφέρει σαν έναν από τους κριτές που χρησιμοποίησε ο Θεός για να ελευθερώσει το λαό Ισραήλ από τους εχθρούς του (Α' Σαμουήλ 12:11). Στην Καινή Διαθήκη, και στην προς Εβραίους επιστολή, αναφέρεται μεταξύ των ηρώων της πίστεως (Εβραίους 11:32).
------------------------------------------------------------------------------------
Σαμψών
Γιος του Μανωέ (Μανωάχ), από τη φυλή Δαν, ο τελευταίος Κριτής του λαού Ισραήλ πριν τον Σαμουήλ. Αναφέρεται ως Ναζηραίος (Κριτές 13:5, 16:17) και είχε υπερφυσικές δυνάμεις τις οποίες έδωσε το Πνεύμα του Κυρίου (Κριτές 13:25, 14:6,19, 15:14,15). Ο πατέρας του ζούσε στη Σαραά (Σωρεά) και η γυναίκα του ήταν στείρα, όταν άγγελος Κυρίου της παρουσιάστηκε και της ανήγγειλε ότι θα γεννούσε γιο, ο οποίος θα ήταν Ναζηραίος, δηλαδή αφιερωμένος στο Θεό από την κοιλιά της μάνας του, και δε θα έπρεπε να του κόψουν τα μαλλιά του (Κριτές 13:5). Επίσης, σύμφωνα με τα λόγια του αγγέλου του Θεού προς τη γυναίκα του Μανωέ, ο Σαμψών θα ελευθέρωνε τους Ισραηλίτες από τους Φιλισταίους (Κριτές 13:5). Όταν η γυναίκα του Μανωέ (Μανωάχ) διηγήθηκε το περιστατικό με τον άγγελο, ο Μανωέ προσευχήθηκε και ζήτησε από το Θεό να του διδάξει πως θα μεγαλώσουν το παιδί, κάτι που έγινε μετά από την παρουσία ξανά του αγγέλου. Οι γονείς τότε ευχαρίστησαν το Θεό προσφέροντας θυσία (Κριτές 13:8-24). Όταν γεννήθηκε ο Σαμψών, ο Θεός τον ευλόγησε, ενώ το Πνεύμα του Θεού τον οδηγούσε στη ζωή του (Κριτές 13:24,25).
Παντρεύτηκε μια Φιλισταία από τη Θαμνάθ (Ταμνιθά), παρόλο που ο νόμος το απαγόρευε (Έξοδος 34:16, Δευτερονόμιο 7:3) και οι γονείς του δε συμφωνούσαν (Κριτές 14:1-4). Αφού σκότωσε ένα λιοντάρι καθώς πήγαινε στη Θαμνάθ (Κριτές 14:5-9), κατόπιν πρόβαλε ένα αίνιγμα στους Φιλισταίους, του οποίου τη λύση φανέρωσε η σύζυγός του. Τότε για να εκδικηθεί τους Φιλισταίους κατέβηκε στην Ασκάλωνα και σκότωσε 30, τους οποίους και λήστεψε (Κριτές 14:6-19). Η σύζυγός του όμως δόθηκε από τον πατέρα της σε κάποιον φίλο του (Κριτές 14:20). Ο Σαμψών για να εκδικηθεί πήρε 300 αλεπούδες, έδεσε λαμπάδες στις ουρές τους και αφού τις άναψε στη συνέχεια τις άφησε στα σπαρτά των Φιλισταίων και έκαψαν τις θημωνιές τους (Κριτές 15:1-5). Στη συνέχεια μια σειρά από γεγονότα αντεκδικήσεων σημάδεψαν τη ζωή του, μέχρις ότου ο Σαμψών αγάπησε τη Δαλιδά. Οι Φιλισταίοι μέσω της Δαλιδά, κατόρθωσαν να τον αιχμαλωτίσουν, και αφού έμαθαν το μυστικό της δύναμής του, το οποίο βρισκόταν στα μακριά μαλλιά του (Κριτές 16:13-17), τον τύφλωσαν και τον φυλάκισαν στη Γάζα (Κριτές 16:1-21). Τον έβγαλαν έξω την ημέρα της γιορτής του θεού τους Δαγών, όπου βρήκε ευκαιρία να τους εκδικηθεί, αφού είχαν ξανά μεγαλώσει τα μαλλιά του. Έτσι, με τη δύναμη που είχε αποκτήσει ξανά, έπιασε τις δύο κολώνες που στήριζαν το ναό, τις έσπασε, και ο ναός έπεσε πάνω τους, σκοτώνοντας τους Φιλισταίους και πεθαίνοντας κι αυτός μαζί τους (Κριτές 16:23-30). Τα αδέρφια του Σαμψών πήραν το σώμα του και το έθαψαν μεταξύ Σαραά (Σωρεά) και Ασθαόλ (Εσταόλ), στον τάφο του πατέρα του Μανωέ (Μανωάχ, Κριτές 15:6-16:31).
Ο Σαμψών που ήταν Κριτής στις μέρες των Φιλισταίων για είκοσι χρόνια (Κριτές 15:20, 16:31), συμπεριλαμβάνεται στο κατάλογο των ηρώων της πίστεως, στην προς Εβραίους επιστολή (12:32,33).
-------------------------------------------------------------------------------------
Σαμουήλ
Ο τελευταίος και σπουδαιότερος κριτής του λαού Ισραήλ (Α' Σαμουήλ 7:6, 15-17) και ο πρώτος από τους προφήτες (Α' Σαμουήλ 3:20, Πράξεις 3:24, 13:20). Ο προφήτης Ιερεμίας τον χαρακτηρίζει "ίσο" με το Μωυσή (Ιερεμίας 15:1). Ήταν γιος του λευίτη Ελκανά και της ?ννας από τη Ραμαθαΐμ-σοφίμ πόλη στο ορεινή περιοχή της φυλής Εφραΐμ (Α' Σαμουήλ 1:1). Οι γονείς του ήταν ευσεβείς άνθρωποι. Όταν η μητέρα του ?ννα προσευχήθηκε στο Θεό με παράπονο γιατί ήταν στείρα, ο Θεός της χάρισε ένα παιδί (Α' Σαμουήλ 1:10-20). Αφού γεννήθηκε ο Σαμουήλ, και μόλις απογαλακτίστηκε, τον πήγε στη Σηλώ (Σιλώ) στον ιερέα Ηλεί, και τον αφιέρωσε στον Κύριο (Α' Σαμουήλ 1:21-28). Κατόπιν δόξασε το Θεό με μια προσευχή (Α' Σαμουήλ 2:1-10). Έτσι ο Σαμουήλ μεγάλωσε στο ναό και υπηρέτησε από μικρός το Θεό (Α' Σαμουήλ 2:11,21 3:1). Κάθε χρόνο όταν οι γονείς του πήγαιναν να θυσιάσουν στη Σηλώ (Σιλώ), η μητέρα του, του έφερνε ένα εφόδ (ρούχο που φορούσαν οι ιερείς) και ένα χιτώνα (Α' Σαμουήλ 2:18,19).
Τον καιρό που η ηθική και πνευματική κατάσταση του λαού Ισραήλ ήταν μεγάλη, και οι γιοι του Ηλεί δεν ανταποκρίνονταν στα ιερατικά και πνευματικά τους καθήκοντα, ο Θεός παρουσιάστηκε μια νύχτα στο Σαμουήλ και τον κάλεσε να Τον υπηρετήσει (Α' Σαμουήλ 3:1-18). Από τότε ο Κύριος παρουσιαζόταν στο Σαμουήλ και του αποκάλυπτε το λόγο Του (Α' Σαμουήλ 3:21). Ο λαός γνώριζε ότι ο Σαμουήλ ήταν διορισμένος από το Θεό για να προφητεύει (Α' Σαμουήλ 3:20).
Σε μια μάχη των Ισραηλιτών με τους Φιλισταίους, οι Ισραηλίτες νικήθηκαν και η Κιβωτός του Θεού έπεσε στα χέρια των εχθρών (Α' Σαμουήλ κεφ. 4,5). Μετά την επιστροφή της (Α' Σαμουήλ κεφ. 6), ο Σαμουήλ ζήτησε από τους Ισραηλίτες να εγκαταλείψουν τα είδωλα και να λατρέψουν τον αληθινό Θεό (Α' Σαμουήλ 7:3,4). Αργότερα όταν οι Φιλισταίοι τρομοκράτησαν τους Ισραηλίτες, αφού είχαν συγκεντρωθεί στη Μισπά, προσευχήθηκε, και ο Κύριος απάντησε με βροντή εναντίον τους. Οι Φιλισταίοι νικήθηκαν και ο Σαμουήλ έστησε λιθάρι σαν μνημείο, το οποίο ονόμασε "Έβεν-έζερ" που σημαίνει "λίθος βοηθείας" λέγοντας "μέχρι τώρα μας βοήθησε ο Θεός" (Α' Σαμουήλ 7:5-12).
Ο Σαμουήλ κατοίκησε στη Ραμά και έλεγξε το λαό για τις πράξεις του, χτίζοντας και θυσιαστήριο για τον Κύριο (Α' Σαμουήλ 7:15-17). Περιόδευσε στη Βαιθήλ, τα Γάλγαλα και τη Μισπά (Α' Σαμουήλ 7:16) κρίνοντας το λαό. Όταν είχε πια γεράσει τοποθέτησε τους γιους του Ιωήλ και Αβιά κριτές στη Βηρ-σαβέε (Βέερ-Σεβά). Ο λαός όμως διαμαρτυρήθηκε γιατί οι γιοι του δεν ακολουθούσαν το θέλημα του Θεού, αφού δωροδοκούνταν και έκριναν άδικα (Α' Σαμουήλ 7:3). Έτσι ζήτησαν να τους κυβερνά βασιλιάς όπως γινόταν και σε άλλα έθνη (Α' Σαμουήλ 8:1-6). Αυτό δεν άρεσε στον Σαμουήλ. Προσευχήθηκε στο Θεό και ο Κύριος του ζήτησε να κάνει ότι του ζήτησε ο λαός. Έτσι αφού γνώρισε το Σαούλ, τον έχρισε κρυφά βασιλιά (Α' Σαμουήλ 10:1). Εξήγησε στο λαό τον τρόπο διακυβέρνησης, τα έγραψε και σε βιβλίο το οποίο τοποθετήθηκε στο αγιαστήριο (Α' Σαμουήλ 10:25). Μετά τη νίκη του Σαούλ εναντίον των Αμμμωνιτών, ο Σαμουήλ κάλεσε πάλι τους Ισραηλίτες στα Γάλαγλα όπου εκεί ανακήρυξαν βασιλιά το Σαούλ (Α' Σαμουήλ 11:15). Αργότερα όταν αποσύρθηκε από τη διακονία του, λόγω των γηρατειών του (Α' Σαμουήλ 12:2), υπενθύμισε στο λαό τις επεμβάσεις του Θεού, προτρέποντάς τους να Τον ακολουθούν σε όλη τους τη ζωή (Α' Σαμουήλ κεφ. 12). Έπειτα ζήτησε από τον Κύριο να επιβεβαιώσει τα λόγια του, και ο Θεός έστειλε βροντή και βροχή παρόλο που ήταν η εποχή του θερισμού και των σιτηρών (Α' Σαμουήλ 12:18).
Όταν ο Σαούλ εμπλάκηκε σε πόλεμο με τους Φιλισταίους, και ενώ είχε μαζέψει το στρατό του στα Γάλγαλα, επειδή ο Σαμουήλ δεν είχε εμφανιστεί για επτά ημέρες, πρόσφερε ο ίδιος ολοκαύτωμα στο Θεό. Την ενέργεια αυτή την επέπληξε ο Σαμουήλ προλέγοντας ότι η πράξη αυτή θα είχε ως τιμωρία τη μικρή διάρκεια βασιλείας του. Κατόπιν αναχώρησε για τη Γαβαά (Γιβεά, Α' Σαμουήλ 13:1-15). Αργότερα συναντάμε το Σαμουήλ να επιτιμά το Σαούλ γιατί παράκουσε την εντολή του Θεού να εξολοθρεύσει τους Αμαληκίτες και όλα όσα είχαν (Α' Σαμουήλ 15:1-35). Ο Θεός του αποκάλυψε ότι είχε μετανιώσει για το Σαούλ. Μετά από τα γεγονότα αυτά ο Σαμουήλ επέστρεψε στη Ραμά όπου έκλαψε για τη στάση του Σαούλ. Από τότε ο Σαμουήλ δε τον ξανασυνάντησε (Α' Σαμουήλ 15:34,35).
Παρόλο που ο Σαμουήλ βρισκόταν πια σε βαθιά γεράματα, ο Κύριος τον χρησιμοποίησε και πάλι για να χρίσει νέο βασιλιά στη Βηθλεέμ, το νεαρό τότε Δαβίδ (Α' Σαμουήλ 16:1-13, Α' Χρονικών 11:3). Όταν ο Σαούλ κυνήγησε το Δαβίδ για να τον σκοτώσει, ο Δαβίδ πήγε στο Σαμουήλ για να σωθεί (Α' Σαμουήλ 19:18). Μαζί πήγαν και έμειναν στη Ναΐώθ. Εκεί ο Σαμουήλ ήταν επικεφαλής μιας σύναξης προφητών οι οποίοι προφήτευαν (Α' Σαμουήλ 19:19,20).
Ο Δαβίδ με τη συνεργασία του Σαμουήλ όρισε τους πυλωρούς (θυρωρούς) της Σκηνής του Μαρτυρίου (Α' Χρονικών 9:22). Ο Θεός λόγω της πίστης του και της αφοσίωσής του, τον χρησιμοποίησε δυναμικά. Ο Σαμουήλ ήταν άνθρωπος προσευχής. Ήταν επίσης πιστός στην τήρηση του Πάσχα (Β' Χρονικών 35:18). Τον συναντάμε και ως συγγραφέα (Α' Σαμουήλ 10:25, Α' Χρονικών 29:29). Στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται από τον Πέτρο (Πράξεις 3:24) σαν ένας από προφήτεςπου προανήγγειλαν τα γεγονότα των ημερών εκείνων. Επίσης ο Παύλος τον αναφέρει σε ένα κήρυγμά του στην Αντιόχεια της Πισιδίας (Πράξεις 13:20). Στην επιστολή προς Εβραίους (11:32) αναφέρεται ανάμεσα στους ήρωες της πίστης.
Ο Σαμουήλ πέθανε όταν ακόμα βασιλιάς ήταν ο Σαούλ. Όλος ο λαός μαζεύτηκε και έκλεψε. Τον έθαψαν στο σπίτι του στη Ραμά (Α' Σαμουήλ 25:1). Η Ιουδαϊκή παράδοση του αποδίδει τη συγγραφή των δύο ομώνυμων βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης. Τα βιβλία αυτά στο εβραϊκό κείμενο ήταν ένα με την ονομασία "Σαμουήλ", χωρίστηκαν όμως από τη μετάφραση των Εβδομήκοντα (Ο) σε Α' Σαμουήλ και Β' Σαμουήλ.
Η Ορθόδοξη εκκλησία τιμά την μνήμη του στις 20 Αυγούστου.
-------------------------------------------------------------------------------------
Last modified: Παρασκευή, 27 Ιούνιος 2014, 5:07 μμ