Το πρώτο βήμα είναι η αναγνώριση της αιτίας ή πηγής των ήχων που ακούγονται, όσο περισσότερων γίνεται, κάτι που εξασκεί την ακουστική αντίληψη των μαθητών και τους κατευθύνει προς το ηχητικό μη λεκτικό πεδίο. Στις μικρές ηλικίες ζητάμε από τα παιδιά απλά να ζωγραφίσουν ή να κυκλώσουν εικόνες με τις πηγές των ήχων. Σε μεγαλύτερες ηλικίες τους ζητάμε να γράψουν τους ήχους που άκουσαν και όσο αυξάνεται η ηλικία μπορούμε να ζητήσουμε και κατηγοριοποιήσεις σε σχέση με διάφορα χαρακτηριστικά τους (διάρκεια, ύψος, ένταση, ηχόχρωμα, περιβάλλον προέλευσης κλπ).
Προτεινόμενες ακροάσεις:

Jean-François Denis (1990), 4 Images, (εναλλαγή φυσικών και αστικών ηχοτοπίων)

Gerhard Rühm (1994), Wien wie es klingt, (απόσπασμα) (ηχητικές καρτ-ποστάλ της Βιέννης) 

Victoria Fenner (1999), Meeting place, (απόσπασμα) (ηχοτοπίο μιας κεντρικής πλατείας σε διάφορα στιγμιότυπα) 

Helen Thorington (1990), Terra dell’ Immaginazione (απόσπασμα) (φανταστικό ηχοτοπίο μιας θαλάσσιας σπηλιάς, οι ήχοι είναι επεξεργασμένοι)

Το δεύτερο βήμα είναι η δημιουργία μιας ιστορίας από αυτούς τους ήχους. Με άλλα λόγια, τι ιστορία μπορεί να διηγούνται αυτοί οι διαδοχικοί ήχοι ας πούμε ενός αεροπλάνου και της βροχής; Αυτό μας οδηγεί στην ανάπτυξη της φαντασίας και μπορεί να οργανωθεί με διαφορετική δυσκολία ανάλογα με την ηλικία και τη σύνθεση της ομάδας.

Το τρίτο βήμα είναι η αντίστροφη πορεία, δηλαδή από μια δεδομένη σύντομη ιστορία να αναζητηθούν ή με τη βοήθεια μικροφώνου ή με την παραγωγή από τα ίδια τα παιδιά οι ήχοι που θα «διηγηθούν» την ιστορία χωρίς λόγια. Εδώ προτείνεται πρώτα η μέθοδος του καταιγισμού ιδεών, στη συνέχεια η κατάταξή τους και επιλογή τους και τέλος η παραγωγή τους/ηχογράφησή τους.

Από το τρίτο βήμα μπορεί η ομάδα να οδηγηθεί σε ένα μεγαλύτερο project που να χρησιμοποιεί μόνο ήχους και να έχει μεγαλύτερη διάρκεια ή απλά σε μια συντομότερη ακολουθία την οποία θα ενσωματώσει με οποιονδήποτε τρόπο σε κάποιο άλλο ραδιοφωνικό θεατρικό.

Προτεινόμενο project 1: Ηχογράφηση ήχων επιτόπου και σύνθεση μιας ηχοϊστορίας με «χαρακτήρες» («προσωποποιημένους») τους ήχους, (με ή χωρίς ομιλία)

Προτεινόμενο project 2: Δημιουργικό ντοκιμαντέρ που βασίζεται στην περιγραφή του ηχητικού περιβάλλοντος (ηχοτοπίου), για παράδειγμα ενός χαρακτηριστικού σημείου του τόπου που βρίσκεται το σχολείο, χρησιμοποιώντας πολύ λίγο την ομιλία και πολύ περισσότερο τους ήχους που έχουν ηχογραφηθεί.