Ανακύκλωση: Μια πολύ Χρήσιμη Συνήθεια

Ο μόνος τρόπος να σωθούμε από την κλιματική καταστροφή είναι να χτίσουμε έναν κόσμο που θα τροφοδοτείται με καθαρή ενέργεια. Αυτή η πρόκληση της εποχής μας απαιτεί επαναστατικές αλλαγές στις οικονομίες μας. Αλλά, δεν μπορούμε να περιμένουμε από τους ηγέτες να λύσουν το πρόβλημα. Δεν θα το κάνουν ούτε επαρκώς, ούτε εγκαίρως, αν εμείς οι πολίτες δεν τους πιέσουμε σθεναρά. Οι επαναστάσεις ξεκινούν από τους πολίτες, όχι από τους πολιτικούς.

Για να επιβιώσουμε στον 21ο αιώνα, πρέπει να ξαναβρούμε την έννοια ενός κοινού οράματος (όπως απαιτούν οι μεγάλες επαναστατικές αλλαγές) και να δημιουργήσουμε ένα μαζικό κίνημα που θα διευρύνει την αντίληψη των πολιτικών μας για το τι είναι εφικτό. Πρέπει να ηγούμαστε, συμπαρασέρνοντας και τους ηγέτες, και όχι να ακολουθούμε.

Τα τελευταία χρόνια, καθώς το χάσμα μεταξύ όσων απαιτούσε η επιστήμη και όσων έπρατταν οι πολιτικοί μεγάλωνε, άρχισε να εμφανίζεται η μοιρολατρία σε τμήματα του κινήματος ενάντια στην κλιματική αλλαγή. Ώσπου, το 2014, μια μικρή ομάδα ακτιβιστών αποφάσισε να ρισκάρει και να βασιστεί στη δύναμη του λαού, ανακοινώνοντας τη μεγαλύτερη κινητοποίηση ενάντια στην κλιματική αλλαγή που είχε γίνει ποτέ για να δοθεί ώθηση για πολιτική αλλαγή.

Και πέτυχε! Αναμφίβολα, η Παγκόσμια Δράση για το Κλίμα τον περσινό Σεπτέμβριο άλλαξε τα δεδομένα. Σχεδόν 700.000 απλοί άνθρωποι κατακλύσαμε δρόμους και πλατείες. Ήταν μακράν η μεγαλύτερη κινητοποίηση που έχει γίνει ποτέ ενάντια στην κλιματική αλλαγή. Οι δράσεις ήταν ελπιδοφόρες, αισιόδοξες και με τη συμμετοχή όλων των κοινωνικών ομάδων. Το καταπληκτικό είναι ότι, σε όλον τον κόσμο, δεν υπήρξε ούτε μία σύλληψη. Χιλιάδες οργανισμοί, από ακτιβιστές για το περιβάλλον μέχρι θρησκευτικές ομάδες και συνδικάτα εργαζομένων, ενώθηκαν και έδειξαν ότι η κλιματική αλλαγή δεν αφορά πλέον μόνο τους «οικολόγους», αλλά τον καθένα και καθεμία από εμάς.

Ο αντίκτυπος που είχε στους πολιτικούς ήταν εμφανής. Δεκάδες κορυφαίοι υπουργοί, αλλά και ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι-Μουν, συμμετείχαν στη δράση. Παρατηρώντας τους καθώς τους διαπερνούσε η βοή του πλήθους, τους είδα να συνειδητοποιούν ότι γύρω τους γραφόταν ιστορία. Στη σύνοδο του ΟΗΕ την επόμενη μέρα, ο ένας ηγέτης μετά τον άλλον αναφέρονταν στις δράσεις και δήλωναν πρόθυμοι να θέσουν υψηλότερους στόχους.

Στους μήνες που ακολούθησαν, οι ειδικοί μας ενημέρωναν ότι δεν υπήρχε περίπτωση η Ευρώπη να θέσει ως στόχο τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά «τουλάχιστον 40%» μέχρι το 2030. Κι όμως, με σταθερή πίεση μέσα από εκστρατείες και με την στήριξη ορισμένων εκ των υπουργών που είχαν συμμετάσχει στη δράση, ο στόχος αυτός τέθηκε. Έπειτα, οι ΗΠΑ και η Κίνα (http://www.tovima.gr/world/article/?aid=649832) προέβησαν σε αναπάντεχα ισχυρές δεσμεύσεις όσον αφορά τη μείωση εκπομπών ρύπων. Μάλιστα, η Κίνα δεσμεύτηκε ότι οι ρύποι που εκπέμπει θα σταματήσουν να αυξάνονται μέχρι το 2030, το οποίο αποτελεί τεράστιο βήμα. Η δυναμική αυτή συνεχίστηκε, με το κίνημα για την απόσυρση επενδύσεων από εταιρίες ορυκτών καυσίμων, με τη στροφή μεγάλων επιχειρήσεων προς την καθαρή ενέργεια, και με τον Πάπα (http://www.tovima.gr/world/article/?aid=714469) να παίρνει ανοιχτά θέση και να στηρίζει τον αγώνα με το βάρος του ηθικού του κύρους. Το κίνημα άνθησε, με χιλιάδες νέα λουλούδια και με δράσεις ακτιβιστών που τράβηξαν την προσοχή στην ηθική και επιτακτική ανάγκη επίλυσης αυτού του προβλήματος.

Η σύνοδος του ΟΗΕ στο Παρίσι για την κλιματική αλλαγή τον ερχόμενο Δεκέμβριο θα είναι η μεγαλύτερη παγκόσμια σύνοδος της δεκαετίας γι' αυτό το ζήτημα. Η παγκόσμια πολιτική και η εθνική πολιτική είναι αλληλένδετες, είτε ωθώντας η μια την άλλη προς υψηλότερους στόχους, είτε τραβώντας προς τα κάτω. Πρέπει να αδράξουμε λοιπόν την ευκαιρία του Παρισιού και να γιγαντώσουμε τη δυναμική που υπάρχει. Ένας δυναμικός τρόπος για να το πετύχουμε αυτό, είναι να θέσει ολόκληρος ο πλανήτης, για πρώτη φορά, ως στόχο την καθαρή ενέργεια και την πλήρη απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Αυτό θα έστελνε αμέσως ένα μήνυμα σε όλους τους επενδυτές ενέργειας παγκοσμίως, επιταχύνοντας την ενεργειακή μετάβαση που έχει ήδη ξεκινήσει.

Οι ελπίδες αυξάνονται και πλέουμε με ευνοϊκούς ανέμους στα πανιά μας, αλλά αυτό το έχουμε ξαναζήσει. Με τη «Σύνοδο της Γης» το 1992 και το Πρωτόκολλο του Κιότο το 1997, ο πλανήτης έκανε μεγάλα βήματα εμπρός, για να τον ξανασπρώξει πάλι πίσω το τοξικό λόμπι των ορυκτών καυσίμων με τις κομπογιαννίτικες «επιστημονικές» έρευνες και το πουλημένο κίνημα άρνησης της κλιματικής αλλαγής. Έτσι, το χάσμα μεγάλωσε ανάμεσα σε αυτά που κάνουμε και σε αυτά που θα έπρεπε να κάνουμε για να επιβιώσουμε ως είδος. Γι' αυτό χρειαζόμαστε ένα κίνημα που θα αντέξει στο χρόνο, θα νικήσει και θα συνεχίσει να νικά και τις επόμενες δεκαετίες.

Στις 29 Νοεμβρίου λοιπόν, μια μέρα πριν οι ηγέτες του κόσμου φτάσουν στο Παρίσι, απλοί πολίτες θα ξανασυναντηθούμε στους δρόμους για την Παγκόσμια Δράση για το Κλίμα, για να καταρρίψουμε το περσινό ρεκόρ της μεγαλύτερης δράσης για το κλιμα στην Ιστορία. Θα κινητοποιηθούμε σε χιλιάδες πόλεις και χωριά του πλανήτη, για να προστατεύσουμε τις κοινότητές μας και όσους ήδη κινδυνεύουν από την κλιματική αλλαγή, για το μέλλον των παιδιών και των εγγονιών μας και για έναν ασφαλέστερο κόσμο που θα τροφοδοτείται με καθαρή ενέργεια. Θα δείξουμε στους πολιτικούς ότι αυτό το κίνημα ήρθε για να μείνει και γιγαντώνεται ταχύτατα. Και θα εμπνεύσουμε κι άλλους να συμμετέχουν σε αυτό το ανοιχτό κίνημα, στο οποίο δεν υπάρχουν «πορτιέρηδες» και κανείς και καμία δεν χρειάζεται άδεια. Είστε όλοι και όλες ευπρόσδεκτοι, όχι μόνο για να συμμετέχετε, αλλά και για να το οργανώσετε και να ηγηθείτε. Γιατί, για να μπορέσει η κλιματική επανάσταση να τα αλλάξει όλα, χρειαζόμαστε τους πάντες.

Στις 29 Νοεμβρίου, αναλαμβάνουμε δράση!